แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 40

หวงกุ้ยเฟยชะงักฝีเท้า จ้องมองผู้ที่อยู่บนตำแหน่งประธานนิ่ง

ฝ่ายหลังยังคงมีสีหน้าเฉยเมย ไม่รู้เพราะเหตุใด นางพลันรู้สึกหนาววาบขึ้นมา

เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยแช่มช้า

“ฝ่าบาทพระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึง คนในครอบครัวเหล่าสนมไม่ส่งของกำนัลล้ำค่าไปให้ตำหนักหลิงเซียวอีก เห็นได้ชัดว่าเจ้าถือสาเรื่องนี้

“แต่เจ้าปากไม่ตรงกับใจ

“ต่อให้ถือสาและอยากกำจัดข้าสักแค่ไหน แต่ก็ยังต้องทำเป็นไม่แยแส

“หวงกุ้ยเฟย เจ้าก็เหมือนกับสุนัขเฝ้าบ้านที่ถูกฝึกจนเชื่องตัวหนึ่ง ทั้งที่หวาดกลัวแท้ ๆ แต่ก็ยังต้องตะกุยขาเห่าคน”

สีหน้าหวงกุ้ยเฟยเปลี่ยนเป็นเย็นชา เดินขึ้นหน้ามาสองก้าว

“เจ้าว่าอะไรนะ!”

เฟิ่งเวยเฉียงนางคนชั้นต่ำนี่ ถึงกับกล้าพูดว่านางเป็นสุนัขตัวหนึ่ง!

สาวใช้ชุนเหอก็ตกใจเช่นกัน

คิดไม่ถึงว่าฮองเฮาจะกล้าพูดจาเช่นนี้กับหวงกุ้ยเฟย!

ในวังหลวงแห่งนี้ แม้แต่ไทเฮาก็ยังต้องเอาใจหวงกุ้ยเฟยเลยนะ!

เฟิ่งจิ่วเหยียนจ้องนางตรง ๆ พลางยิ้มหยัน

“ข้าพูดว่าเจ้าเหมือนสุนัขเฝ้าบ้าน มีแค่ฟันคม ๆ แต่กลับกัดคนไม่เป็น”

“เจ้า...”

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่เปิดโอกาสให้นางพูด ตวัดสายตาคมกริบมาให้

“หวงกุ้ยเฟยกล่าวหาว่าข้าไม่บริสุทธิ์ เจ้ามีหลักฐานอันใดงั้นรึ?

“อาศัยแค่เสื้อชั้นในตัวนี้?

“แต่ผู้ใดสามารถเป็นพยานว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น ผู้ใดสามารถยืนยันว่านี่เป็นของของข้า มิใช่ของที่ถูกปลอมแปลงขึ้นมา?

“สำคัญที่สุดคือ ข่าวลือว่าข้าถูกโจรภูเขาลักพาตัว ผู้คนลืมไปนานแล้ว หวงกุ้ยเฟย พวกเราควรมองไปข้างหน้า เอาแต่ยึดอดีตไว้ไม่ปล่อย นั่นก็คือการไร้ความสามารถของเจ้า!”

หวงกุ้ยเฟยหยัดร่างเหยียดตรง ดวงเนตรงามเลิกขึ้น หัวเราะเดือดดาลโต้กลับฮองเฮาที่นั่งอยู่ตำแหน่งประธาน

“ข้าไร้ความสามารถ?”

รอยยิ้มตรงมุมปากนางเข้มข้นกว่าเดิม กลบเกลื่อนความโกรธเกรี้ยวสุดขีดเอาไว้

จากนั้นก็หมุนร่าง กระโปรงปักลายเมฆมงคลสีทองวาดวงโค้งครึ่งวงกลมกลางอากาศ

“ชุนเหอ กลับตำหนักหลิงเซียว!”

“เพ เพคะ!” ชุนเหอตกตะลึงในความหน้าหนาไร้ยางอายของฮองเฮาอย่างยิ่ง

ออกมาจากตำหนักหย่งเหอ

ชุนเหอลดเสียงโน้มน้าว

“พระสนม ท่านอย่ากริ้วไปเลยเพคะ

“ฮองเฮาผู้นั้นทั้งที่ถูกโจรภูเขาลักพาตัวไป ชื่อเสียงด่างพร้อยแล้วแท้ ๆ ยังกล้าพูดว่าไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนั้น ไม่ต่างอันใดจากปิดหูขโมยกระดิ่ง หลอกลวงทั้งตนเองและผู้อื่น”

หวงกุ้ยเฟยขึ้นไปนั่งบนเกี้ยวหาม สายตาที่มองไปทางตำหนักหย่งเหอราวกับเคลือบด้วยยาพิษ

นางจะทำให้เฟิ่งเวยเฉียงสตรีชั้นต่ำนั่นได้เห็นว่า คนที่มาล่วงเกินหวงกุ้ยเฟยอย่างนางจะต้องพบจุดจบเช่นใด

เวลาเดียวกัน ภายในตำหนักหย่งเหอ

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองเสื้อชั้นในเปื้อนเลือดนั้น ดวงตาแดงเรื่อ สองมือกำแน่นเป็นหมัด

เปรี๊ยะ!

นางฟาดฝ่ามือลงไป ทำให้โต๊ะน้ำชาปริแตกด้วยมือเปล่า

เหลียนซวงเห็นเช่นนั้นก็อ้าปากตาค้าง

พลังฝ่ามือของฮองเฮาช่างน่าตระหนกนัก!

ขณะเดียวกันนางก็รู้สึกทั้งเศร้าโศกและโกรธแค้น ไม่อาจทำใจมองเสื้อชั้นในตัวนั้นได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน