แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 33

จ้าวเฉียนนำสิ่งที่ตนเห็นไปรายงานหวงกุ้ยเฟย ฝ่ายหลังแววตาทอประกายคมปลาบ

แม้เหล่าสนมจะมีเบี้ยหวัดรายเดือน แต่ยามปกติต้องประทานรางวัลให้คนในวังและมอบสินน้ำใจให้สายสัมพันธ์นอกวัง ล้วนแต่จำเป็นต้องใช้เงิน

นางยังใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อมาจนชิน หากสูญเสียของกำนัลประจบเอาใจจากสนมคนอื่น ๆ นั่นคือความสูญเสียมหาศาล!

“ไปสืบมาว่า นอกจากคนแซ่ซูนั่น ยังมีใครอีกที่ลอบส่งของให้ตำหนักหย่งเหอ”

……

คืนนั้น ฮ่องเต้เสด็จเยือนที่พักของซูกุ้ยเหริน

ซูกุ้ยเหรินจัดอาหารด้วยตัวเอง ประหม่าจนมือไม้สั่น

“ฝ่าบาท เชิญเสวยเพคะ”

เซียวอวี้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

คืนนี้ครบนัดหมายสิบวันระหว่างเขากับนักฆ่าผู้นั้น

ไม่รู้ว่านางจะไปที่ตำหนักหวาชิงหรือไม่

อย่างไรเสียคราวก่อนเขาก็เกือบจะจับนางได้แล้ว

“ฝ่าบาทเพคะ...” ซูกุ้ยเหรินตักน้ำแกงมาถ้วยหนึ่ง มองมาที่เขาด้วยสีหน้าคาดหวัง

เซียวอวี้เบื่อหน่ายการร่วมมื้ออาหารกับสตรีไม่ซ้ำหน้าเต็มทน บวกกับคืนนี้ยังมีธุระ เขาอยากรีบทำรีบจบ จึงดื่มน้ำแกงถ้วยนั้นให้สิ้นเรื่อง

ซูกุ้ยเหรินที่อยู่ข้าง ๆ เห็นเช่นนั้นก็ลอบถอนหายใจ

นางผสมผงยวนยางลงในน้ำแกง ช่วยเสริมความเร่าร้อนของกิจกรรมบนเตียง

อยากประสบความสำเร็จก็ต้องเสี่ยงภัยไปแลกมา

ขณะที่สนมคนอื่นเพียงได้ร่วมมื้ออาหารกับฮ่องเต้ก็พอใจแล้ว แต่นางมองออกว่าทันทีที่ฮ่องเต้พระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึงเสร็จแล้วก็จะไม่มาหาพวกนางอีก

ดังนั้น หากปรารถนาได้รับความโปรดปราน โอกาสมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น!

หนึ่งเค่อผ่านไป

ซูกุ้ยเหรินตื่นเต้นตึงเครียดอย่างถึงที่สุด

นางมองใบหน้าหล่อเหลาของฮ่องเต้อย่างไม่อาจควบคุมตัวเอง

ยาจวนจะออกฤทธิ์แล้วกระมัง

คืนนี้นางจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรั้งฝ่าบาทเอาไว้ให้ได้

ทว่ามื้อเย็นสิ้นสุดลงเร็วกว่าที่นางคาดคิดไว้

“กลับตำหนักจื้อเฉิน”

เซียวอวี้เอ่ยปาก ซูกุ้ยเหรินร้อนใจเสียแล้ว

“ฝ่าบาท! หม่อมฉัน...หม่อมฉันยังเตรียมเพลงขับร้องถวายฝ่าบาทด้วยเพคะ!”

เซียวอวี้ปรายตามองนางอย่างน่ากลัว

“ถ้าอยากร้องรำทำเพลงขนาดนั้น วันรุ่งขึ้นก็ออกจากวังไปเสียเถอะ!”

ไม่ใช่สตรีขายศิลปะเสียหน่อย ไปเรียนรู้วิชาเต้นกินรำกินพวกนี้มาทำไม!

ซูกุ้ยเหรินนิ่งอึ้งไปทันที

เวลานั้นเอง องครักษ์คนหนึ่งรีบร้อนเข้ามารายงาน ส่งกล่องไม้ใบหนึ่งให้ด้วยท่าทางเคารพนบนอบ

“ฝ่าบาท กระหม่อมค้นพบสิ่งนี้ในตำหนักจื้อเฉินพ่ะย่ะค่ะ นักฆ่าผู้นั้นเป็นคนส่งมา!”

นิ้วเรียวยาวของเซียวอวี้เอื้อมไปเปิดกล่องนั้น

แววตาของเขาพลันเปลี่ยนเป็นมืดครึ้มเย็นชาขึ้นมาทันที

สิ่งที่อยู่ในกล่องหาใช่อะไรอื่นไม่ แต่เป็นเข็มขัดของเขาที่ถูกดึงไปวันนั้น!

มีอักษรแถวหนึ่งบนเข็มขัด

...เกรงว่าท่านจะวางกับดัก เปลี่ยนไปพบกันที่ตำหนักฉางซิ่น

นางเปลี่ยนสถานที่

เซียวอวี้ปิดกล่อง สาวเท้าเร็วกว่าเดิม

ภายในตำหนัก

ซูกุ้ยเหรินเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร...อีกนิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น ยาก็จะออกฤทธิ์แล้ว...”

หรือคืนนี้นางถูกกำหนดไว้แล้วว่าจะต้องตัดชุดวิวาห์ให้ผู้อื่น[1]?

“พระสนม ฝ่าบาทเสด็จไปแล้ว จะทำอย่างไรดีเพคะ?” สาวใช้ก็รู้เช่นกันว่าในน้ำแกงใส่อะไรเอาไว้จึงร้อนใจมาก

“ทำอย่างไร? เจ้าถามข้า ข้าจะไปถามใครกันเล่า!”

ซูกุ้ยเหรินแทบจะขบฟันแตกด้วยความคับแค้นใจ

……

ยามไฮ่[2]

ตำหนักฉางซิ่น

ตอนเฟิ่งจิ่วเหยียนมาถึง สรรพสิ่งเงียบสงัดประหนึ่งร้างไร้ผู้คน

แต่นางสัมผัสได้ถึงความมุ่งร้ายอย่างรุนแรง

เพิ่งผลักเปิดประตูไม้ในตำหนัก พลังฝ่ามือขุมหนึ่งก็พลันฟาดลงมา!

เฟิ่งจิ่วเหยียนชักเท้าหลบอย่างว่องไว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน