เข้าสู่ระบบผ่าน

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 486

แม้ว่าหรงเฟยจะถูกรุ่ยอ๋องบีบคอ แต่นางยังคงมีท่าทีอ่อนโยน และมองเขาด้วยน้ำตาเอ่อคลอ

“ถึงแม้เจ้า...จะทำกับข้าเช่นนี้ ข้าก็ยังให้อภัยเจ้า...เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะไม่ทูล...ฝ่าบาท ว่าเจ้าเป็นคนพาข้าออกจากวัง เป็นเจ้า...ที่ขังข้าไว้นานหลายปีถึงเพียงนี้

“พวกเราเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่วัยเยาว์ ข้าเชื่อว่า...เจ้าจะไม่ทำร้ายข้าจริง ๆ”

ในที่สุดรุ่ยอ๋องก็ปล่อยมือ หันหลังให้นาง พร้อมเอ่ยด้วยเสียงขรึม

“มู่หรงหลัน เจ้าจะต้องเสียใจ”

หรงเฟยยืนพิงกำแพงหิน มองดูอิดโรยอย่างมาก

“คำพูดนี้ข้าก็มอบให้เจ้าเช่นกัน

“พวกเราต่างก็ทำเพื่อปกป้องฝ่าบาทมิใช่หรือ?

“ส่วนจะใช้วิธีการแบบใด นั่นก็เป็นการตัดสินใจของพวกเราแต่ละคน”

หลังจากพูดจบ นางเดินอ้อมไปทางด้านหน้าของรุ่ยอ๋อง ยกมือขึ้นมาและดึงจี้หยกที่ห้อยเอวของเขาเบา ๆ ใบหน้าเผยรอยยิ้มอันอ่อนโยน: “จงจำไว้ว่า พวกเราสามคนจะต้องปกป้องกันและกัน และจะไม่มีวันแยกจากกันชั่วชีวิต”

รุ่ยอ๋องรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ช่วงหนึ่ง และปัดมือของนางออก

“มู่หรงหลัน เจ้าเกินจะเยียวยาแล้ว”

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินออกไปจากภูเขาจำลองอย่างแน่วแน่

หรงเฟยยังคงอยู่ในถ้ำภูเขาจำลองที่มืดมิด พร้อมกับมองดูเงาร่างของเขาที่ค่อย ๆ ห่างออกไปไกล นัยน์ตาเผยให้เห็นความโศกเศร้า

นางพึมพำกับตัวเองด้วยเสียงต่ำ

“ข้าให้อภัยเจ้าแล้ว จริง ๆ”

......

ณ ตำหนักฉือหนิง

ตั้งแต่หรงเฟยกลับเข้าวัง ไทเฮาทรงไม่เคยนอนหลับอย่างสงบแม้แต่คืนเดียว

วันที่หรงเฟยกลับเข้าวัง ก็มาหานางที่นี่พร้อมกับเอ่ยคำพูดที่ฟังดูชอบกล พูดทำนองว่าให้อภัยนางกับสิ่งที่ทำในตอนนั้น และจะไม่ให้ฮ่องเต้ลงโทษนางที่มีฐานะเป็นไทเฮาผู้นี้

ทว่านางฟังออกชัดเจนจากน้ำเสียงของหรงเฟยที่สื่อความหมายถึงการล้างแค้น

“ไทเฮา ถึงเวลาเสวยยาแล้วเพคะ หมอหลวงบอกว่า ท่านเสวยยาแล้วจะไม่รู้สึกกระวนกระวายพระทัยอีก”

ไทเฮาเหลือบมองยาสีน้ำตาลเข้มนั้น และผลักมันออกไปทันที

“ไม่ ข้าไม่ดื่ม!”

ยาในวังนี้ดื่มให้น้อยไว้จะเป็นการดี

นางถามกุ้ยหมัวมัวว่า “ได้ข่าวแล้วหรือไม่ คืนนี้ฝ่าบาททรงเรียกผู้ใดร่วมบรรทม?”

กุ้ยหมัวมัวก็เหมือนชราลงไปหลายปี ใบหน้าดูกลัดกลุ้ม

“บ่าวกำลังสืบอยู่เพคะ ตำหนักหย่งเหอทางนั้นก็อยากรู้เช่นกัน ไทเฮา เรื่องนี้ฮองเฮาทรงร้อนใจกว่าท่านเสียอีก”

ตำหนักหย่งเหอทางนั้น ซุนหมัวมัวเป็นคนที่กังวลใจที่สุด

นางเข้าใจลึกซึ้งถึงหลักการที่ว่า หากคนผู้หนึ่งรุ่งเรือง ทุกคนก็รุ่งเรืองกันหมด หากคนผู้หนึ่งตกต่ำ ทุกคนก็ตกต่ำกันหมด

ตอนนี้หรงเฟยกลับมาแล้ว นางจะต้องช่วยฮองเฮาให้ได้รับความโปรดปรานดังเดิม

อีกด้านหนึ่ง

บทที่ 486 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย