แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 182

เมื่อหลิวซื่อเหลียงเห็นฮ่องเต้ทรงใจลอย เขาจึงส่งสัญญาณให้ขันทีคนอื่น ๆ ถอยหลังไป

“อ๊า!” ในขณะนั้นเอง ลูกขนไก่ที่จิ้งกุ้ยเหรินเตะลอยขึ้นสูงมาก ทุกคนพากันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

ลูกขนไก่ตรงหน้าที่ดูเหมือนจะรับได้ยาก ทว่ากลับเห็นจิ้งกุ้ยเหรินกระโดดขึ้นสูง และรับมันได้โดยไม่เสียการทรงตัว

“กุ้ยเหรินสายตาดีมาก!” บรรดาข้าหลวงพากันกล่าวชม

จิ้งกุ้ยเหรินกำลังจะเตะลูกขนไก่ลูกที่สอง แต่นางกลับเห็นฮ่องเต้ยืนอยู่ตรงทางเดินไม่ไกลนัก ดูท่วงท่าสง่างาม

นางควบคุมอาการร่าเริงในทันทีทันใด สีหน้ากลับดูซีดขาว นางจึงหยุดและยืนนิ่งทันที จากนั้นเผยรอยยิ้มสุภาพอ่อนหวาน และแสดงความเคารพ

“หม่อมฉันถวายบังคมฝ่าบาท”

ลูกขนไก่ตกลงบนพื้น เหล่านางกำนัลต่างพากันทำความเคารพทันที

“ถวายบังคมฝ่าบาท!”

หลิวซื่อเหลียงได้ยินคำพูดของไทฮองไทเฮา เขารู้สึกเห็นใจจิ้งกุ้ยเหรินอยู่บ้าง

เดิมทีนางเป็นคนร่าเริงแจ่มใส ทว่านางกลับถูกบังคับให้เรียบร้อยสงบเสงี่ยม

เซียวอวี้มองแววตาของจิ้งกุ้ยเหริน จากนั้นก็แค่สั่งให้นางทำตัวตามปกติ และเดินออกไปจากตำหนักวั่นโซ่ว

จิ้งกุ้ยเหรินมองดูแผ่นหลังของเขาที่ห่างออกไปไกล ริมฝีปากโค้งขึ้นเล็กน้อย

......

หลังออกจากตำหนักวั่นโซ่ว เซียวอวี้ครุ่นคิดอยู่ในใจ สีหน้าดูเคร่งขรึม

หากจิ้งกุ้ยเหรินเป็นเช่นนี้ แล้วฮองเฮาล่ะ?

ภายใต้ตัวตนปลอมที่สงบนิ่งของฮองเฮา ตัวตนจริงอีกด้านหนึ่งจะเป็นเช่นไร...

ทันใดนั้น เขาพลันหยุดฝีก้าว บนใบหน้าแสดงสีหน้าไม่ชวนมอง

เขาจะต้องเลอะเลือนเป็นแน่ อยู่ ๆ พลันนึกถึงฮองเฮาขึ้นมา

สตรีผู้นั้นเป็นเช่นไร เขาไม่อยากรู้แม้แต่น้อย!

พอนึกถึงขึ้นมาก็ทำให้เขาหงุดหงิดนั้น ไม่ใช่แค่ฮองเฮา แต่ยังมีนักฆ่าหญิงผู้นั้นด้วย

ผ่านไปหลายวันแล้ว นางยังไม่ได้ให้คำตอบกับเขาว่า นางต้องการอยู่ในวังเพื่อเป็นองครักษ์ลับของเขา หรือไปเข้าร่วมกองทัพสตรีที่ค่ายเป่ยต้า

เขาถามเฉินจี๋

“ช่วงสองสามวันนี้นางนำยาบำรุงไปแล้วหรือไม่”

เฉินจี๋ตอบทันที

“นำไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

เขาก็รู้สึกเสียดาย ยาบำรุงที่ล้ำค่าเช่นนั้นหนึ่งเม็ดต้องใช้เวลาสกัดออกมาถึงหนึ่งปี มันหายากมาก ฮ่องเต้ทรงมอบให้แก่นักฆ่าผู้นั้นไปหลายเม็ด

ไม่ใช่ว่าเขาคิดมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน