แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 238

บนบัลลังก์มังกร เซียวอวี้ดูหนังสือร้องเรียนนั้นอย่างละเอียด ไม่พลาดแม้แต่ตัวอักษรเดียว

ผ่านไปไม่นาน เขาเงยหน้าขึ้น คนแรกที่หันไปมอง ก็คือฮองเฮา

เฟิ่งจิ่วเหยียนหลุบสายตาลง ท่าทางดูนอบน้อม

“หม่อมฉันก็ไม่ทราบว่า หนังสือร้องเรียนนี้ผู้ใดนำเข้ามาในวัง อีกทั้งเหตุใดจึงใส่เข้าไปในของขวัญของจิ้งกุ้ยเหริน”

หนิงเฟยมองฮองเฮาด้วยความประหลาดใจ

นางบอกกับฮองเฮาว่า มู่หรงฉานคิดจะสับเปลี่ยนของขวัญของอดีตรัชทายาท

ดังนั้นฮองเฮาจึงสับเปลี่ยนของขวัญของคนอื่นด้วย เพื่อสร้างความวุ่นวาย และล้างมลทินให้กับตนเอง นางไม่แปลกใจเลยว่าฮองเฮาลงมือทำแบบนี้ และยังคิดด้วยว่าเรื่องจะจบลงเพียงเท่านี้

ทว่าหนังสือร้องเรียนนี้ เกินความคาดหมายของนางอย่างมาก

การใส่หนังสือร้องเรียนไว้ในของขวัญของมู่หรงฉาน...เป็นแผนซ้อนแผนอันร้ายกาจของฮองเฮาจริง ๆ !

ในตอนนี้ นางรู้สึกโชคดีที่ไม่ได้เป็นศัตรูกับฮองเฮา...

แม้หนิงเฟยจะสำนึกได้ในภายหลัง นางก็ยังแอบร่วมมือกับเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างลับ ๆ

“ฝ่าบาท หากท่านไม่ขอให้พวกเราเปิดของขวัญ หนังสือร้องเรียนนี้คงถูกจิ้งกุ้ยเหรินนำกลับไปแล้ว ส่วนเรื่องที่ว่านางจะจัดการกับสิ่งที่ไม่เป็นผลดีต่อพี่ชายนางอย่างไรนั้น ท่านคงจะนึกภาพออก”

มู่หรงฉานรีบลุกขึ้นในทันทีทันใด

“ฝ่าบาท หม่อมฉัน...ไม่ทราบเพคะ”

นางมีน้ำตาเอ่อคลอ ทำเอาหนิงเฟยดูเหมือนหญิงชั่วร้ายที่ชอบข่มขู่ผู้อื่น

เซียวอวี้เอ่ยด้วยน้ำเสียงขรึม

“หากบริสุทธิ์ เราจะไม่ปรักปรำนาง หากมีความผิด แค่เรื่องเดียวเราก็จะไม่ปล่อยผ่าน!”

ความดุดันในดวงตาของเขา ทำให้คนหวาดหวั่นสั่นสะท้าน

มู่หรงฉานรู้สึกจุกในลำคอ

ไทฮองไทเฮาทรงมองออกถึงท่าทีของฮ่องเต้ต่อหนังสือร้องเรียนนั้น

นางจึงขอเสนอแนะ

“ฮ่องเต้ สิ่งที่เขียนอยู่ในหนังสือร้องเรียน ไม่ว่าจริงหรือเท็จ พรุ่งนี้ค่อยส่งมอบให้ขุนนางไปตรวจสอบ

“คนที่เราต้องจับกุมในตอนนี้ ควรเป็นคนที่แอบสับเปลี่ยนของขวัญเหล่านี้”

ไทเฮาพยักหน้า “ไทฮองไทเฮาเอ่ยมีเหตุผล คนผู้นี้มีเจตนาร้ายแอบแฝง บางทีอาจต้องการใส่ร้ายแม่ทัพมู่หรง”

ไทเฮาก็แค่พูดให้ดูน่าฟังท่านั้น

นางไม่พอใจตระกูลมู่หรงมานานแล้ว

ฉากละครของคืนนี้เผยให้เห็นออกมาทีละตอนทีละตอน

ครึ่งชั่วยามต่อมา

เฉินจี๋จับกุมขันทีที่มีแผลฟกช้ำเต็มตัวผู้หนึ่งได้ พร้อมนำตัวเขากลับมารายงาน

“ฝ่าบาท คนผู้นี้รับสารภาพแล้ว!”

ขันทีผู้นั้นปฏิบัติงานอยู่กรมวังใน แต่ไม่มีผู้ใดรู้ว่า เขาคือคนสนิทของมู่หรงฉานด้วย

ต่อให้เขาตายก็ไม่หักหลังนาย จึงยอมรับความผิดทั้งหมด

“ใช่แล้ว เป็นบ่าวเอง บ่าวไม่พอใจพระสนมอย่างพวกท่านมานานแล้ว! แต่ละคนแอบวางแผนชั่วร้าย แต่พอมีสิ่งใดไม่พอใจ ก็มาระบายอารมณ์กับบ่าวอย่างพวกเรา! บ่าวจึงทำให้พวกท่านต้องเสียหน้า!”

หลังจากพูดจบ เขากลับลุกขึ้น และกระแทกเสาปลิดชีพตนเอง

ในวันไหว้พระจันทร์ต้องมาเห็นเลือด ทุกคนต่างรู้สึกถึงลางร้าย

ไทฮองไทเฮาหมุนลูกประคำในมืออย่างเร็ว พร้อมปิดตาลงครึ่งหนึ่ง และสวดมนต์ในใจ

ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวอวี้ดูเย็นชา

ความโกรธของฮ่องเต้ เกือบจะปลดปล่อยออกมาในทันที

หลังจากไทฮองไทเฮาทรงนั่งลง นางมองเซียวจั๋ว ทั้งเหลือบมองฮองเฮา ในใจรู้สึกเป็นกังวล

สมัยที่นางยังอยู่ในวัยสาวก็เจอการต่อสู้แย่งชิงในวังหลังมาไม่น้อย

ฉากละครในคืนนี้ แม้นางจะไม่มีหลักฐาน ทว่ากลับรู้สึกได้ว่า ฮองเฮาดูเหมือนเป็นคนถูกทำร้าย แต่ท่าทางที่ดูสงบนิ่ง กลับดูเหมือนเป็นคนวางแผน

นางเฝ้าสังเกตฮองเฮาอยู่นาน หลังจากที่ของขวัญของอดีตรัชทายาทหล่นลงมา ฮองเฮายังคงสงบนิ่งตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่แปลกใจหรือประหลาดใจแม้แต่น้อย

ดังนั้น ไทฮองไทเฮาจึงเอ่ยเตือนเซียวอวี้โดยมีความหมายอื่นแฝงอยู่ในคำพูด

“ฝ่าบาท ฮองเฮาของท่าน ช่างน่าทึ่งจริง ๆ”

หากนางสามารถมองเห็นเบาะแสได้ เซียวอวี้ก็ต้องมองเห็นเช่นกัน

ในยามนี้ อย่างไรเสียก็ต้องมีคนชอบยุ่งเรื่องของผู้อื่น

ในเหล่าราชนิกุลมีคนผู้หนึ่งลุกขึ้นถามว่า

“ฝ่าบาท ต่อให้เรื่องของขวัญ ฮองเฮาจะถูกใส่ร้าย แต่ข่าวลือในวังก่อนหน้านั้น ก็น่าจะต้องมีมูลเหตุอยู่บ้างกระมัง!”

ทันทีที่คนผู้นั้นเอ่ยจบ ลูกธนูดอกหนึ่งก็พุ่งเข้ามาทันที

จากนั้นมีคนตะโกนขึ้นว่า

“มีนักฆ่า!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองออกไปนอกวังทันที ในราตรีมืดมิด มีการแอบลอบสังหาร

จากนั้น ลูกธนูหลายสิบดอกก็พุ่งเข้ามา