แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 30

บ่าข้างหนึ่งของเฟิ่งจิ่วเหยียนถูกกดเอาไว้ มือข้างหนึ่งถูกจับเอาไว้

ถึงอย่างไรเซียวอวี้ก็เป็นบุรุษ มีแรงมาก

เมื่อตกอยู่ในมือของเขา ก็อย่าคิดว่าจะได้ไปไหน!

“ใครก็ได้!”

ทันทีที่เขาออกคำสั่ง องครักษ์ที่อยู่ด้านนอกก็พุ่งตัวเข้ามาข้างในทันที

“จับตัวนักฆ่า!”

เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะมาจับกุมตน เฟิ่งจิ่วเหยียนยกเข่าข้างหนึ่งขึ้น กระแทกเข้าไปที่เป้ากางเกงของเซียวอวี้

เซียวอวี้โยกหลบไปด้านข้าง มือข้างที่จับบ่าของนางเอาไว้ผ่อนแรงลงเล็กน้อย

ยอดฝีมือประลองฝีมือกัน แต่ไหนแต่ไรมาประมาทไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ในเวลาเดียวกันกับที่เขาคลายแรงลงเล็กน้อย เฟิ่งจิ่วเหยียนหลุดพ้นจากพันธนาการของเขา ดึงเข็มขัดกางเกงของเขาออกทันที...

ฟึ่บ——

ภายในชั่วพริบตา บรรดาองครักษ์ก็หันหน้ากลับไปด้วยจิตใต้สำนึก เพื่อเลี่ยงที่จะได้เห็นจักรพรรดิกางเกงหลุด

ภายในระยะเวลาอันสั้น เซียวอวี้รีบใช้มือข้างที่ว่าง คว้ากางเกงเอาไว้ ถึงได้ป้องกันไม่ให้มันหลุดร่วง

ทว่า ก็เป็นเพราะการกระทำที่ปกป้องศักดิ์ศรีของตนเอง เขาจึงปล่อยมือออกทั้งหมด มีเพียงมือข้างเดียวที่จับเฟิ่งจิ่วเหยียนเอาไว้

ดังคำกล่าวที่ว่าอย่าเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง เช่นเดียวกันกับ หมัดเดียวยากที่จะเอาชนะมือสองข้างของศัตรู

เฟิ่งจิ่วเหยียนลื่นราวกับปลาไหล ทันใดนั้นก็หลุดรอดจากการควบคุมของมือข้างนั้นที่เหลือของเขา

จากนั้นก็ฉวยโอกาสเพียงพริบตาเดียวตอนที่บรรดาองครักษ์ตกตะลึง ไม่กล้าทำให้ฮ่องเต้ต้องเสื่อมพระเกียรติ กระโดดออกไปทางหน้าต่างที่อยู่ด้านข้าง

การเคลื่อนไหวทั้งหมดของนางเรียกได้ว่าลื่นไหลราวกับสายน้ำ เพียงแค่มีกระบวนท่าเดียวลังเล การหลบหนีก็จะล้มเหลว

องครักษ์ที่เข้ามาตอนหลังยังไม่ทันรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เพียงแต่สัมผัสได้ว่าอุณหภูมิภายในตำหนักลดลงอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเทพอสูรกำลังจะมาเยือน...

ทันทีที่เซียวอวี้ยื่นแขนยาวออกไป ก็คว้าผ้าคาดเอวชิ้นนั้นที่ถอดออกไปตอนก่อนหน้านี้ พันที่บริเวณเอวอย่างรวดเร็ว

เขาจ้องมองทิศทางที่นักฆ่าหลบหนีไป ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ราวกับน้ำแข็งที่กำลังแตกกระจาย

“ฆ่า นาง ทิ้ง เสีย!”

นางบังอาจกล้าดึงเข็มขัดของเขา!

ในเวลานี้ ไม่สนใจว่าจะถอนพิษได้หรือไม่แล้ว ความอาฆาตแค้นที่มีต่อนักฆ่าคนนั้น ได้เกินความกังวลใจทั้งหมดแล้ว

องครักษ์ยอดฝีมือสิบกว่าคนนั้นได้สติกลับคืนมา ก็รีบไล่ตามไปทันที

แต่ตามไปตอนนี้ จะยังเห็นเงาของนักฆ่าอยู่อย่างนั้นหรือ?

เฟิ่งจิ่วเหยียนหลบหนีไปไกลตั้งนานแล้ว

......

ตำหนักหวาชิง

เซียวอวี้นั่งอยู่บนที่นั่ง จ้องมองแส้เก้าท่อนที่นักฆ่าทิ้งเอาไว้ สายตาเย็นยะเยือก

บรรดาองครักษ์มายืนที่ด้านหน้าของเขาอย่างเป็นระเบียบ ประสานมือรับโทษ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน