แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 173

เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้ว่ามีคนสะกดรอยตามนาง คิดไม่ถึงว่าคนผู้นี้จะเป็นรุ่ยอ๋อง

และคาดไม่ถึงว่า นางแต่งกายเป็นชาย ใบหน้าสวมหน้ากาก เขายังจำได้

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ยอมรับ ใช้กริซขู่เขาให้ออกไปจากตรอกอย่างนิ่งเงียบ

รุ่ยอ๋องก็แต่งกายอำพรางเช่นกัน ดวงตาคู่นั้นอบอุ่นเป็นพิเศษ ดั่งเติมเต็มไปด้วยสายน้ำวสันตฤดู

โมงยามนี้เป็นเวลาห้ามออกเรือนแล้ว

ถนนการค้าไร้ซึ่งผู้คน

เขาถอยหลังไปพลางพูดไปพลาง

“คาดไม่ถึงว่า ไม่เพียงแต่ศิลปะการขี่ม้าของท่านจะเลิศล้ำ วิชาตัวเบาก็ยอดเยี่ยมเพียงนี้เช่นกัน

“ท่านพี่รู้หรือไม่ว่าท่านแอบลอบออกจากวัง?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกดเสียงต่ำลง เปลี่ยนเส้นเสียงในการพูด

“ใครเป็นพี่สะใภ้เจ้ากัน! รนหาที่ตาย!”

กล่าวจบ นางก็ยกเท้าถีบไปทางเขาทันที

รุ่ยอ๋องปฏิกิรยาว่องไวอย่างมาก หมุนกายเพื่อหลบเลี่ยง

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง คนก็หายไปแล้ว

แววตาของรุ่ยอ๋องนั้นมีนัยนะเล็กน้อย

หนีไปเช่นนี้งั้นหรือ?

ทว่า ยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ...

......

หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนสะบัดรุ่ยอ๋องหลุดแล้ว ความสงสัยในหัวก็วนเวียนไม่หาย

รุ่ยอ๋องตามนางออกมาตั้งแต่ในวังแล้ว

เขาสวมชุดอำพรางทำอันใดในวัง?

และช่วงก่อน คนที่จับจ้องนางที่ตำหนักหย่งเหอคือเขางั้นหรือ?

ทำเรื่องสำคัญก่อนดีกว่า

เฟิ่งจิ่วเหยียนปล่อยความคิดฟุ้งซ่านเหล่านี้ทิ้ง มุ่งหน้าไปยังหอนางโลมใต้ดิน

หลังจากเวลาผ่านไปสามเดือน นางได้พบกับหลิงเยี่ยนเอ๋อร์อีกครั้ง หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ถูกขังอยู่ในห้องที่มืดสนิท เท้าถูกล่ามโซ่เหล็กไว้ ถูกทรมานจนบาดแผลเต็มตัว สภาพดูไม่ได้

แม่เล้าคิดเพียงว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนเป็นแขกที่มาซ่องนางโลม เดินนำทางอยู่ด้านหน้า นำพัดปิดจมูกพลางกล่าวว่า

“หนึ่งโมงยาม สองร้อยเหวิน นี่เป็นคุณภาพที่ต่ำที่สุด คุณชาย ท่านแน่ใจว่าจะไม่ดูคนอื่น?”

นางเหลือบมองเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างพินิจพิเคราะห์เล็กน้อย

ดูแล้วก็ไม่ได้ยากจน ไยจึงตระหนี่เพียงนี้?

เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น: “เจ้าออกไปได้แล้ว”

แม่เล้าเยาะเย้ยอยู่ในใจ

แถมเป็นคนชอบรีบเร่งด้วย

ปัง!

หลังจากที่ประตูถูกปิด เฟิ่งจิ่วเหยียนถอดหน้ากาก

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์เมื่อเห็นว่าเป็นนาง แววตาเปี่ยมด้วยความอาฆาตแค้น

นางสารเลวเฟิ่งเวยเฉียงยังกล้ามาอีก!

นางถูกทำให้เป็นใบ้ พูดไม่ได้ ทำได้เพียงครวญครางดั่งสัตว์ป่า แสดงความเดือดดาลของตนเอง

เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“เคียดแค้นข้าไปก็ไร้ประโยชน์

“คนที่ทำร้ายเจ้าที่แท้จริง คือบุคคลลึกลับที่วางหมากอยู่ในเงามืดนั้น”

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์หยุดโวยวายทันที

นางมองเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างว่างเปล่า แววตาขุ่นหมอง

เฟิ่งจิ่วเหยียนหลอกล่อนางต่อไป