แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 19

ถึงแม้จ้าวเฉียนเรียกแทนตัวเองว่าบ่าว น้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยความหยิ่งผยอง

เหมือนกับว่าเขามาเอา ฮองเฮาก็ต้องให้

แต่เรียกอยู่ตั้งนาน ก็ไม่ได้ยินเสียงคนพูดตอบ

กลับเป็นหัวหน้าหมัวมัว ที่อยู่ไกลยิ่งกว่าออกมา

สีหน้าหัวหน้าหมัวมัวเหี่ยวเฉา

เจ้านายไม่เป็นที่โปรดปราน นางที่เป็นถึงหัวหน้าหมัวมัว ยังมีอิทธิพลสู้บ่าวใช้ระดับล่างของตำหนักหลิงเซียวไม่ได้

เห็นจ้าวเฉียน นางถ่อมตัวอย่างต่ำต้อย

“จ้าวกงกง ท่านอย่าร้อนใจ ฮองเฮาอาจจะยังไม่ตื่น บ่าวจะไปเร่งให้”

จ้าวเฉียนเชิดสายตา เชิดคางสูงพร้อมพูดขึ้นมาว่า

“งั้นเจ้าก็ไวหน่อย”

“เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ จะเข้าไปเดี๋ยวนี้”

หัวหน้าหมัวมัววิ่งไปในตำหนัก เห็นฮองเฮากำลังหวีผม

นางรีบเดินเข้าไปอย่างยิ้มแย้ม

“พระนาง อาการปวดหัวของหวงกุ้ยเฟยกำเริบอีกแล้ว หากท่านสามารถมอบยาให้ได้ในตอนนี้ ฮ่องเต้จะต้องจดจำความดีของท่าน ท่านก็จะมีโอกาสเป็นที่โปรดปรานแล้ว”

“ท่านว่า หลักการนี้ถูกต้องไหม?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเขียนคิ้วอยู่อย่างเชื่องช้า ไม่ร้อนใจเลยสักนิด

“ยา ไม่มีแล้ว”

รอยยิ้มของหัวหน้าหมัวมัว หุบลงทันที

“พระนาง ไม่มีแล้วจริง ๆ หรือ? ท่าน...ท่านไม่หาดูหน่อยหรือ?”

พอนางพูดขึ้นมา เหลียนซวงก็รีบชักสีหน้า พร้อมพูดขึ้นว่า

“ซุนหมัวมัว ที่เจ้าพูดหมายความว่ายังไง สิ่งของของพระนางเอง จะจดจำได้ไม่ดีเท่าเจ้าหรือ? พระนางพูดว่าอย่างไร เจ้าก็พูดตอบตามนั้น!”

หัวหน้าหมัวมัวแอบกัดฟันแน่น

นังเหลียนซวงเด็กคนนี้ กล้าพูดสั่งสอนนาง

หากไม่ใช่เพราะนางติดอยู่ในตำหนักหย่งเหอ เปลี่ยนแปลงนายไม่ได้ คงหาที่พึ่งใหม่ไปนานแล้ว!

ใครจะอยากยอมทุกข์ยาก อยู่กับเจ้านายไม่ได้เรื่องคนหนึ่ง!

……

ตำหนักหลิงเซียว หวงกุ้ยเฟยปวดหัวอย่างทุกข์ทรมานมาก

ภายในตำหนัก หมอหลวงกำลังฝังเข็มบรรเทาอาการให้กับนาง

บนเก้าอี้ไม้จันทร์แดงด้านนอกตำหนัก ฮ่องเต้ผู้น่าเกรงขาม คิ้วขมวดชนกันแน่น

“คนที่ส่งไปยังตำหนักหย่งเหอล่ะ”

เพิ่งพูดเสร็จ จ้าวเฉียนก็รีบกลิ้งคลานเข้ามา

“ฝ่าบาท ฮองเฮาตรัสว่า ยาไม่มีแล้ว...”

ตาคิ้วเซียวอวี้เฉียบคม รู้สึกเหมือนมีแสงแทงหลัง

“ให้ฮองเฮาไสหัวมา”

ฮ่องเต้โกรธจัด ไม่มีใครกล้าชักช้า

ไม่นาน จ้าวเฉียนก็กลับมาอีกครั้ง

เขาคุกเข่าอยู่บนพื้น พร้อมพูดบอกอย่างสั่นเทาว่า

“ฝ่าบาท ฮองเฮา พระนาง...ปิดประตูไม่รับแขก!”

เขาดูน่าหวาดกลัว ลำแสงอันมืดมิดส่องประกายผ่านดวงตา

พวกองครักษ์ กำลังจะบุกเข้ามาตรวจค้นตำหนักหย่งเหอ

ทันใดนั้น ประตูตำหนักเปิดออก

……

ตำหนักหลิงเซียว

เซียวอวี้เป็นถึงฮ่องเต้ เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็ทำให้คนหวาดกลัวสั่นเทา

นี่คือความน่าเกรงขามของบุตรแห่งสวรรค์

จ้าวเฉียนคุกเข่าอยู่ข้างแทบเท้า สัมผัสได้ถึงรัศมีสังหารที่เยือกเย็น

“ฮองเฮาพูดว่าอย่างไร” ฮ่องเต้ถามขึ้นมา

จ้าวเฉียนหมอบอยู่กับพื้น เนื้อตัวสั่นเทาไม่หยุด

“ฝ่าบาท ฮองเฮาพูดว่า...พูดว่า บังเอิญจังเลย หายาเจอหนึ่งขวดพอดี”

“นางเอายาให้ก็ได้ แต่ว่า...”

“พูดมา” เซียวอวี้ขมวดคิ้วอย่างหมดความอดทน

จ้าวเฉียนยิ่งก้มหัวต่ำ

“ฮองเฮาต้องการ...ต้องการให้ท่าน รับปากว่า จะปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน”

หลังจากจ้าวเฉียนพูดเสร็จ ก็รู้สึกคอเย็น

พวกนางกำนัลที่อยู่ที่นี่ ล้วนสีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ฮองเฮาบังอาจยิ่งหนัก กล้าที่จะข่มขู่ฮ่องเต้ ใช้วิธีแบบนี้ บีบบังคับให้ฮ่องเต้โปรดปราน

นางเห็นฮ่องเต้เป็นอะไร?

นั่นเป็นถึงกษัตริย์แห่งแผ่นดิน จะถูกสตรีอย่างนางบีบบังคับได้อย่างไร