แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 184

ในห้องทรงพระอักษร หลังจบจากว่าราชกิจเช้า เซียวอวี้ให้เสนาบดีคนสำคัญบางคนอยู่ร่วมกันหารือ

การต่อสู้ที่เนินเขาหานซานถูกยั่วยุปลุกปั่นจากกองทัพเหลียง จากนั้นหนานฉีก็ตั้งตัวเป็นฝ่ายรับ

คราวนี้รัฐเหลียงใช้วิธีการเดิม ต้องการเจรจาสงบศึกอีก เหล่าขุนนางส่วนใหญ่ของหนานฉีเชื่อว่า พฤติกรรมของคนโฉดนั้นไม่น่าเชื่อถือ

แต่ขุนนางบางคนไม่คิดเช่นนั้น

“ฝ่าบาท ก่อนหน้านี้กองทัพเหลียงผิดคำพูด เป็นเพราะแม่ทัพน้อยเมิ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขาจึงคิดว่าพอจะสู้รบและยึดเมืองที่ถูกโจมตีคืนมาได้

“ทว่าตอนนี้ กระหม่อมได้ยินว่าแม่ทัพน้อยเมิ่งหายเป็นปกติแล้ว รัฐเหลียงจึงไม่กล้าก่อเรื่องอีก มิสู้หยุดแค่นี้ พักฟื้นและฟื้นฟูสำคัญกว่า!”

สีหน้าของเซียวอวี้ดูเรียบเฉย ฟังการสนทนาของพวกเขาโดยไม่เอ่ยสิ่งใด

จนกระทั่งหลิวซื่อเหลียงเดินเข้ามาและกระซิบที่ข้างหูของเขา

“ฝ่าบาท ฮองเฮาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวอวี้เห็นว่าเวลาพอสมควรแล้ว จึงให้เหล่าขุนนางกลับไปก่อน

จากนั้นเฟิ่งจิ่วเหยียนก็เข้ามาในห้องทรงพระอักษร

เซียวอวี้วางสาส์นกราบทูลไว้ข้างมือ และเงยหน้าขึ้นมองนาง

“วังหลังเกิดอะไรขึ้น?”

เขารู้จักนางดี ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญคงไม่มาขอพบเขา

เฟิ่งจิ่วเหยียนโค้งคำนับ

“หม่อมฉันทราบดีว่า วังหลังไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับการปกครอง

“ทว่าจักรพรรดิเกาจู่ทรงเคยตรัสว่า ‘การรุ่งเรืองและการล่มสลายของแคว้นล้วนเป็นความรับผิดชอบของเราทุกคน ไม่คำนึงถึงเพศ อายุ สถานะ’”

“ดังนั้น ต่อให้วันนี้ฝ่าบาทจะลงโทษ หม่อมฉันก็ต้องพูดออกมาให้ได้”

เมื่อเซียวอวี้ได้ยินคำพูดของนาง เขาก็รู้ว่านางต้องการจะพูดสิ่งใด

เขากับเหล่าเสนาบดีถกเถียงกันอยู่นาน ยังไม่ได้ข้อสรุป แล้วนางในฐานะสตรีจะมาเพิ่มปัญหาใดอีก?

ทว่าเมื่อเห็นความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ของนาง หากไม่ให้นางพูด ไม่แน่ว่านางอาจจะก่อเรื่องอีกก็เป็นได้

“พูดมา” เซียวอวี้พลิกดูสาส์นกราบทูล โดยไม่คาดหวังว่านางจะมีข้อเสนอดี ๆ

มันไม่มีอะไรนอกเหนือจากทำศึกกับสงบศึก ทั้งสองอย่างต่างมีข้อดีและข้อเสีย

เฟิ่งจิ่วเหยียนถามว่า

“ฝ่าบาท ท่านต้องการหยุดสู้รบและเจรจาสงบศึกใช่หรือไม่”

เซียวอวี้ชะงักขณะพลิกดูสาส์นกราบทูล

ไยนางดูออกว่าเขาจะตัดสินอย่างไร?

เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน