แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 214

วันต่อมา เหล่าขุนนางมารวมตัวกันอยู่ในวัง มาร่วมงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพ

จักรพรรดิหฮองเฮานั่งอยู่บนตำแหน่งสูง เหล่านางสนมนั่งตามลำดับตำแหน่ง

ทว่าการปรากฏตัวของแม่ทัพทั้งหลาย จึงจะเป็นสิ่งสำคัญในงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพนี้

เฉียวม่อเดินอยู่ข้างหน้าสุด พาพวกแม่ทัพถวายความเคารพ

“ฮ่องเต้อายุยืนหมื่นปี!”

เซียวอวี้ยกมือขึ้นมา อาภรณ์ยาวคลุมอยู่กับพื้น

“ทุกท่าน ไม่ต้องมากพิธี!”

ทุกคนล้วนดูออก ความชื่นชมที่ฝ่าบาทมีต่อเมิ่งสิงโจวนั้น ไม่มีการปกปิด

หลังจากเฉียวม่อยืนตรงแล้ว สายตาสบกับเฟิ่งจิ่วเหยียน ที่นั่งบนตำแหน่งฮองเฮา

เฟิ่งจิ่วเหยียนก็จำนางได้

ทั้งสองคนไม่ได้สื่อสารผ่านสายตาอะไรกันมาก แล้วก็หลบเลี่ยงกันไป

งานเลี้ยงรับรองแม่ทัพนี้ หนิงเฟยเป็นคนรับผิดชอบจัดงาน ตามกฎตามจรรยาบรรณ ทว่าก็ไม่เป็นที่พอใจมาก

ระหว่างงานเลี้ยงมีการเต้นรำเพิ่มความสนุกสนาน และมีเพลงบรรเลงประกอบการดื่มสุรา

สาวงามสุราดี สามารถชะล้างความเหนื่อยล้าของทหารที่ได้รับชัยชนะกลับมา

พวกเขากินดื่มอย่างอิสระรื่นรมย์ ไม่ยึดติดกับกฎ

หนิงเฟยยังไตร่ตรองถึงนิสัยการกินของแม่ทัพแต่ละคนด้วย มีการเตรียมของว่างต่าง ๆ ไว้สำหรับพวกเขาโดยเฉพาะ

เหล่าแม่ทัพพอใจ แน่นอนว่าเซียวอวี้ก็พอใจในตัวหนิงเฟย

หลังจากดื่มวนสามรอบ ขุนนางบุ๋นคนหนึ่งยกจอกคารวะเฉียวม่อ

“แม่ทัพน้อยเมิ่งเอาชนะกองทัพศัตรูหนึ่งแสนสองหมื่นนาย ด้วยทหารหนึ่งหมื่นนาย ยังใช้คนเพียงสามสิบคน ยึดหุบเขาชุ่ยซานมาได้ กลายเป็นตำนานเรื่องเล่าของแคว้นหนานฉี ข้าน้อยเคารพเลื่อมใส”

เฉียวม่อยกจอกคารวะกลับ

ยังไม่รอให้นางได้พูด ซุนเต๋อฟางที่อยู่ด้านข้าง พูดขึ้นมาอย่างเหน็บแนมว่า

“ใต้เท้าท่านนี้ เจ้าไม่รู้หรือว่า ที่ทหารสามสิบคนโจมตีหุบเขาชุ่ยซาน เบื้องหลังนั้นมีห้าหมื่นคนหรือ!”

เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ สีหน้าพวกขุนนางเผยถึงความแปลกประหลาดใจ กระซิบกระซาบพูดคุยกันขึ้นมา

“อะไรนะ? เป็นความเท็จ?”

“ห้าหมื่น งั้นก็ไม่แปลกประหลาดแล้ว...”

“หากเป็นเช่นนี้ แสดงว่าเมิ่งสิงโจวรายงานการสึกที่เป็นเท็จ เพื่อให้ได้มาซึ่งความดีความชอบทางทหาร?”

เฉียวม่อกลับไม่สะทกสะท้าน หันไปมองทางด้านจักรพรรดิฮองเฮา

เวลานี้ เซียวอวี้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรพูดขึ้นมาว่า

“เรื่องนี้เรารู้ตั้งแต่แรกแล้ว ศึกไม่หน่ายเล่ห์ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

รุ่ยอ๋องก็ช่วยพูดขึ้นมาว่า

“หรือทุกท่านคิดว่า ด้วยกองทัพห้าหมื่นคน ยึดเนินเขาลาดชันมาได้นั้น เป็นเรื่องง่ายหรือ?”

ขุนนางพวกนั้นค่อยปิดปาก ไม่พูดอะไรขึ้นมาอีก

จู่ ๆ ซุนเต๋อฟางก็ลุกขึ้นมา พูดกับเซียวอวี้ด้วยเหตุผลถูกต้องและวาทะเต็มไปด้วยสัจธรรมว่า

“ฝ่าบาท เรื่องนี้ไม่อาจปิดบังได้ เมิ่งสิงโจวจึงจำต้องกราบทูลท่าน แต่อย่างอื่นล่ะ?”

ทุกคนหันมามองด้วยแววตาประเมิน ความหมายของซุนเต๋อฟางคือ ความดีความชอบทางการศึกของเมิ่งสิงโจวล้วนเป็นความเท็จหรือ?

และแล้ว ซุนเต๋อฟางพูดต่อไปว่า

“ฝ่าบาท ควรที่จะสอบสวนเมิ่งสิงโจวให้กระจ่าง เกรงว่าทหารในค่ายทหารเป่ยต้าเหล่านั้น จะกลายเป็นเบี้ยของพ่อลูกตระกูลเมิ่งใช้เพื่อแสวงหาชื่อเสียงเกียรติยศ ปลอมแปลงผลงานทางทหารที่เป็นเท็จ!”

กีดกันผู้ใต้บังคับบัญชา แสวงหาประโยชน์ทางทหาร พบเห็นได้ทั่วไปในค่ายทหาร

ทุกคนล้วนมีความสงสัย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน