แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 247

“ทั้งสำนักหมอหลวงไปตรวจโรค?” ไทเฮาทรงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

โดยปกติแล้ว หากในวังหลวงมีคนป่วยนั้น มักจะใช้หมองหลวงประมาณสองคนผลัดกันเข้าเวรมาตรวจดูอาการเท่านั้น หากว่าให้หมอหลวงทั้งสำนักมาทำการตรวจนั้น ถือเป็นโอกาสที่หาได้ยากเป็นอย่างยิ่ง

อาการป่วยของฮองเฮาสาหัสเพียงนั้นเลยหรือ?

กุ้ยหมัวมัวพลันโค้งกายคำนับ “ไทเฮาเพคะ หม่อมฉันเดาว่าฝ่าบาทคงคาดเดาได้ว่าฮองเฮาแสร้งประชวรเพคะ”

ไทเฮาพลันเลิกคิ้วขึ้น

“หากเป็นเช่นนั้น ก็อาจจะเป็นไปได้”

ทว่า ค่ายกลล้อมจับนี้นับว่าใหญ่นัก

หากฮองเฮาแสร้งป่วยจริง ๆ แล้วไซร้ เรื่องราวทุกอย่างย่อมกระจ่างแจ้งขึ้น เช่นนั้นนางจะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน?

ตำหนักฟางเฟย

น้ำเสียงของชิวหงเผยให้เห็นท่าทีสะใจขึ้นมา

“กุ้ยเหรินเพคะ หากหมอหลวงในสำนักหมอหลวงมาวินิจฉัยเช่นนี้ ฮองเฮาแสร้งป่วยหรือไม่นั้น อีกไม่นานคงได้รู้กันแล้ว”

มู่หรงฉานที่กำลังเป็นกังวลเกี่ยวกับข่าวคราวของพี่ชายตนเองนั้น ใบหน้าพลันเจือไปด้วยความวิตกกังวล ทว่า หลังจากที่ได้ยินชิวหงเอ่ยขึ้นมานั้น ใบหน้าของนางจึงเจือไปด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า

หากฮองเฮาหลอกลวงฝ่าบาทขึ้นมาจริง ๆ ละก็ เช่นนั้นนางต้องโทษอย่างรุนแรงอย่างแน่นอน

ตำหนักหย่งเหอ

หมอหลวงกว่าสองร้อยคนยืนอยู่ในลานตำหนักที่ว่างเปล่า

พวกเขาทั้งหมดสวมใส่เครื่องแบบทางการ ยืนอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเพื่อรอเรียกตัว

บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยความตึงเครียด ราวกับย้อนกลับไปยังวันที่มีการประกาศเลื่อนตำแหน่งในสำนักหมอหลวงก็ไม่ปาน

ซุนหมัวมัวที่เห็นสถานการณ์เช่นนั้นแล้ว ภายในใจได้บ่นโอดครวญออกมาว่า

นับตั้งแต่ฮองเฮาได้รับบาดเจ็บนั้น มีเหลียนซวงเพียงผู้เดียวได้ปรนนิบัติอยู่ข้างกาย ยามที่นางจะก้าวเข้าไปนั้น ก็มักจะถูกเหลียนซวงกีดกันให้ออกมาอยู่ด้านนอกอยู่เสมอ

จนถึงตอนนี้ นางก็ยังมิรู้เลยว่าอาการของฮองเฮาเป็นเช่นไรกันแน่

ทว่า ดูจากสถานการณ์ในยามนี้แล้ว... เป็นไปได้หรือไม่ว่าฮองเฮากำลังป่วยหนักจริง ๆ ?

นางที่อาศัยอยู่ในรั้ววังมานานนับกว่ายี่สิบปี คราก่อนที่ได้เห็นหมอหลวงทั้งสำนักมาวินิจฉัยโรคให้นั้น คงจะเป็นยามที่หรงเฟยประชวรกระมัง

ในเวลานี้

ภายในห้องบรรทม

เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอยู่บนหัวเตียง พลางมองออกไปด้านนอกหน้าต่างด้วยท่าทีไม่แยแสสิ่งใด

ด้านนอก หมอหลวงอายุน้อยที่เต็มไปด้วยคุณธรรมเต็มอก

“ทูลฝ่าบาท! เท่าที่กระหม่อมเห็นนั้น อาการไข้ขึ้นสูงของฮองเฮาหาได้เกิดจากบาดแผลบนหลังที่ลูกธนูยิงเข้ามาไม่พ่ะย่ะค่ะ”

“ถึงแม้ว่าไข้สูงจะไม่ทุเลาลง ทั้งยังมิได้มีไข้สูงในยามราตรีอีก นั่นหมายความว่า ฮองเฮาอาจจะมีอาการป่วยอื่น ๆ หรือ...”

หมอหลวงชราที่ยืนก้มหน้าอยู่ข้างกายนั้น เหงื่อเย็น ๆ พลันไหลออกมาในทันที

ช่างซื่อสัตย์เสียจริง!

อาการของฮองเฮาเป็นเขาที่ตรวจจับชีพจรให้พระนางมาโดยตลอด พระวรกายของฮองเฮาเป็นเช่นไร เขาจะมองไม่ออกเชียวหรือ?

เจ้าหนูนี่มี “ความสามารถ” ยิ่งนัก!

ไม่ทันที่หมอหลวงหนุ่มจะเอ่ยออกมาว่า “ฮองเฮาแสร้งป่วย” หมอหลวงชราจึงเข้ามารับช่วงต่อว่า

“ร่างกายฮองเฮาอ่อนแอพ่ะย่ะค่ะ! ต้องบำรุง!”

หมอหลวงหนุ่มพลันอ้าปากออกมา ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าของหมอหลวงชราตรง ๆ

ผู้เป็นหมอควรจะเอ่ยความจริงออกมามิใช่หรือ เหตุใดถึงได้ทำการโกหกหลอกลวงเช่นนี้ได้!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน