แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 223

เมื่อแม่ทัพเมิ่งอ่านจดหมายจบก็ตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง รู้สึกร้อนใจกระสับกระส่าย

เกลียดก็แต่เขาที่ต้องนำทัพเฝ้ารักษาชายแดน ไม่อาจออกไปได้โดยพลการ

“หากท่านแม่รู้เข้าล่ะก็...”

ฮูหยินเมิ่งกุมมืออันใหญ่โตของเขาด้วยความอ่อนโยน

“มอบให้ข้าเป็นคนจัดการเถอะ”

เมื่อกล่าวจบสายตาของนางก็มีความเย็นยะเยือกสายหนึ่งวาบผ่านไปอย่างรวดเร็ว “ทว่าท่านพี่ ท่านคิดจริง ๆ หรือว่าเฉียวม่อถูกบังคับอย่างไร้ทางเลือก”

แม่ทัพเมิ่งไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

“เจ้าสงสัยว่าเฉียวม่อตั้งใจทำหรือ?”

ทันใดนั้นเขาก็ส่ายหน้าติด ๆ กัน “ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้ นางมีเหตุผลอะไรให้ทำเช่นนี้กัน?”

เขารับเฉียวม่อเป็นศิษย์ ย่อมปฏิบัติต่อนางเหมือนเป็นลูกของตนเอง

ใช้ใจแลกใจ เขาไม่เชื่อหรอกว่าเฉียวม่อจะเนรคุณ

ฮูหยินเมิ่งจ้องมองดวงตาของเขา

“ท่านพี่ ข้าเองก็ไม่อยากสงสัยนาง

“ทว่ามีคนบางคนเรื่องบางเรื่องที่จะไม่ระวังเลยไม่ได้

“ท่านลองคิดดูสิ ตั้งแต่กองทัพมังกรพยัคฆ์ถูกโจมตี จนถึงตอนที่เฉียวม่อนำพันธมิตรอู่หลินมาสนับสนุน สวมรอยเป็นจิ่วเหยียนนำทัพ เรื่องเหล่านี้ดูเหมือนเกิดขึ้นอย่างถูกจังหวะเป็นขั้นเป็นตอน กลับเผยให้เห็นลับลมคมใน”

เมื่อฟังคำพูดนี้ สีหน้าของแม่ทัพเมิ่งก็เคร่งขรึมขึ้น

“หลังจากศึกใหญ่จบลง ข้าก็สอบสวนเรื่องกองทัพมังกรพยัคฆ์อย่างลับ ๆ ยามนี้ข้ายังไม่อาจมอบหลักฐานที่ชัดเจนให้ท่านได้ แต่ข้าเชื่อว่าหากเคยลงมือ ย่อมหลงเหลือร่องรอยเอาไว้เป็นแน่”

แม่ทัพเมิ่งรู้ซึ้งถึงความสุขุมรอบคอบของภรรยาตนเป็นอย่างดี นางไม่มีทางคาดเดาในเรื่องที่ไม่มีความมั่นใจ

“ฮูหยิน ท่านสงสัยเฉียวม่อมาแต่แรกแล้วหรือ?”

ฮูหยินเมิ่งไม่ได้ปฏิเสธ

“ใช่ ข้ารู้สึกแต่แรกแล้วว่านางผิดปกติ ยามนี้นางมาแทนที่ตัวตนของเมิ่งสิงโจวจึงยิ่งเป็นการยืนยันข้อสงสัยของข้า”

แม่ทัพเมิ่งสีหน้ามืดครึ้ม

ทันใดนั้นเขาก็กำหมัดทุบลงบนโต๊ะไม้

“หากนางเป็นคนวางแผนเรื่องทั้งหมดนี้จริง ๆ ข้าจะจัดการด้วยตนเอง!”

ฮูหยินเมิ่งตบที่อกของเขาเบา ๆ แล้วพูดปลอบว่า

“ทางด้านท่านแม่ ข้าจะสั่งให้คนไปทำทุกอย่างที่จะทำได้อย่างสุดความสามารถ เพื่อปิดกั้นข่าวนี้เอาไว้ก่อน ทว่าเพื่อป้องกันเรื่องไม่คาดฝัน ข้าจะต้องกลับไปด้วยตัวเองซักรอบ แล้วถือโอกาสดูอาการป่วยของท่านแม่ไปด้วย

“คิดว่าเฉียวม่อเองก็น่าจะใกล้กลับมาแล้ว ก่อนที่จะหาหลักฐานเจอ ท่านจะต้องทำเป็นไม่รู้อะไรทั้งนั้น ด้านหนึ่งยามนี้นางเป็นแม่ทัพหญิงที่ฝ่าบาททรงแต่งตั้งด้วยพระองค์เอง เกี่ยวพันเป็นวงกว้าง อีกด้านหนึ่งยามที่คนหลงระเริงย่อมเผยพิรุธออกมาได้โดยง่าย

“สรุปก็คือเรื่องทุกอย่างรอข้ากลับมาก่อน แล้วค่อยปรึกษากัน”

แม่ทัพเมิ่งกุมมือนางกลับ สายตาแสดงถึงด้านที่อ่อนโยนทะนุถนอมคนรักของตนออกมา

“ฮูหยิน ได้แต่งกับท่าน ข้าก็ไม่ขอสิ่งใดอีกแล้ว”

ฮูหยินเมิ่งยิ้มเจือความเขินอายนิด ๆ “ท่านนี่ก็ ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย”

จากนั้นนางก็หันไปมองจดหมายฉบับนั้น ถอนหายใจเบา ๆ

“ยามนี้ข้ายิ่งเป็นห่วงจิ่วเหยียน

“เด็กคนนั้นให้ความสำคัญกับคุณธรรมน้ำมิตร ทั้งยังผูกพันกับเฉียวม่อตั้งแต่เล็ก

“ดูทุกอย่างที่เขียนมาในจดหมายฉบับนี้สิ ทุกประโยคล้วนพูดเพื่อให้เฉียวม่อหลุดจากข้อสงสัย กลัวว่าพวกเราจะตำหนินาง ดังนั้นก่อนที่จะสืบทุกอย่างให้กระจ่าง ทางด้านจิ่วเหยียนเองก็ปิดเรื่องนี้ไปก่อน”

แม่ทัพเมิ่งพยักหน้า

“เจ้าพูดถูกต้อง”

คู่สามีภรรยาแม่ทัพเมิ่งให้ความรักความทะนุถนอมนาง จึงเลือกที่จะปิดบังเฟิ่งจิ่วเหยียน กลับไม่รู้เลยว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนเองก็ปิดบังพวกเขา แล้วตรวจสอบเฉียวม่ออย่างลับ ๆ เช่นกัน

นางหวังว่าจะเป็นนางเองที่คิดมากไป

ถึงอย่างไรนั่นก็คือศิษย์น้องที่นางปกป้องคุ้มครองอย่างระมัดระวังมาโดยตลอด

นอกจากเรื่องนี้แล้ว เบาะแสใหม่เกี่ยวกับพิษวารีสวรรค์ที่เซียวอวี้พูดในวันนั้น ก็ทำให้นางเป็นกังวลเช่นกัน

......