แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 48

เฟิ่งจิ่วเหยียนยังไม่เรียกพยานออกมาทันที กลับถามหัวหน้าโจรผู้นั้นก่อน

“เจ้ายืนกรานว่าเห็นจ้าวเฉียน เช่นนั้นเจ้าจำได้หรือไม่ วันนั้นเป็นวันอะไรเดือนอะไร”

“จำได้! วันที่ 10 เดือน10”

หวงกุ้ยเฟยยิ้มเยาะ “แน่ใจถึงเพียงนั้นเชียวรึ ความจำของเจ้าช่างดีเหลือเกิน ถ้าคนไม่รู้จะคิดว่าเจ้า...”

นางมองฮองเฮาโดยมีความหมายอื่นแอบแฝง บอกเป็นนัย ๆ ว่าโจรผู้นี้รับสินบนจากฮองเฮา

หัวหน้าโจรรีบแก้ต่างทันที

“วันที่ 10 เดือน 10 ของทุกปีเป็นวันบูชาขุนเขา บรรดาพี่น้องเรากำลังกินดื่มสังสรรค์ และจ้าวเฉียนก็มาถึง...”

จ้าวเฉียนเหมือนได้จับช่องโหว่ของอีกฝ่ายได้ จึงรีบร้อนตะโกนขึ้น

“ปรักปรำ! บ่าวอยู่ในวังตลอดเวลา จะขึ้นไปบนภูเขาได้อย่างไร!”

สิ่งที่เฟิ่งจิ่วเหยียนรออยู่ก็คือประโยคนี้ของเขา

“จ้าวเฉียน แล้วเจ้าแน่ใจได้อย่างไร วันที่ 10 เดือน 10 ตัวเจ้าอยู่ในวังหลวง?”

จ้าวเฉียนกลอกตาไปมา

“ไม่ใช่แค่วันที่ 10 เดือน 10 บ่าวอยู่ปรนนิบัติรับใช้หวงกุ้ยเฟยมาตลอด ครั้งก่อนที่ออกจากวัง ก็เพราะทำความดีความชอบเลยได้กลับไปอยู่พร้อมหน้าครอบครัว

“หากฮองเฮามิทรงเชื่อ ก็ตรวจดูในสมุดรายชื่อผู้ที่เข้าออกวังได้พ่ะย่ะค่ะ

“การจัดการในวังหลวงเข้มงวดมาก บ่าวไม่อาจพูดจาเหลวไหล”

กฎระเบียบภายในวัง ไทเฮาก็ทรงทราบเป็นอย่างดี

เมื่อเห็นจ้าวเฉียนยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะ นางก็เริ่มหวั่นไหวเล็กน้อย

หรือเป็นไปได้ว่า จ้าวเฉียนจะไม่ได้พูดปดจริง ๆ

หวงกุ้ยเฟยยิ่งแสร้งทำเป็นคนดีพร้อมเอ่ยว่า “ฮองเฮาเพคะ หรือไม่หม่อมฉันจะสั่งให้คนไปที่หน่วยกรมวัง ขอให้พวกเขานำสมุดรายชื่อผู้ที่เข้าออกวังในคืนวันที่ 10 เดือน 10 มามอบให้ดีไหมเพคะ?”

นางจะโอ้อวดสถานะของตนเองอย่างเป็นนัย ๆ

นางมีตราประทับทองคำ จึงมีอำนาจเคลื่อนย้ายสมุดรายชื่อ

ส่วนตำแหน่งฮองเฮาต่อให้สูงกว่า หากไม่มีตราประทับทองคำ ก็ไม่มีทางได้สมุดรายชื่อมาอยู่ในมือ

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองหวงกุ้ยเฟยด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“เช่นนั้นก็ต้องรบกวนหวงกุ้ยเฟยด้วย”

ผ่านไปไม่นานนัก สมุดรายชื่อก็ถูกส่งมา

ไม่ใช่เฉพาะแค่วันที่ 10 เดือน 10 แต่ส่งมาให้หมดทั้งเดือนนั้นเลย

เซียวอวี้สั่งให้องครักษ์และข้าหลวงในวัง ช่วยกันพลิกดูอยู่ถึงสามรอบ

แต่ผลลัพธ์ก็คือ ไม่มีชื่อของจ้าวเฉียน

หวงกุ้ยเฟิงสีหน้าเป็นกังวล แต่ดวงตากลับยิ้มแย้ม

“เอ๊ะ ทำอย่างไรดี ไม่มีชื่อของจ้าวเฉียน นั่นก็หมายความว่า โจรผู้นั้นโกหกใช่หรือไม่?”

“หม่อมฉันเคยกราบทูลแล้ว คำพูดของโจรผู้นั้นเชื่อถือไม่ได้”

ไทเฮารู้สึกโกรธเคืองอยู่ในใจ แต่นางไม่สามารถต่อว่าหวงกุ้ยเฟยออกมาตรง ๆ ทำได้เพียงแค่ถามเฟิ่งจิ่วเหยียนในเชิงตำหนิ

“ฮองเฮา เจ้าผิดพลาดในการสืบค้นจริงใช่หรือไม่!”

สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเรียบเฉย ราวกับท่อนไม้ที่ไร้ความรู้สึก

นางรู้อยู่แต่แรกแล้วว่า ในสมุดรายชื่อนั้นไม่มีชื่อของจ้าวเฉียน

ที่จริงหลายวันก่อน นางเคยแอบเข้าไปในหน่วยกรมวังและได้เห็นแล้ว

หวงกุ้ยเฟยกับจ้าวเฉียนไม่กลัวนางจะตรวจสอบสมุดรายชื่อ แน่นอนว่าต้องจัดการบางอย่างก่อนหน้านี้แล้ว

“จ้าวเฉียน ข้าจะถามเจ้าอีกเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าแน่ใจหรือไม่ว่า วันที่ 10 เดือน 10 ตัวเจ้าอยู่ในวังหลวง!”

ในดวงตาลึก ๆ ของจ้าวเฉียนแฝงแววยิ้มเยาะ

“บ่าวขอตอบฮองเฮาว่า แน่ใจพ่ะย่ะค่ะ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนถามต่อ

“ขณะข้าหลวงในวังปฏิบัติหน้าที่ จะมีสมุดบันทึกการทำงาน หากเป็นเช่นนั้น ถ้าในตอนนี้จะค้นดูสมุดบันทึกวันที่ 10 เดือน 10 ของตำหนักหลิงเซียว ก็จะพบว่าเจ้ารับผิดชอบงานอะไรอยู่ในคืนนั้น ใช่หรือไม่?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน