แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 261

ภายในเรือนของชาวนา ลมหายใจแห่งความตายพัดผ่านเข้ามาใกล้

เฉินจี๋รีบตอบว่า

“ฮองเฮาอยู่ในห้องด้านข้าง!”

ทว่ารอเมื่อเขาเข้าไปในห้องด้านข้างพร้อมกับฝ่าบาท ข้างในกลับไม่มีใครสักคน

เฉินจี๋อึ้งตะลึง

เขาเห็นอย่างชัดเจนว่า ฮองเฮาเข้ามาในนี้

สายตาของเซียวอวี้ มองไปยังหน้าต่างด้านหลัง

เขาที่ปกติสุขุมใจเย็น หลังจากรู้ว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนหนีไปแล้ว แววตาฉายแววดั่งคลื่นพายุโหมกระหน่ำ

อยากที่จะ ฆ่าคน

……

ผ่านไปสามวัน

ข้างนอกเมืองอวิ๋น

ในสถานที่พักแรมแห่งหนึ่ง

โต๊ะติดข้างหน้าต่าง มีคนสองคนนั่งอยู่

“ท่าน...นายท่าน พวกเราออกจากเมืองอวิ๋นแล้ว หลังจากนี้จะไปทางไหนต่อขอรับ?” อู๋ไป๋เกือบขานเรียกผิด

คนที่สวมหน้ากากตรงหน้าเขา แต่งตัวสวมชุดบุรุษ ก็คือเฟิ่งจิ่วเหยียน

นางดื่มน้ำไปหลายคำ แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงต่ำว่า

“ไปรับเวยเฉียง แอบส่งตัวไปยังชายแดนเหนือ”

“ขอรับ”

จากนั้นเฟิ่งจิ่วเหยียนก็วางถ้วยชา พร้อมถามขึ้นมาว่า “จัดการศพเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”

อู๋ไป๋ผงกศีรษะ พูดตอบนางด้วยเสียงต่ำ

“ตามที่ท่านรับสั่ง ให้หาศพที่รูปร่างคล้ายกับท่าน สวมอาภรณ์ของท่าน โยนเข้าไปในป่า หลังจากพวกเขาเห็นศพที่หถูกหมาป่ากัดกิน ย่อมไม่สามารถที่จะยืนยันศพได้ จึงไม่เกิดความสงสัยอะไร”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกดคางลงเล็กน้อย

แบบนี้ก็สบายใจแล้ว

นางก็รู้ว่า หากได้ทานยาแกล้งตายไป ส่งผลกระทบต่อร่างกายอย่างมาก จึงเป็นทางเลือกสุดท้าย

ผ่านไปห้าวัน

เฟิ่งจิ่วเหยียนขี่ม้าเร็วมายังที่พักของเวยเฉียง

อู๋ไป๋คอยติดตามอยู่อย่างใกล้ชิด

ซ่งหลีรู้ว่าพวกเขาจะพาเวยเฉียงจากไป ก็ไม่วางใจอย่างมาก

“สหายซู สภาพจิตใจของแม่นางคนนี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย หากพวกเจ้าจำเป็นต้องไปให้ได้ ให้ข้าไปกับพวกเจ้าจะดีไหม?”

ซ่งหลีเคยชินกับการท่องเที่ยวไปทั่ว

ผู้ป่วยคนไหนที่เขาเคยรักษา จะไม่มีทางปล่อยมือกลางคัน

คำนึงถึงเวยเฉียง เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงตอบตกลง

นางไม่รีรอ จ้างรถม้าคันใหญ่มาหนึ่งคัน พาเวยเฉียงออกเดินทางในวันนั้นทันที

ภายในห้อง

ไฉ่เยว่กำลังเก็บข้าวของ

เฟิ่งเวยเฉียงนั่งนิ่งอยู่บนเตียง ในช่วงเวลาส่วนใหญ่ นางล้วนเป็นเช่นนี้ ไม่ขยับไม่โวยวาย และก็ไม่พูดอะไร เป็นเหมือนตุ๊กตาที่ไร้จิตวิญญาณ

หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนเข้ามา สวมหน้ากาก สวมหมวกให้กับเวยเฉียงด้วยตนเอง เพื่อไม่ให้ใครจำหน้าของนางได้

ไฉ่เยว่ถามขึ้นมาอย่างไม่สบายใจว่า

“พระนาง หากนายท่านรู้เข้า...”

“ไม่สำคัญ” เฟิ่งจิ่วเหยียนประคองเวยเฉียงลุกขึ้นมา แล้วก็พานางออกไป

รวมซ่งหลี พวกเขาห้าคน อู๋ไป๋รับผิดชอบขับรถม้า ที่เหลือสี่คนนั่งอยู่ในรถม้า

หลังออกมาจากเมืองหลวง มุ่งเดินทางไปทางเหนือ

ด้านนอกเมืองหลวง ประมาณสิบลี้

มีรถม้าคันหนึ่งแล่นผ่านมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน