แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 32

ตำหนักหย่งเหอ

เฟิ่งจิ่วเหยียนกำลังรับประทานอาหาร ซุนหมัวมัวหัวหน้านางกำนัลก็ยกน้ำแกงเข้ามา

“ฮองเฮา นางสนมเจียงให้คนนำมาส่ง บอกว่าท่านต้องชิมให้ได้นะเพคะ”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกวาดสายตามองอาหารอื่น ๆ บนโต๊ะ

“วางไว้ตรงนั้นก็แล้วกัน”

นางตอบสนองอย่างเฉยเมย

หลังซุนหมัวมัวออกไปแล้ว เหลียนซวงก็รีบนำเข็มเงินมาทดสอบพิษทันที

ก่อนหน้านี้ในน้ำแกงมีพิษวารีกวนอิม โชคดีที่เฟิ่งจิ่วเหยียนเคยออกท่องยุทธภพมาก่อนจึงทดสอบพิษก่อนรับประทานอาหารจนเป็นนิสัย

ส่งผลให้เหลียนซวงหวาดระแวงไปหมด สงสัยว่าในน้ำแกงนี้จะมีพิษด้วยเหมือนกัน

เข็มเงินไม่เปลี่ยนสี

เฟิ่งจิ่วเหยียนตักมาหนึ่งช้อน นำมาประชิดจมูกดมกลิ่น

“ผสมยาแก้พิษวารีกวนอิม”

“ยาแก้พิษ? ฮองเฮา หรือนางสนมเจียงจะรู้แล้ว...”

เฟิ่งจิ่วเหยียนคีบเนื้อขึ้นมาชิ้นหนึ่ง “ชัดเจนมาก คนบงการคนวางยาพิษก็คือนาง”

“หา? เช่นนั้นนางยัง...”

“ธาตุแท้ไม่ใช่คนเลวร้าย แบ่งแยกรักชังชัดเจน” เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

นิสัยของนางสนมเจียงกลับเหมือนสหายเก่าคนหนึ่งของนางมากทีเดียว

“ฮองเฮา ต้องสืบหาตัวคนที่รับเงินมาวางยาพิษให้ได้นะเพคะ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าราบเรียบ “ไม่รีบ ช่องโหว่ของตำหนักหย่งเหอมีนิดเดียวเสียที่ไหน”

หลังจากนั้น เหลียนซวงยังเตือนนางว่า

“ฮองเฮา ช่วงนี้ในวังมีการตรวจตราการเข้าออกเข้มงวดกว่าเดิมเพราะกำลังตามจับนักฆ่านะเพคะ”

“อืม”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมุ่นคิ้ว การแก้พิษคราวหน้าเกรงว่าคงอันตรายกว่าเดิม

……

ตำหนักซวงหวา

นางสนมเจียงมองดูฉากบังตาทองคำนั้นอย่างใจลอย

สาวใช้ประคองน้ำชาเข้ามา

“พระสนม นำยาแก้พิษผสมน้ำแกงส่งไปแล้วเพคะ ฮองเฮาคงไม่เป็นไรแล้ว ท่านอย่ากังวลไปเลยเพคะ”

นางสนมเจียงประคองถ้วยชาขึ้นมาจิบไปคำหนึ่ง กลืนลงคอแล้วขมขื่นหาใดเปรียบ

“ฮองเฮารู้ว่าท่านพ่อกับพี่ชายข้า...”

หลิวซื่อเหลียงบอกกล่าวคำพูดของฮองเฮาให้นางฟังหมดแล้ว

ยามนั้นนางน้ำตาคลอหน่วย

“ใคร ๆ ล้วนรู้ว่าเพื่อแย่งชิงความโปรดปรานแล้ว ข้าประจบเอาใจหวงกุ้ยเฟยอย่างไร้ขอบเขต ไม่มีศักดิ์ศรีเหลืออยู่เลยสักนิด

“แท้จริงแล้ว ข้าแค่ไม่อยากสูญเสียคนใกล้ชิดไปอีกแม้แต่คนเดียวก็เท่านั้น

“ข้ามีแต่ต้องได้รับความโปรดปรานจึงจะสามารถขอร้องให้ฝ่าบาทย้ายท่านพ่อกับพี่ชายกลับมาจากชายแดน

“แต่พวกพี่ชายของข้ากลับรอไม่ถึงวันที่ข้าได้ดิบได้ดี ยามนี้เหลือเพียงท่านพ่อคนเดียว...”

นางสนมเจียงพูดไปพูดมาก็น้ำตาร่วงเผาะ

สาวใช้รีบส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้

“พระสนมอย่าเศร้าใจไปเลยเพคะ ท่านร้องไห้ บ่าวก็พลอยอยากร้องไห้ตามไปด้วย”

นางสนมเจียงยิ้มขื่นทั้งน้ำตา

“คนที่เหนือความคาดหมายข้ามากที่สุดก็คือฮองเฮา

“คิดไม่ถึงว่าฮองเฮาต้องการให้ฝ่าบาทพระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึงจริง ๆ

“ฮองเฮาเป็นคนเช่นไรกันแน่ ข้าสงสัยใคร่รู้ในตัวฮองเฮายิ่งนัก”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน