แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 205

ฮ่องเต้และฮองเฮานั่งอยู่ในรถม้าคันเดียวกัน คนอื่นควบอาชา เหลียนซวงเป็นสตรี จึงนั่งบนคานรถม้า

ด้านหน้าวัดต้าเจา

เจ้าอาวาสเฝ้ามองรถม้าแล่นออกไป สามเณรที่อยู่ด้านข้างกล่าวอย่างกังวล

“อาจารย์ ฮองเฮากลับไปก่อนสวดอธิษฐานขอพรเสร็จ คงไม่มีผลกระทบอะไรใช่ไหมขอรับ?”

เหลี่ยวคงพนมมือ กล่าวอย่างมีความนัยลึกซึ้ง

“ไม่หรอก คำอธิษฐานสัมฤทธิ์ผลแล้ว”

ภายในรถม้า

เฟิ่งจิ่วเหยียนตื่นขึ้นไวมาก

ทว่ายังไม่ตื่นเต็มที่

การรับรู้ของนางยังไม่ชัดเจน ราวกับอยู่ในความฝัน

หมอบอกว่านางติดเชื้อไข้หวัด ความจริงคือเกิดจากการเร่งรีบกลับเมืองหลวง บาดแผลจึงไม่ได้รับการดูแลที่ดี จึงทำให้เกิดมีไข้ขึ้นมา

นางไม่สบายไปหมดทั้งตัว ในห้องโดยสารรถม้าก็ร้อนอบอ้าว นางจึงทำตามความต้องการโดยสัญชาตญาณ เปิดม่าน เพื่อรับลมบ้าง

ทันใดนั้นก็มีมือใหญ่ยื่นมา จับนางกลับไปทันที

ในโสตได้ยินเสียงเตือนที่เย็นชาแหบแห้งของบุรุษ

“วุ่นวายอะไร!”

เพียงแค่นั้น เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ถูกบังคับให้กลับมาอยู่ที่เดิม

การเดินทางโคลงเคลง นางกึ่งหลับกึ่งตื่น ยากที่จะทรงตัว ทิ้งร่างกายส่วนใหญ่พิงไหล่ของเซียวอวี้ไว้

เซียวอวี้ใบหน้าเย็นชาตลอดเวลา ไม่ไหวติง

กลิ่นหอมอ่อน ๆ บนเรือนร่างของนาง ลอยล่องเข้าสู่จมูกของเขาไม่หยุด

ยังมีเส้นผมนั้น สัมผัสกับลำคอของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ในภวังค์ ราวกับว่ามีก้อนเมฆที่อ่อนนุ่ม แนบชิดกับร่างกายของเขา ห่อหุ้มเขาไว้...

ทว่า เหตุใดร่างกายของนางถึงร้อนขนาดนี้? เสมือนลูกไฟที่แผดเผาร่างกายซีกหนึ่งของเขา

เซียวอวี้ดันกายนางออก อีกมือหนึ่งเอื้อมไปสัมผัสที่หน้าผากของนาง

ร้อนผะผ่าว

มีไข้สูงมาก!

“ข้าต้องกลับไป...” เฟิ่งจิ่วเหยียนมีไข้สูงจนพูดเพ้อ นางคิดว่าตัวเองยังอยู่ระหว่างทาง จำได้ขึ้นใจว่า นางจะต้องกลับไปยังเมืองหลวง

เซียวอวี้มุ่นคิ้ว

นางอยากกลับไปที่วัดต้าเจาอีกหรือ?

นั่นเป็นสถานที่ให้คนอยู่หรือ!

โดยเฉพาะคุณหนูตระกูลขุนนางที่ถูกเอาอกเอาใจมาตั้งแต่เด็กเช่นนาง

เพียงสองเดือนเท่านั้น ก็กลายเป็นสภาพอ่อนเพลียปางตายเช่นนี้ หากอยู่ต่อไปอีก เกรงว่าเขาจะได้แต่งตั้งฮองเฮาคนใหม่แล้ว!

“อธิษฐาน...” จิตใต้สำนึกโดยทั่วไปของนางยังคลุมเครือ

เมื่อเซียวอวี้ได้ยินเช่นนี้ ในใจมีหลากหลายความรู้สึก

ถึงยามนี้แล้ว ยังคิดจะสวดมนต์อธิษฐานอีก เขาปรักปรำนางจริง ๆ โดยคิดว่านางกำลังอ้างเรื่องอธิษฐานขอพร ไปทำเรื่องส่วนตัว

เซียวอวี้ให้นางเอนหลัง ไม่ให้อิงแอบกับตัวเอง

เขาพูดอย่างเย็นชาไร้หัวใจ

“ฮองเฮา การอธิษฐานเสร็จสิ้นแล้ว”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเอนหลังพิงผนังรถม้าอย่างอ่อนแรง ริมฝีปากเปิดออก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน