แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 37

เหล่าองครักษ์เข้ามาจะนำตัวเฟิ่งจิ่วเหยียนออกไปลงโทษ

นางไม่ได้ขอร้อง ดวงตาคู่นั้นสงบนิ่งไร้ระลอก

“หม่อมฉันทราบดีว่าเมื่อถูกจับได้ก็จะต้องถูกลงโทษ

“แต่หม่อมฉันไม่เสียใจที่ทำเช่นนี้

“หม่อมฉันขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว ยังดีกว่าให้พี่สาวน้องสาวแต่ละตำหนักต้องถูกลงโทษไปด้วย

“ตอนนี้หม่อมฉันอยากขอร้องเพียงเรื่องเดียว

“ลงโทษก็ลงโทษไปแล้ว ฝ่าบาทโปรดนำเงินทองของล้ำค่าเหล่านี้ไปมอบให้ถึงมือสนมแต่ละตำหนักในนามตกรางวัลด้วยเถอะเพคะ

“เช่นนี้ หม่อมฉันก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ!”

เซียวอวี้สบตากับดวงตาดื้อดึงของนางแล้วก็พลันรู้สึกอยากทำลายคนตรงหน้าขึ้นมาโดยไร้สาเหตุ

นางเหมือนต้นสนที่ไม่ยอมหักไม่ยอมงอ ยืนหยัดอยู่เบื้องหน้าเขา ช่างระคายสายตาโดยแท้

ยิ่งนางเป็นเช่นนี้ เขาก็ยิ่งอยากทำให้นางยอมสยบ ทำให้นางตระหนักว่าอันใดเรียกว่าผู้สูงศักดิ์และผู้ต่ำศักดิ์ ตระหนักว่าสงบเสงี่ยมเจียมตัวเป็นเช่นไร!

“ลากออกไป!”

เหลียนซวงรีบร้อนคุกเข่า “ฝ่าบาท บ่าวยินดีรับโทษแทนฮองเฮาเพคะ!”

เซียวอวี้ทำอะไรมักใช้อำนาจเผด็จการมาแต่ไหนแต่ไร

เขาปรายตามองเหลียนซวง

“ไร้มารยาทนัก นำตัวไปโบยจนตาย”

เหล่าองครักษ์ไม่อาจลงไม้ลงมือกับฮองเฮาโดยตรง แต่กลับสามารถลากสาวใช้คนหนึ่งออกไปได้อย่างง่ายดาย

พวกเขาก้าวเข้ามาทันที

ขณะที่พวกเขากำลังจะคว้าตัวเหลียนซวง เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ดึงคนมาปกป้องไว้ข้างหลัง

เซียวอวี้เลิกคิ้วเล็กน้อย

ตอนที่เขาสั่งลงโทษฮองเฮา ไม่เห็นว่าฮองเฮาจะตื่นเต้นเช่นนี้

อะไรกัน แค่สาวใช้ต่ำต้อยคนเดียว นางกลับใส่ใจถึงเพียงนี้?

เฟิ่งจิ่วเหยียนขวางอยู่ตรงหน้าเหลียนซวง สีหน้าปราศจากความรู้สึก แลดูเย็นชาไม่อาจตอแย

“เหลียนซวงไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ควรลงโทษ”

เซียวอวี้แย้งกลับทันควัน

“นางอยากรับโทษแทนเจ้า เช่นนั้นก็ต้องเป็นโทษโบยจนตาย”

เหลียนซวงคิดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ทรราชจะโหดเหี้ยมปานนี้

แต่ฮองเฮาปกป้องนางเช่นนี้ ทำให้นางรู้สึกถึงความปลอดภัย

ต่อให้นางต้องตายแทนฮองเฮา นางก็ยินดี

แววตาเฟิ่งจิ่วเหยียนเก็บงำประกายคมกริบเอาไว้

“ฝ่าบาททรงให้ความสำคัญต่อกฎระเบียบปานนี้ เช่นนั้น คนที่มีความผิดฐานรับสินบนจากคนนอกไม่ได้มีเพียงหม่อมฉันคนเดียว แต่ยังมีหวงกุ้ยเฟยอีกคน!”

ได้ยินดังนั้น แววตาเซียวอวี้ก็เปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือก

ฉับพลันนั้น ราวกับถูกแตะต้องสิ่งที่ถือสามากที่สุด

หลิวซื่อเหลียงได้ยินแล้วยังตัวสั่น

นั่นคือหวงกุ้ยเฟยเชียวนะ...คือสนมคนโปรดของฝ่าบาท

ฮองเฮาจะลากใครลงน้ำก็ได้ แต่ไม่ควรลากหวงกุ้ยเฟยมาเกี่ยวข้องเลย!

การกระทำเช่นนี้ไม่ฉลาดเลยสักนิด

สายตาเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่หลบเลี่ยงแม้แต่น้อย จ้องตอบเซียวอวี้ตรง ๆ

“ก่อนที่หม่อมฉันจะเข้าวังมา คนที่รับสินบนจากคนเหล่านั้นก็คือหวงกุ้ยเฟย ถ้าฝ่าบาทไม่เชื่อจะลองเรียกตัวใต้เท้าเหล่านั้นมาถามดูก็ได้

“ฝ่าบาท...ฝ่าบาทไม่ได้ลงโทษ เพียงสั่งให้ฮองเฮาคัดกฎของวังหลวงหนึ่งร้อยรอบเท่านั้น”

“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร!” มือที่กำลังพัดวีของชุนเหอหยุดชะงัก

หวงกุ้ยเฟยพลันรู้สึกว่าโจ๊กรังนกในมือมีกลิ่นเหม็น

นางวางถ้วยโจ๊กลงบนโต๊ะน้ำชาอย่างหนักหน่วง ดวงตาทอประกายชั่วร้าย

จ้าวเฉียนรายงานต่อไป

“พระสนม ฮองเฮายกเรื่องที่ท่านเองก็รับสินบนมาข่มขู่ฝ่าบาท

“เพื่อไม่ให้ท่านต้องรับโทษ ฝ่าบาทจึงได้แต่ลงโทษเบาฮองเฮาไปพ่ะย่ะค่ะ”

ชุนเหอมองมาทางเจ้านายของตนอย่างโล่งอก

“พระสนม ที่แท้ฝ่าบาทก็ทำเพื่อท่านเพคะ”

สีหน้าหวงกุ้ยเฟยไม่น่ามองมากขึ้นทุกที

“ฮองเฮารู้เรื่องข้าได้อย่างไร นางสืบเรื่องข้างั้นรึ?”

จ้าวเฉียนเหลือบมองขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ

“พระสนม ยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องพ่ะย่ะค่ะ

“ฮองเฮาอ้างว่าเรื่องรับสินบน ฮองเฮาเจตนารับโทษทัณฑ์แทนสนมคนอื่น ทั้งยังตั้งใจจะส่งคืนของล้ำค่าเหล่านั้นให้พวกนาง แม้แต่ฝ่าบาทก็ทรงอนุญาตแล้ว

“เมื่อเป็นเช่นนี้ หลังจากฮองเฮาเสนอเรื่องพระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึง เกรงว่า...บารมีในวังหลวงของฮองเฮาจะยิ่งมีมากกว่าเดิม”

เขาไม่กล้าพูดต่อไปว่า...โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับหวงกุ้ยเฟย

ปัง!

หวงกุ้ยเฟยเดือดดาลในที่สุด

“นางคนชั้นต่ำ! นางลืมไปแล้วงั้นรึว่าข้ามีจุดอ่อนของนางอยู่ในมือ! ชุนเหอ ไปนำของสิ่งนั้นมาเดี๋ยวนี้”