แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 28

หวงกุ้ยเฟยคิดว่าตนเองหูฝาดไปแล้ว

ฝ่าบาทจะทรงเสด็จไปที่ตำหนักของนางสนมเจียงได้อย่างไรกัน?

จ้าวเฉียนพูดต่อ

“เรื่องจริงแท้แน่นอนเจ้าค่ะ หลิวกงกงมาส่งข่าว บอกให้ท่านไม่ต้องรอแล้วเจ้าค่ะ ฝ่าบาทจะเสวยกระยาหารเย็นที่ตำหนักของนางสนมเจียงเจ้าค่ะ”

หวงกุ้ยเฟยรู้สึกไม่สบายใจ ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่เมื่อครุ่นคิด ถึงแม้ว่าจะเสวยพระกระยาหารเย็นด้วยกัน ฝ่าบาทก็ไม่มีทางโปรดปรานนางสนมเจียง ไม่มีทางอย่างเด็ดขาด...

นางจะกระวนกระวายใจไปเอง เพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ได้ และจะทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะเอาได้

แต่ละตำหนักได้ข่าวว่าฝ่าบาทเสด็จไปหานางสนมเจียง ทุกคนก็พากันตื่นตะลึง

หนิงเฟยโมโหมาก นางขว้างชามใบหนึ่งทันที

“นางสนมเจียงเพิ่งจะเข้าวังได้นานขนาดไหน? นางมีสิทธิ์อะไรถึงได้รับความโปรดปรานก่อนข้ากัน!!”

สาวใช้กล่าวเตือนอย่างระวัง

“พระนาง ฝ่าบาทแค่เพียงเสด็จไปที่ตำหนักของนางสนมเจียง ได้ข่าวว่าบิดาของนางสนมเจียงได้สร้างความดีความชอบในการศึก บางทีฝ่าบาทอาจจะแค่แสดงความเมตตาก็เท่านั้นเจ้าค่ะ”

หนิงเฟยขมวดคิ้วทันที

“เจ้าว่า จะเป็นไปได้หรือไม่ที่ท่านป้าจะกล่าวไม่ผิด? ฮองเฮาแอบช่วยเหลือนางสนมเจียงอยู่เบื้องหลังจริง ๆ?”

สาวใช้ตอบอย่างระวัง

“พระนาง เรื่องนี้พูดยากเจ้าค่ะ”

“แต่ฮองเฮาเองก็ยังถูกกักบริเวณอยู่ นางมีปัญญามากขนาดนั้นจริง ๆ หรือ?” หนิงเฟยไม่มั่นใจ

หากมีปัญญาจริง เหตุใดจึงไม่ร้องขอความโปรดปรานให้ตนเอง แต่กลับใช้ประโยชน์จากนางสนมเจียง

ถึงอย่างไรนางก็ไม่เชื่อว่า ที่วังหลังแห่งนี้จะมีสตรีที่ไม่อยากได้ความโปรดปรานของฮ่องเต้

คนที่ดีใจที่สุดในคืนนี้ ไม่มีใครเกินนางสนมเจียง

นางเข้าวังมานานขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่ฝ่าบาทเสด็จมาที่ตำหนักซวงหวาของนาง

“ฝ่าบาท พระองค์ทรงลองเสวยน้ำแกงไข่มุกแปดมงคลนี่ดูสิเพคะ พอทราบว่าพระองค์จะเสด็จมา หม่อมฉันก็ลงมือทำเองเลยนะเพคะ!”

“ฝ่าบาท พระองค์ต้องอ่านฎีกามากมายขนาดนั้นทุกวัน ตับแกะต้มซีอิ๊วนี่บำรุงสายตาดีที่สุดเพคะ!”

“ฝ่าบาท...”

เซียวอวี้นำตะเกียบวางไว้บนโต๊ะ สีหน้าราวกับถูกหิมะปกคลุม

“นางสนมเจียง อย่าพูดเมื่อกินอย่ากล่าวเมื่อหลับ”

นางสนมเจียงกัดปาก

“ฝ่าบาทได้โปรดให้อภัยด้วยเพคะ หม่อมฉันแค่ดีใจมากเกินไปหน่อยเพคะ”

ที่นางพูดมากแบบนี้ อย่าว่าแต่ฝ่าบาทเลย แม้แต่หลิวซื่อเหลียงก็ยังรู้สึกหนวกหู

ต้องเข้าใจว่า ฝ่าบาทชอบความสงบสุข แม้แต่หวงกุ้ยเฟยเสวยพระกระยาหารกับฝ่าบาท ยังไม่พูดมากเช่นนี้

หลังจากผ่านไปเป็นเวลาสองเค่อ

เมื่อเห็นว่าฝ่าบาทเสวยพระกระยาหารเย็นเสร็จ นางสนมเจียงเริ่มตื่นเต้น

เป็นเพราะ นางกำลังจะได้ปรนนิบัติแล้ว

“ฝ่าบาท...”

ทันทีที่นางนางสนมเจียงเอ่ยปากพูด เซียวอวี้ก็กล่าวเสียงขรึม

“เคลื่อนขบวน ไปตำหนักจื้อเฉิน”

ไม่ทรงตรัสอะไรกับนางแม้แต่คำเดียว

นางสนมเจียงตะลึงงัน

“ฝ่าบาท พระองค์จะเสด็จกลับแล้วหรือเพคะ?”

หลิวซื่อเหลียงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

พระนางสนมเจียงผู้นี้ช่างตาหามีแววไม่เลยสักนิดจริง ๆ

ฝ่าบาทเสด็จมาเสวยพระกระยาหารเย็นด้วย ก็ถือเป็นพระกรุณาอันใหญ่หลวงแล้ว เพราะเห็นแก่ความดีความชอบในการศึกของบิดาของนาง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน