แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 236

เมื่อเห็นถุงหอมและผ้าเช็ดหน้า สีหน้าของเซียวจั๋วพลันเปลี่ยนไป เขารู้ทันทีว่า ตนเองกับฮองเฮาถูกกลั่นแกล้งแล้ว

บิดามารดาเฟิ่งจิ่วเหยียนที่นั่งอยู่ต่างมองหน้ากัน สีหน้าดูหวาดหวั่นและสงสัย

ข้าหลวงที่ทำของขวัญพลิกคว่ำผู้นั้นรู้ตัวว่าทำผิด จึงรีบเก็บของขึ้นมาด้วยท่าทางลนลาน

องค์ชายน้อยจากเหล่าราชนิกุลที่อยู่ด้านข้างซุกซนอยู่ไม่นิ่ง เขาวิ่งมาด้านหน้า และหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นขึ้นมา เขาคิดว่าตนรู้จักตัวอักษรบนนั้น จึงอ่านออกมาด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา

“‘ขุนเขาสองฝั่งรอรับส่ง ผู้ใดรู้ซึ้งถึงการจากลา น้ำตาพี่เอ่อล้น น้ำตาน้องเอ่อคลอ สองใจผูกพันมิทันหมั้นหมาย กระแสน้ำใยจึงพัดพาไป’”

“ท่านพ่อ บทกลอนนี้เศร้านัก! ไม่เหมือนได้อยู่พร้อมหน้าในวันไหว้พระจันทร์!”

เหล่าพระสนมตกใจมากถึงกับอ้าปากค้าง และพากันมองหน้ากัน

บทกลอนรักนี้ บ่งบอกถึงความโศกเศร้าของคนที่มีใจรักมั่นต่อกันแต่ไม่อาจครองคู่กัน

ของขวัญนี้ฮองเฮาเป็นคนจัดเตรียม และมอบให้กับอดีตรัชทายาท

นั่นหมายความว่า...ฮองเฮายังคิดถึงอดีตรัชทายาทไม่เสื่อมคลาย!

เซียวอวี้มองเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างเย็นชา

นางจะมีความรู้สึกต่ออดีตรัชทายาทได้อย่างไร?!

เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ไม่มีผู้ใดรู้ว่าในใจนางคิดเช่นไร

ฮูหยินเฟิ่งเริ่มนั่งไม่ติดที่ก่อน นางรีบลุกขึ้นอธิบาย

“ฝ่าบาท นี่จะต้องเป็นการใส่ร้ายอย่างแน่นอน...”

ปัง!

ไทฮองไทเฮาที่ประทับอยู่ด้านบนพลันใช้มือทุบโต๊ะ มองเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยสายตาดุดัน และถามอย่างสงสัยว่า

“ฮองเฮา เจ้าบอกข้ามา! นี่มันเรื่องอันใดกัน!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นยืน

“ทูลไทฮองไทเฮา หม่อมฉันก็ไม่รู้เช่นกันว่า ของสิ่งนี้มาจากที่ใด”

ใบหน้าไทฮองไทเฮาเขียวคล้ำ

“เจ้าไม่รู้?

“ของขวัญชิ้นนี้เจ้าเป็นคนเตรียมเองกับมือ!”

ฮูหยินเฟิ่งต้องการพูดบางอย่างเพื่อช่วยเหลือบุตรี แต่บิดาเฟิ่งจิ่วเหยียนที่นั่งอยู่ด้านข้างกลับดึงแขนเสื้อนาง ส่งสัญญาณให้นางรีบนั่งลง

ในขณะนั้น หนิงเฟยถือโอกาสซ้ำเติมด้วยการเอ่ยว่า

“นั่นสิเพคะ ฮองเฮา ของขวัญชิ้นนี้ท่านเป็นคนเตรียมเองกับมือ วันนี้พบสิ่งของที่ทำให้ผู้อื่นครหาเช่นนี้ หากท่านไม่อธิบายให้กระจ่าง ก็ยากจะยุติได้”

เสียนเฟยที่ร่างกายอ่อนแอช่วยพูดแก้ต่างว่า

“ไทฮองไทเฮา เรื่องนี้ต้องเข้าใจผิดอย่างแน่นอน ฮองเฮาเป็นคนเช่นไร พวกเราต่างรู้กันดี”

