เข้าสู่ระบบผ่าน

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 271

#ปฏิกิริยาของเฟิ่งจิ่วเหยียนในครั้งนี้รวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง นางเอียงหน้าหลบจูบนั้นไปได้อย่างเฉียดฉิว

ริมฝีปากของบุรุษปัดผ่านใบหน้าของนางไปเจอกับความว่างเปล่า

สายตาของนางมีรังสีสังหารเย็นเยียบวาบผ่าน

เซียวอวี้ไม่ได้ลงมือต่อ เขาหัวเราะแล้วกล่าวข้างหูนางว่า

“เจ้ากล่าวว่าอันใดนะ ตอบแทนบุญคุณ ทำเพื่อเรา โกหกทั้งเพ

“เจ้ารู้ว่าเมิ่งเฉียวม่อนั่นทรยศเจ้า จึงคิดจะเอานางมาไว้ข้างกาย จะได้ค่อย ๆ ทรมานนาง

“เราเดาถูกใช่หรือไม่?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าตกตะลึงเล็กน้อย

จากนั้นก็ได้ยินบุรุษผู้นั้นถามต่ออีกว่า

“เจ้าคิดอยากจะกลับมาจริง ๆ หรือว่าถูกบังคับ?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนใช้ความพยายามอย่างมากในการควบคุมตนเองให้สงบนิ่ง

“ข้า...”

“วันนี้ยามที่เจอเจ้าในกระท่อมไม้ เจ้าสะพายกระเป๋าเดินทางเอาไว้ เดิมเจ้าตัดสินใจจะหนีต่อไปใช่หรือไม่?”

เซียวอวี้มีท่าทางราวกับว่าเขามองนางจนทะลุปรุโปร่งแล้ว ทั้งยังทำราวกับกำลังเล่นกับเหยื่อที่อยู่ในกำมืออย่างไรอย่างนั้น

เขาอยากเห็นนางหวาดกลัว หวาดผวา อยากได้ยินนางขอร้องให้เขายกโทษให้

ทว่านางเพียงเงยหน้าขึ้นอย่างสงบนิ่งแล้วใช้ดวงตาที่ไร้ความเกรงกลัวคู่นั้นมองมาที่เขา

ทุกสิ่งทุกอย่างดูราวกับการยั่วยุอย่างไร้เสียง

“ข้าอยากกลับเอง”

นางโกหก

ทว่าแล้วอย่างไรเล่า

เซียวอวี้มองไปที่นางอย่างเย็นชา

เขามั่นใจในการคาดเดาของตนเอง มั่นใจว่านางต้องการที่จะแก้แค้นเฉียวม่อ

“นั่นเป็นถึงแม่ทัพหญิงคนแรกแห่งแคว้นหนานฉี หากทำลายนางแล้ว เจ้าจะเอาอะไรมาชดใช้ หากพูดถึงคุณค่าต่อหนานฉีแล้ว แม้แต่นิ้วมือของนาง เจ้าก็ยังเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ”

ใบหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่แสดงอารมณ์ใดทั้งสิ้น

“หม่อมฉันไม่เคยคิดเช่นนี้เลยเพคะ”

“เราไม่สนใจว่าเจ้าจะคิดอย่างไร”

เมื่อกล่าวจบแล้ว เขาก็ก้มศีรษะเตรียมจะจูบนางอีก

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่หลบ นางกล่าวต่อด้วยความใจเย็นอย่างที่สุด

“ฝ่าบาทไม่รังเกียจหรือ หม่อมฉันเคยถูกโจรภูเขาพวกนั้น...”

เซียวอวี้หยุดมือดังคาด

สายตาของเขาเย็นชา น้ำเสียงเองก็เย็นเยียบเช่นกัน

ทว่าไม่ได้พุ่งเป้ามาที่นาง

“ไม่ใช่ความผิดของเจ้า”

หากนับกันจริง ๆ สาเหตุก็คือเขา หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ถึงได้ทำร้ายนาง นางจึงพลอยฟ้าพลอยฝนต้องรับเคราะห์ไปด้วย

เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง

ไม่นึกเลยว่าเขาจะคิดเช่นนี้

ราวกับเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเอง เซียวอวี้เชยคางนางขึ้น แล้วประทับจูบลงบนริมฝีปากของนาง

เป็นจูบเพียงผิวเผินราวกับแมลงปอที่แตะผิวน้ำเท่านั้น ทว่านางกลับไม่รู้สึกสะอิดสะเอียนเหมือนก่อนหน้านี้

บทที่ 271 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย