แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 232

เมื่อเผชิญกับข่าวลือในวัง เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับทำตัววางเฉย

ถึงอย่างไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางประสบกับเรื่องราวทำนองนี้

หากเทียบกับจัดการกับข่าวลือ สิ่งสำคัญกว่านั้นคือการหาต้นตอของข่าวลือต่างหาก

อยู่ดี ๆ ไทฮองไทเฮาก็ขอให้อดีตรัชทายาทมาร่วมงานเลี้ยงวันไหว้พระจันทร์ นี่เท่ากับเริ่มวางแผนอันแยบยลไว้เรียบร้อยแล้ว

ทว่า แผนการอันแยบยลนี้ไม่น่าจะเป็นไทฮองไทเฮาที่ทรงวางแผน

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองออกไปด้านนอก แววตาเยือกเย็นแฝงความไร้กังวล

ณ ตำหนักเซี่ยวเสียน

หนิงเฟยตรวจสอบรายชื่ออาหารสำหรับงานเลี้ยงวันไหว้พระจันทร์อย่างตั้งอกตั้งใจ

สาวใช้คนสนิทของนางเอ่ยด้วยความกังวลว่า

“พระนาง หากท่านไม่สร้างโอกาสให้ฮองเฮากับอดีตรัชทายาทได้พบกัน ข่าวลือคงไม่แพร่สะพัดอย่างรวดเร็วเช่นนี้ กลัวแค่ว่าฮองเฮาจะสงสัยมาที่ตัวท่าน”

การถูกเนรเทศของหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ แสดงให้เห็นว่าฮองเฮาไม่ใช่คนที่ควรหาเรื่องด้วย

นางกลัวว่าพระสนมของนางก็จะถูกฮองเฮา...

หนิงเฟยแค่นเสียงเย็นชาและไม่แยแส

“สงสัยข้าแล้วจะอย่างไร? ข่าวลือเหล่านั้นไม่เกี่ยวข้องกับข้าเลย”

แต่ที่น่าแปลกคือ หลายวันถัดมา ข่าวลือโหมกระพือหนักขึ้นทุกวัน ทางตำหนักหย่งเหอนั้น ฮองเฮากลับไม่คิดจะดำเนินการใด ๆ เพื่อระงับความเคลื่อนไหวของข่าวลือแม้แต่น้อย

หนิงเฟยไม่เชื่อว่าฮองเฮาจะไม่ทำสิ่งใดเลย ดังนั้นจึงให้สาวใช้ไปสืบข่าว

สาวใช้กลับมาเล่าว่า

“พระนาง งานเลี้ยงวันไหว้พระจันทร์ใกล้เข้ามาแล้ว ฮองเฮาทรงยุ่งอยู่กับการเตรียมของขวัญ ดูเหมือนว่านางจะไม่สนใจข่าวลือเหล่านั้นจริง ๆ”

“จัดเตรียมของขวัญต้องยุ่งถึงเพียงนั้นเชียวรึ?” หนิงเฟยเลิกคิ้ว

ทุกคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงวันไหว้พระจันทร์จะได้รับของขวัญคนละหนึ่งชิ้น แต่เพื่อตัดปัญหาความยุ่งยาก ของขวัญเหล่านี้จะซื้อมาพร้อมกันในคราวเดียว และให้บ่าวรับใช้ไปจัดเตรียม

สาวใช้กล่าวว่า

“ฮองเฮาทรงคิดจะเตรียมของบางอย่างที่ไม่เหมือนกัน บ่าวก็ไม่รู้รายละเอียดชัดเจน ช่วงนี้ทุกคนในตำหนักหย่งเหอต่างสาละวนกันอยู่ บางที...บางทีฮองเฮาอาจยังไม่รู้เกี่ยวกับข่าวลือเหล่านั้นก็ได้เพคะ”

“เป็นไปได้อย่างไร!” หนิงเฟยรู้สึกว่าไร้เหตุผลสิ้นดี

ในวังยังไม่มีข่าวใหม่

เมื่อข่าวลือแพร่สะพัดออกไป จะต้องมีคนรายงานเรื่องนี้ต่อฮองเฮา

คิดดูแล้ว ฮองเฮาทรงแสร้งทำเป็นยุ่ง เพื่อหลบเลี่ยงข่าวลือเหล่านั้น!

หนิงเฟยแค่นเสียงเยาะเย้ยเบา ๆ ในจมูก และเอ่ยเหน็บแนม

“นางมีความสามารถเท่านี้หรือ”

......

ก่อนวันไหว้พระจันทร์ เฉียวม่อรีบกลับไปที่ชายแดนเหนือ

นางขอพบแม่ทัพเมิ่งอาจารย์ของนางเป็นอันดับแรก โดยนำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงกองทัพ---มาชี้แจง เพื่อแสดงให้เห็นว่านางรู้สึกผิด

“...อาจารย์ ต้องโทษที่ข้าฝีมือไม่เอาไหน ไม่สามารถปกป้องหน้ากากได้ ท่านโปรดลงโทษข้าด้วย!”

แม่ทัพเมิ่งอยากจะซักถามนาง แต่นึกถึงสิ่งที่ฮูหยินกำชับไว้ก่อนจะเดินทาง จึงข่มใจเอาไว้

เขาทำราวกับว่าไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ทั้งช่วยประคองเฉียวม่อที่คุกเข่าขอรับผิดให้ลุกขึ้นมา

ขณะเดียวกันก็ยังหวังว่าพวกเขาจะเข้าใจผิดต่อเฉียวม่อ หวังว่านางจะบริสุทธิ์