มู่หรงฉานเอ่ยอย่างเห็นอกเห็นใจ: “ฝ่าบาท หม่อมฉันคิดว่าฮองเฮาและคุณชายเซียวบริสุทธิ์ หวังว่าจะมีการสอบสวนอย่างละเอียด เพื่อคืนความบริสุทธิ์ให้กับฮองเฮา”

ในเหล่าราชนิกุล มีคนเอ่ยขึ้นว่า

“ฝ่าบาท กระหม่อมได้ยินมานานแล้ว ช่วงนี้ในวังมีข่าวลือหนาหูว่า ฮองเฮาและอดีต...คุณชายเซียวมีสัมพันธ์รักกัน”

“ฝ่าบาท เรื่องนี้ร้ายแรงมาก! หากไม่สืบสวนให้กระจ่าง วังหลังจะวุ่นวายเป็นแน่!”

“ใช่แล้ว โดยเฉพาะคนที่มีสถานะเป็นฮองเฮา เรื่องแอบมีความสัมพันธ์ลับกับผู้อื่น ยากที่จะให้อภัยได้!”

“ตามความเห็นของกระหม่อม ฝ่าบาทไม่ควรขออภิเษกบุตรีตระกูลเฟิ่งมาเป็นฮองเฮา นางหมั้นหมายกับอดีตรัชทายาท จะมีสัมพันธ์รักเก่าก็ไม่น่าแปลกใจ!”

เหล่าราชนิกุลต่างโกรธเคืองอย่างมาก

ไทฮองไทเฮารู้สึกอับอาย

“หากท่านไม่เชื่อ หม่อมฉันยังมีรายการของขวัญเป็นหลักฐาน

“ตอนนี้กลับเจอของเหล่านี้ หม่อมฉันสงสัยว่า ของขวัญอาจจะถูกคนสับเปลี่ยน”

ไทฮองไทเฮาทรงเหลือบดูรายการของขวัญ

เดิมทีของขวัญที่จะมอบให้กับอดีตรัชทายาท ก็คือขนมไหว้พระจันทร์และยาทาผิวแตก

หนิงเฟยที่นั่งอยู่เอ่ยถามอย่างสงสัย

“ฮองเฮา รายการของขวัญไม่อาจนำมาเป็นหลักฐานให้ท่านได้ ท่านอาจจะหลอกให้คนอื่นตายใจ และสับเปลี่ยนตามที่ตนเองต้องการก็ได้ ใช่หรือไม่?”

ไทเฮากระแอมเบา ๆ คิดจะเตือนหนิงเฟยว่า อย่าออกหน้ามากเกินไป

นัยน์ตาของมู่หรงฉานเผยให้เห็นรอยยิ้ม

หนิงเฟยลงทุนลงแรงเช่นนี้ ช่างตรงใจนางยิ่งนัก

นางไม่อาจทำลายภาพลักษณ์ของตนที่พยายามสั่งสมมา บทคนชั่วร้ายเช่นนี้ต้องเป็นหนิงเฟยเท่านั้น

เฟิ่งจิ่วเหยียนเพิกเฉยต่อทุกคน และหันไปทางเซียวอวี้ เอ่ยด้วยท่าทีไม่ถือตัวและไม่ถ่อมตน

“ฝ่าบาท ของขวัญที่หม่อมฉันจัดเตรียมมีสองอย่าง อย่างแรกคือขนมไหว้พระจันทร์ที่ทุกคนจะได้รับเหมือนกัน ส่วนอีกอย่างคือสิ่งของที่แต่ละคนจะได้รับไม่เหมือนกัน

“ปัญหาต้องอยู่ที่ขั้นตอนการบรรจุหีบห่อ

“เพื่อป้องกันข้าหลวงขโมยของ ข้าหลวงทุกคนเมื่อก้าวออกจากประตูจะต้องถูกตรวจค้น ดังนั้น นำของเข้ามาง่าย แต่คิดจะนำออกไปนั้นยาก

“หม่อมฉันสงสัยว่า ยาทาผิวแตกที่เดิมทีเตรียมไว้ให้คุณชายเซียวนั้น อาจจะถูกสับเปลี่ยนกับของขวัญของคนอื่น”

เซียวอวี้เข้าใจว่านางต้องการจะทำสิ่งใด

เขาโบกมือ

“ทุกคน เปิดของขวัญ!”