แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 224

เซียวอวี้ไล่ตามคนมาตลอดทางจนถึงตำหนักหย่งเหอ เขาเห็นกับตาว่านักฆ่าหญิงผู้นั้นเข้าไปในตำหนักบรรทม จึงสาวเท้าตามเข้าไป

บนพื้นมีเลือดหยดอยู่หลายหยดยาวไปจนถึงห้องอาบน้ำ

สายตาเขาพลันเปลี่ยนเป็นคมปลาบ

ทันใดนั้นประตูของห้องอาบน้ำก็เปิดออก

เป็นฮองเฮา

“ฝ่าบาททรงเสด็จมา เหตุใดจึงไม่มีคนมารายงาน?”

หญิงสาวห่อหุ้มร่างกายด้วยชุดนอนบาง ๆ อย่างผู้ที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ใบหน้าแดงเปล่งปลั่ง ปลายผมมีหยดน้ำ เท้าคู่นั้นเหยียบลงบนพรมเปอร์เซียที่ทำมาจากผ้าแคชเมียร์โดยตรง เหนือข้อเท้าเล็กบอบบางมีชายกระโปรงที่ถูกลมพัดจนโบกพลิ้ว เผยให้เห็นน่องขาที่กระชับได้รูปอย่างคลุมเครือ

ใบหน้าที่เยือกเย็นของเซียวอวี้มีสีอื่นวาบผ่านมาแล้วหายไปทันที

เขามองไปด้านหลังนางปราดหนึ่ง

ยามที่เพิ่งจะเดินไปด้านหน้าสองสามก้าว จังหวะที่เดินผ่านฮองเฮาไปเขาก็ถูกนางใช้มือเดียวจับแขนเอาไว้

“ฝ่าบาท ข้างในยังไม่ได้ทำความสะอาดเพคะ”

ควับ---

ทันใดนั้นเซียวอวี้พลันคว้าจับไหล่ของนาง แล้วกดนางเข้ากับกำแพงด้านหลัง

สายตาดุดันโหดร้ายราวกับเหยี่ยวของเขามองใบหน้าของนางอย่างสงสัย

“อาบน้ำอยู่ตลอดงั้นหรือ?”

ยามที่เขามองประเมินเฟิ่งจิ่วเหยียน เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าสงบนิ่งอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ได้ดูฝืนทำเลย

“เพคะ”

“เจ้าเห็นนักฆ่าที่เพิ่งเข้ามาเมื่อครู่หรือไม่?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหลุบตาลง ราวกับมีเรื่องในใจที่ยากจะพูด

เซียวอวี้เชยคางนางขึ้นมา “ไม่กล้าให้เราค้นอย่างนั้นหรือ? ฮองเฮา เจ้าควรหวังให้เราค้นหาตัวนางเจอจะดีที่สุด หากหาตัวไม่เจอล่ะก็...”

เขาหยุดไปครู่หนึ่ง แววตาเริ่มบ้าคลั่งขึ้นแล้วจึงกล่าวต่อว่า “หากหาไม่เจอ เช่นนั้นเจ้าก็คือนักฆ่าผู้นั้น”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองไปที่เขาอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ฝ่าบาท นางช่วยพระองค์เอาไว้ ท่านจำเป็นต้องบีบนางให้ถึงทางตันด้วยหรือ”

เซียวอวี้ไม่สนคำทัดทานของนาง เขาบุกเข้าไปในห้องอาบน้ำ

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาได้ยินเสียง ‘พลั่ก’ ดังขึ้น จากนั้นเฉินจี๋ที่อยู่ด้านนอกก็ตะโกนขึ้นว่า

“จับนางให้ได้!”

ทันใดนั้นเซียวอวี้ก็มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยสายตาดุดัน

เฟิ่งจิ่วเหยียนสงบนิ่งเช่นเดิมตั้งแต่ต้นจนจบ

จริงอยู่ที่นางอยากได้หลักฐานใหม่ที่เกี่ยวข้องกับผู้วางยาพิษ

ทว่านางจะไม่ลงมืออย่างหุนหันพลันแล่น เพราะเกรงว่านี่อาจเป็นแผนของเขา

เห็นได้ชัดว่าหลังจากพบแส้เก้าท่อน เขาก็สงสัยนางมาโดยตลอด คืนนี้นางย่อมเตรียมการทุกอย่างเป็นอย่างดี

เมื่อพิจารณาถึงความสำคัญของเบาะแสและความอันตรายของการเคลื่อนไหวในครั้งนี้ นางจึงไปตามนัดหมายด้วยตนเองแล้วให้อู๋ไป๋รออยู่ที่ตำหนักหย่งเหอล่วงหน้า

รอให้นางกลับมาที่ตำหนักหย่งเหอ อู๋ไป๋ก็จะหนีออกไปด้วยฐานะนักฆ่าหญิง...

แต่ที่แปลกก็คือ ดูเหมือนเซียวอวี้จะไม่รีบร้อนตามนักฆ่าที่อยู่ด้านนอกนั่นเอาซะเลย

นางสบตาเข้ากับสายตาที่มองอย่างตรวจสอบของเขาแล้วรักษาท่าทีเยือกเย็นเอาไว้

ทันใดนั้นเขาก็ก้มลงมาใกล้นาง

นางไม่รู้เพราะสาเหตุใดจึงกำสองมือแน่น

จากนั้นนิ้วเรียวยาวของเขาก็เกี่ยวเส้นผมจำนวนหนึ่งของนางมาดมกลิ่นเบา ๆ

แล้วเขาก็เข้ามาใกล้บริเวณจุดกึ่งกลางกระดูกไหปลาร้าของนางทันที...