แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 190

“ท่านแม่ทัพ! เขาคือเมิ่งสิงโจว เมิ่งสิงโจวตัวจริง เขากลับมาแล้ว!”

หัวหน้าแม่ทัพเหลียงตะลึงงัน

เมิ่งสิงโจว?

เป็นไปได้อย่างไร!

เขาไม่ได้นำกองกำลังแสนกว่านายเคลื่อนทัพไปทางทิศตะวันออกหรอกหรือ! ทว่าบุกกลับมาโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเช่นนี้!

ก่อนที่แม่ทัพเหลียงจะทันได้ตั้งสติ พลันได้ยินเสียงร้องน่าเวทนามาจากทางเข้าค่ายทหาร

ฝ่ายตรงข้ามคือทหารม้าเพียงสิบกว่านาย ทว่าราวกลับม้าป่าข้ามแดน ย่ำเท้าเข้ามาหาพวกเขา

หัวหน้าแม่ทัพตะโกนว่า “ตกใจอะไร ตั้งแถวและขวางพวกเขาไว้!!”

เชลยศึกหนานฉีเห็นทหารกำลังเสริมมาแล้ว จึงเข้ามาร่วมสู้รบ คอยติดตามอยู่ข้างหลังกลุ่มของเฟิ่งจิ่วเหยียน และต่อสู้อย่างเต็มที่

ทวนเงินพู่แดงของเฟิ่งจิ่วเหยียนด้ามนั้นดื่มเลือดมาจนนับไม่ถ้วน

เมื่อหัวหน้าแม่ทัพและบรรดารองแม่ทัพเห็นเหตุการณ์ พลันสร่างเมาในทันที

คำพูดคุยโวเมื่อครู่ ที่เอ่ยว่าจะบุกเข้าไปในเจ๋อเทียนเชวี่ย ทั้งหมดราวกับเป็นความฝันก็ไม่ปาน

เมิ่งสิงโจวผู้นี้ ช่างน่ากลัวยิ่งนัก!

เขาฆ่าคนจนตาพร่ามัวไปหมด

เขาไม่ใช่มนุษย์อย่างสิ้นเชิง!

เมื่อเหล่าทหารเหลียงได้ยินว่าเมิ่งสิงโจวมาแล้ว พวกเขายังไม่ทันสู้รบก็หมดแรงเสียก่อน ต่างพากันทิ้งอาวุธ นั่งยอง ๆ เอามือกุมหัว

นี่คือความหวาดกลัวที่ทิ่มลงไปในกระดูกของพวกเขา

หากเผชิญหน้ากับกองทัพค่ายเหนือของเมิ่งสิงโจว ขอแค่ปลดอาวุธและหมอบลง ก็สามารถรอดชีวิตได้

หัวหน้าแม่ทัพเหลียงเห็นการกระทำของคนเหล่านี้ จึงโกรธที่พวกเขาไม่ยอมสู้รบ

เขาโบกมีดแล้วตะโกนว่า

“ลุกขึ้นมา แล้วฆ่าพวกมันซะ!”

“ผู้ใดฆ่าเมิ่งสิงโจวได้ จะมีเงินรางวัลเป็นทองคำหนึ่งพันตำลึง และแต่งตั้งเป็นแม่ทัพใหญ่! ฆ่าเลย!”

ทันทีที่เขาพูดจบ ทวนเงินพู่แดงก็พุ่งมา และปักลงใกล้กับเท้าของเขาอย่างดุดัน

เขาก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้น กลับเห็นห่างออกไปหลายร้อยคน แม่ทัพน้อยบนหลังม้าผู้นั้นยังจ้องมองมาที่ตนด้วยแววตาเยือกเย็น

แม้จะมองเห็นแววตาของอีกฝ่ายไม่ชัดเจน แต่เขากลับตัวสั่นงันงก

ทันใดนั้นเอง เฟิ่งจิ่วเหยียนใช้มือข้างหนึ่งยันกับหลังม้า ตัวคนเหาะข้ามหลังม้า และใช้เท้าเตะทหารเหลียงที่อยู่รอบตัวออกไป

จากนั้นในสนามรบก็แบ่งทหารออกเป็นสองกลุ่ม

ฝั่งหนึ่งเป็นทหารเหลียง อย่างน้อยหนึ่งแสนสองหมื่นนาย

ส่วนอีกฝั่งหนึ่งเป็นทหารม้าเบาสิบกว่านายที่นำโดยเฟิ่งจิ่วเหยียน รวมกับทหารหนานฉีที่หลุดพ้นจากพันธนาการราวหนึ่งหมื่นนาย

หัวหน้าแม่ทัพเหลียงถูกคุ้มกันอยู่ด้านหลังกำแพงมนุษย์ เขายืนอยู่บนแท่นสูง และตะโกนพูดกับเฟิ่งจิ่วเหยียนว่า

“เมิ่งสิงโจว หนึ่งหมื่นต่อหนึ่งแสนยังเป็นเรื่องเพ้อฝัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่า กองทัพของเราไม่ได้มีเพียงแค่หนึ่งแสน แต่คนพวกนั้นที่อยู่ข้างหลังเจ้า หนึ่งไม่มีอาวุธ สองไม่มีชุดเกราะ…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน