แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 31
ภายในตำหนักเงียบกริบ เหลียนซวงชี้ไปที่เข็มขัดพลางถาม
“ฮองเฮา เจ้านี่ควรจัดการอย่างไรดีเพคะ?”
ไม่รู้ว่าเป็นเข็มขัดของบุรุษคนไหน
ฮองเฮาออกไปทำสิ่งใดกันแน่!
เหลียนซวงตระหนกตกใจยิ่งนัก แต่นางก็ไม่กล้าถาม
เฟิ่งจิ่วเหยียนก็รู้สึกว่าเรื่องนี้จัดการยาก
นางวางเข็มขัดลงบนโต๊ะแล้วมองดูอยู่สักพัก
ไม่สามารถเก็บไว้โดยเด็ดขาด
แต่ถ้าจะโยนทิ้งไปแบบนี้ก็ดูเหมือนจะไม่ได้เช่นกัน
เพราะนางยังต้องแก้พิษให้ฮ่องเต้ทรราชผู้นั้นต่อไป
ไม่อาจปล่อยให้เรื่องส่วนตัวส่งผลกระทบต่อการใหญ่
นี่คือกฎ
คิดว่าในฐานะฮ่องเต้ ความระแวงของเขาคงไม่น้อยถึงเพียงนั้น
“เอาไปซ่อนไว้ก่อน” นางสั่งการไว้เช่นนี้
ตอนไปแก้พิษคราวหน้าค่อยเอาไปคืนเขา
เหลียนซวงหยิบเข็มขัดเส้นนั้นขึ้นมาพลางเอ่ยถาม
“ฮองเฮา เจ้าของเข็มขัดนี้คือผู้ใดหรือเพคะ?”
“ฝ่าบาท”
อะไรนะ!
เหลียนซวงพลันรู้สึกว่าร้อนลวกมือ เกือบทำเข็มขัดนั้นหลุดมือไปแล้ว
“ฮองเฮา คืนนี้ท่านไปเพื่อขโมยเข็มขัดมาหรือเพคะ?”
เฟิ่งจิ่วเหยียนก้มหน้าจิบชา นางตวัดสายตามองอีกฝ่ายทันทีพลางเอ่ยกลับ
“ข้าดูเหมือนคนน่าเบื่อขนาดนั้นเลยรึ? ข้าดึงเข็มขัดนี่ลงมาจากบนตัวเขาต่างหาก”
เหลียนซวงเบิกตากว้างกว่าเดิม
เข็มขัดของฝ่าบาทก็กล้าดึง ฮองเฮาช่างดุร้ายยิ่งนัก!
……
ตำหนักจื้อเฉิน
เซียวอวี้นั่งทำสมาธิอยู่บนเตียง เวลาผ่านไปนานแล้ว แต่ยังคงไม่สามารถสงบจิตใจลงได้
ในสมองปรากฏเงาร่างของนักฆ่าผู้นั้น
คิดไม่ถึงว่าจะมีสตรีที่ไร้ยางอายเช่นนี้!
สมควรตายยิ่งนัก!
คราวหน้าจะไม่ปล่อยให้นางหนีไปได้อีกแล้ว!
วันรุ่งขึ้น
ภายในท้องพระโรง ฮ่องเต้ทรงพิโรธ เหล่าขุนนางล้วนสงบปากสงบคำ
ในที่สุดก็อดทนจนสิ้นสุดการประชุมได้เสียที ทุกคนมารวมตัวกัน
“วันนี้ฝ่าบาทเป็นอะไรไป? น่ากลัวกว่าเมื่อก่อนเสียอีก!”
“ได้ยินว่าฮองเฮากดดันให้ฝ่าบาทพระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึง ฝ่าบาทอาจทรงหงุดหงิดพระทัยเพราะเรื่องนี้กระมัง”
“มีเรื่องเช่นนี้ด้วย? เช่นนั้นก็ไม่แปลก! ฝ่าบาททรงโปรดปรานหวงกุ้ยเฟยเพียงผู้เดียวมาแต่ไหนแต่ไร”
ภายในห้องทรงพระอักษร
เซียวอวี้แววตาเย็นชาลึกล้ำ ชวนให้คนหวาดหวั่น
“ยังหาตัวไม่พบอีกรึ”
องครักษ์เหงื่อแตกพลั่ก
“ฝ่าบาท นักฆ่าผู้นั้นซ่อนตัวมิดชิดยิ่งนัก ค้นหาทุกตำหนักแล้วแต่ก็ยังไม่พบอะไรเลยพ่ะย่ะค่ะ”
“ค้นหาต่อไป!” เซียวอวี้สีหน้าบึ้งตึง ใบหน้าหล่อเหลาประหนึ่งปกคลุมด้วยหิมะที่ไม่ละลายมาเป็นหมื่นปี
“น้อมรับบัญชา!”
……
เมื่อฮ่องเต้เสด็จมาตำหนักซวงหวาของนางสนมเจียง ถึงจะไม่ได้แสดงความโปรดปรานต่อนางสนมเจียง แต่ก็ทำให้สนมคนอื่น ๆ อิจฉาริษยาเหลือล้น
นางคาดหวังด้วยความตื่นเต้นยินดีว่ารออีกไม่นาน ฮ่องเต้ก็จะเสด็จมาอีกครั้ง
คืนวันนั้น
นางสนมเจียงชะเง้อคอรอคอย ทันใดนั้นก็เห็นสาวใช้กลับมาจากข้างนอก
“เป็นอย่างไรบ้าง? ฝ่าบาทเสด็จมาแล้วใช่หรือไม่?”
สาวใช้มีสีหน้าลำบากใจ “พระสนม ฝ่าบาทเสด็จไปหาเสียนเฟยแล้วเพคะ”
นางสนมเจียงพลันเบิกตาโพลง
“อะไรนะ? เป็นไปได้อย่างไร! ข้าสนิทกับหวงกุ้ยเฟยมากกว่าชัด ๆ เหตุใดหวงกุ้ยเฟยจึงช่วยเสียนเฟยเล่า?”
“เป็นเรื่องจริงเพคะ พระสนม”
นางสนมเจียงกัดฟันกรอด
“เสียนเฟยจะต้องดักรอฝ่าบาทระหว่างทางเป็นแน่! ต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน! ใครก็ได้ เตรียมน้ำแกงไข่มุกแปดมงคลที่ข้าทำเอาไว้ ข้าจะไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท!”
“พระสนม...” สาวใช้คิดว่าทำเช่นนี้ไม่เหมาะสม แต่ไม่อาจโน้มน้าวนางสนมที่กำลังเหิมใจเนื่องจากได้รับความโปรดปรานได้เลย อีกฝ่ายไม่ฟังคำทัดทานสักนิด
เวลาผ่านไปสองถ้วยชา
นางสนมเจียงมาถึงหน้าตำหนักเสียนซิ่ง
หลิวซื่อเหลียงมือถือแส้ ลดเสียงเอ่ยเตือนนาง
“พระสนม ฝ่าบาทกำลังเสวยมื้อค่ำร่วมกับเสียนเฟย บ่าวไม่สะดวกจะเข้าไปถ่ายทอดคำพูด ท่านกลับไปดีกว่า”
“หลิวกงกง ฝ่าบาททรงโปรดน้ำแกงที่ข้าทำ ท่านแค่ส่งเข้าไปข้างใน...”
หลิวซื่อเหลียงเป็นขันทีใหญ่ข้างกายฮ่องเต้ คำพูดมีน้ำหนักเป็นอย่างมาก
เขาเห็นนางสนมเจียงไม่ยอมเลิกราเช่นนี้ก็เพิ่มระดับเสียงบอกกล่าวตามตรง
“พระสนม กระหม่อมมีคำพูดบางอย่าง ท่านโปรดอย่าถือสา ฝ่าบาททรงรับปากฮองเฮาว่าจะพระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึง ตำหนักซวงหวาของท่านได้รับความโปรดปรานไปแล้ว หลังจากนี้ก็จะเป็นรอบของนางสนมท่านอื่น ท่านต้องรู้จักพอนะพ่ะย่ะค่ะ”
นางสนมเจียงประหลาดใจสุดแสน
“มิใช่หวงกุ้ยเฟยบอกให้ฝ่าบาทมาหาข้าหรอกหรือ?!”
-----------------------------------------------
[1] แมวป๋อซือ หมายถึง แมวเปอร์เซีย
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
เติมเหรียญไปแล้ว แต่ปลดล็อกไม่ได้ มีข้อความว่าเกิดข้อผิดพลาด กรุณาลองใหม่อีกครั้ง...
เติมเหรีญญไป 500 เหรียญ เริ่มกดซื่อตอน จาก 223 มาถึงตอน 227 = 5 ตอน 40 เหรัยญ แต่ตอนนี้มีเหรียญคงเหลือ 444 เหรียญ และเปิดอ่านย้อนหลังไม่ได้ ช่วยแก้ไขด้วยค่ะ...
สนุกดี แต่ใช้บัตร์เติมเงินเอไอเอสไม่ได้ ขอบคุที่ให้อ่าน...