แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 168

ห้องทรงพระอักษร

เซียวอวี้ถามขึ้นมาด้วยเสียงเย็นชาว่า

“ในเมื่อมีหลักฐานแล้ว ไยไม่ลงมือจับตัว หรือเป็นเพราะว่านางสนมเจียสนิทสนมกับเจ้า เจ้าจึงคิดอยากปกป้อง?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่เคยนำเรื่องส่วนตัว มาส่งผลกระทบทำให้สูญเสียการคิดวิเคราะห์

นางพูดขึ้นมาว่า

“ต้องสอบสวนนางสนมเจีย แต่ที่สำคัญที่สุด ต้องสอบสวนเส้นทางการนำยาพิษเข้ามา”

“ยาพิษนี้มาจากข้างนอกวัง หม่อมฉันสงสัยว่า ภายในวังมีสายลับ ทำการขายสิ่งของต้องห้ามโดยเฉพาะ หม่อมฉันจึงอยากฉวยโอกาสนี้ กวาดล้างพวกเขาให้เรียบ จึงมาขออนุญาตฝ่าบาท”

เซียวอวี้เห็นนางจัดการเรื่องราวอย่างเฉียบขาดกระจ่างชัดเจน ก็ค่อนข้างชื่นชมนาง

แน่นอนว่า ดูจากเรื่องที่นางจัดการหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ นางย่อมไม่เหมือนหญิงสาวเรียบร้อยธรรมดาทั่วไป

ดังนั้นแม้ว่าเขาไม่ชอบนาง และนางไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์ เขาก็ยินดีที่จะให้นางเป็นฮองเฮาต่อไป ช่วยเขาดูแลจัดการวังหลัง

“ทำตามที่เจ้าพูด”

เฟิ่งจิ่วเหยียนถวายความเคารพ พร้อมพูดตอบว่า

“น้อมรับพระบัญชา”

แล้วนางก็กลับออกไป

จู่ ๆ เซียวอวี้ก็รู้สึกขึ้นมาว่า ท่าทีของนาง...ไม่เหมือนเป็นฮองเฮาของเขา กลับเหมือนลูกน้องของเขามากกว่า

หวนคิดถึงเรื่องราวระหว่างทั้งสองคนที่ผ่านมา เขายิ่งมีความรู้สึกเช่นนี้

นอกจากตอนที่ฮองเฮาสติเลอะเลือน จึงจับมือของเขา แล้วพูดจาไปเรื่อยในคืนนั้น เวลาอื่นนั้น ยามที่ฮองเฮาเผชิญหน้ากับเขา ล้วนเป็นเหมือนผู้บังคับบัญชากับผู้ใต้บังคับบัญชา มีแต่ความเคารพนอบน้อม ไม่มีความอ่อนโยนเป็นกุลสตรี ที่ภรรยาควรปฏิบัติต่อสามีแม้เพียงนิด

เป็นเช่นนี้ก็ดี

ขอเพียงนางไม่ร้องขอให้เขาโปรดปรานรักใคร่ เขาสามารถให้นางได้ครองตำแหน่งฮองเฮาอย่างมั่นคงต่อไป

……

เรื่องวางยาพิษ ไม่ช้านางสนมเจียก็ถูกสอบสวน

ภายในตำหนักหย่งเหอ นอกจากฮองเฮาแล้ว หนิงเฟยกับเสียนเฟยทั้งสองก็อยู่ด้วย

นางสนมเจียคุกเข่าอยู่บนพื้น รู้สึกถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม

“ฮองเฮา ไม่ใช่ฝีมือของหม่อมฉันจริงๆ ! หม่อมฉันกับจิ้งกุ้ยเหรินไม่มีความแค้นอะไรต่อกัน...”

หนิงเฟยดื่มน้ำชาอยู่อย่างผ่อนคลาย พูดแทรกนางที่เรียกร้องทุกข์อยู่ด้วยเสียงเย็นชาว่า

“นางสนมเจีย ภายในวังนี้ ก็มีเพียงใบหน้าของเจ้าที่ที่สามารถจะแข่งขันกับจิ้งกุ้ยเหรินได้บ้าง

“หลังจากหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ถูกเนรเทศ เจ้าก็ต้องคิดที่จะแทนที่ใช่ไหม?

“ดังนั้น จิ้งกุ้ยเหรินจึงเป็นสิ่งกีดขวางที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเจ้า

“เจ้ากลัวว่าจิ้งกุ้ยเหรินจะขวางทางเจ้า กลัวว่านางมาทีหลังแล้วได้ดีกว่าเจ้า!”

“ไม่ ข้าไม่เคย!” นางสนมเจียหันไปมองเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างไร้ที่พึ่ง

สีหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียนสงบนิ่ง ดูไม่ออกว่านางเข้าข้างใคร

เสียนเฟยพยักหน้าทำความเคารพนาง พร้อมพูดขึ้นมาว่า

“ฮองเฮา บางทีนางสนมเจียอาจจะถูกใส่ร้ายจริงๆ”

หนิงเฟยไม่เห็นด้วย

หลักฐานก็วางอยู่ตรงหน้าแล้ว มิใช่ว่านางสนมเจียเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังไม่ใช่หรือ!

ฮองเฮาไม่ลงโทษนางสนมเจีย ก็เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ส่วนตัว!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน