แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 259

ในขณะที่นักฆ่าลงมือโจมตี เฟิ่งจิ่วเหยียนคิดอยากผุดลุกขึ้นมา กลับถูกเซียวอวี้คว้าจับเอวไว้ แล้วถูกบังคับให้แนบชิดกับตัวเขาเช่นนั้น

ส่วนเขาพลันพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบน ตรึงนางไว้ใต้ร่างแทน

ท่ามกลางความมืดมิด นางมองเห็นใบหน้าเขามิชัดเจน สัมผัสได้เพียงความเป็นปรปักษ์แผ่ซ่านออกจากกายเขาเท่านั้น

ฟับ——

เขาเพียงแค่ยกมือข้างหนึ่งขึ้น พลังภายในอันแข็งแกร่งก่อตัวเป็นคลื่นอากาศ ซัดใส่นักฆ่าที่อยู่นอกม่านเตียงจนล้มคว่ำ

ตุบ!

ตุบตุบ!

พวกนักฆ่าร่วงลงที่พื้นทีละคน พลันตระหนักได้ว่าผู้คนที่อยู่หลังม่านเตียงมิได้สลบ รีบตะโกนว่า “โจมตีพร้อมกัน!”

พลันได้เห็น บุรุษผู้หนึ่งเดินออกจากในม่าน

บุรุษผู้นี้มีรูปร่างสูงใหญ่ อาบเอิบด้วยพลังกดขี่

“โจมตีพร้อมกันหรือ พอดีเลย มิได้ลงมือสังหารใครด้วยตัวเองนานมากแล้วเช่นกัน”

เซียวอวี้กระชับหมัดให้แน่น หลังจากนั้นเคลื่อนไหวดุจวารี ปล่อยหมัดชกไปที่หน้าอกของนักฆ่าผู้หนึ่ง

ผลที่ตามมาติด ๆ คือนักฆ่าผู้นั้นล้มลงสิ้นท่าบนพื้น

ภายในม่านเตียง

เฟิ่งจิ่วเหยียนพลันลุกขึ้นนั่ง ในเวลาเดียวกับที่หน้าต่างเปิดออก ลมหนาวพัดเข้ามาในห้อง ทำให้ม่านเตียงสีขาวปลิวไหวอย่างรุนแรง

นางยกม่านเตียงขึ้น พลางมองออกไปนอกม่านอย่างเงียบ ๆ

นักฆ่าเหล่านั้นมิใช่คู่ต่อสู้ของเซียวอวี้

หลังจากนั้นไม่นาน ในลานบ้านมีแสงไฟสว่างขึ้น

ต่อจากนั้น เฉินจี๋พาคนบุกเข้ามาด้านใน

“คุ้มกัน!”

บรรดาองครักษ์กลุ่มใหญ่ในนี้ล้วนเป็นยอดฝีมือชั้นแนวหน้า

พวกเขาจับกุมนักฆ่าเหล่านั้นได้อย่างครบถ้วน

เซียวอวี้บัญชาด้วยเสียงทุ้มลึก

“ลากตัวออกไปให้หมด”

“น้อมรับคำสั่ง!”

ภายในห้องไม่ได้จุดไฟไว้แต่แรกเริ่ม

หลังจากการต่อสู้จบลง เซียวอวี้ก้าวเดินฝ่าความมืด กลับเข้ามาภายในม่านเตียง

เฟิ่งจิ่วเหยียนยังนั่งอยู่ตรงที่เดิม “หลายวันนี้ที่ท่านจงใจเดินเปิดเผยตัวต่อหน้าผู้อื่น เพื่อล่อให้พวกเขาปรากฏตัวกระมัง”

เซียวอวี้มิได้ปฏิเสธ

เขายืนตระหง่านอยู่ตรงหน้านาง ทันใดนั้นยื่นมือจับคางนางไว้ เชยขึ้นเบา ๆ

“บอกเรามา ควันยาสลบนั้น เหตุใดจึงใช้กับเจ้ามิได้ผล?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน