แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 486

แม้ว่าหรงเฟยจะถูกรุ่ยอ๋องบีบคอ แต่นางยังคงมีท่าทีอ่อนโยน และมองเขาด้วยน้ำตาเอ่อคลอ

“ถึงแม้เจ้า...จะทำกับข้าเช่นนี้ ข้าก็ยังให้อภัยเจ้า...เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะไม่ทูล...ฝ่าบาท ว่าเจ้าเป็นคนพาข้าออกจากวัง เป็นเจ้า...ที่ขังข้าไว้นานหลายปีถึงเพียงนี้

“พวกเราเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่วัยเยาว์ ข้าเชื่อว่า...เจ้าจะไม่ทำร้ายข้าจริง ๆ”

ในที่สุดรุ่ยอ๋องก็ปล่อยมือ หันหลังให้นาง พร้อมเอ่ยด้วยเสียงขรึม

“มู่หรงหลัน เจ้าจะต้องเสียใจ”

หรงเฟยยืนพิงกำแพงหิน มองดูอิดโรยอย่างมาก

“คำพูดนี้ข้าก็มอบให้เจ้าเช่นกัน

“พวกเราต่างก็ทำเพื่อปกป้องฝ่าบาทมิใช่หรือ?

“ส่วนจะใช้วิธีการแบบใด นั่นก็เป็นการตัดสินใจของพวกเราแต่ละคน”

หลังจากพูดจบ นางเดินอ้อมไปทางด้านหน้าของรุ่ยอ๋อง ยกมือขึ้นมาและดึงจี้หยกที่ห้อยเอวของเขาเบา ๆ ใบหน้าเผยรอยยิ้มอันอ่อนโยน: “จงจำไว้ว่า พวกเราสามคนจะต้องปกป้องกันและกัน และจะไม่มีวันแยกจากกันชั่วชีวิต”

รุ่ยอ๋องรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ช่วงหนึ่ง และปัดมือของนางออก

“มู่หรงหลัน เจ้าเกินจะเยียวยาแล้ว”

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินออกไปจากภูเขาจำลองอย่างแน่วแน่

หรงเฟยยังคงอยู่ในถ้ำภูเขาจำลองที่มืดมิด พร้อมกับมองดูเงาร่างของเขาที่ค่อย ๆ ห่างออกไปไกล นัยน์ตาเผยให้เห็นความโศกเศร้า

นางพึมพำกับตัวเองด้วยเสียงต่ำ

“ข้าให้อภัยเจ้าแล้ว จริง ๆ”

......

ณ ตำหนักฉือหนิง

ตั้งแต่หรงเฟยกลับเข้าวัง ไทเฮาทรงไม่เคยนอนหลับอย่างสงบแม้แต่คืนเดียว

วันที่หรงเฟยกลับเข้าวัง ก็มาหานางที่นี่พร้อมกับเอ่ยคำพูดที่ฟังดูชอบกล พูดทำนองว่าให้อภัยนางกับสิ่งที่ทำในตอนนั้น และจะไม่ให้ฮ่องเต้ลงโทษนางที่มีฐานะเป็นไทเฮาผู้นี้

ทว่านางฟังออกชัดเจนจากน้ำเสียงของหรงเฟยที่สื่อความหมายถึงการล้างแค้น

“ไทเฮา ถึงเวลาเสวยยาแล้วเพคะ หมอหลวงบอกว่า ท่านเสวยยาแล้วจะไม่รู้สึกกระวนกระวายพระทัยอีก”

ไทเฮาเหลือบมองยาสีน้ำตาลเข้มนั้น และผลักมันออกไปทันที

“ไม่ ข้าไม่ดื่ม!”

ยาในวังนี้ดื่มให้น้อยไว้จะเป็นการดี

นางถามกุ้ยหมัวมัวว่า “ได้ข่าวแล้วหรือไม่ คืนนี้ฝ่าบาททรงเรียกผู้ใดร่วมบรรทม?”

กุ้ยหมัวมัวก็เหมือนชราลงไปหลายปี ใบหน้าดูกลัดกลุ้ม

“บ่าวกำลังสืบอยู่เพคะ ตำหนักหย่งเหอทางนั้นก็อยากรู้เช่นกัน ไทเฮา เรื่องนี้ฮองเฮาทรงร้อนใจกว่าท่านเสียอีก”

ตำหนักหย่งเหอทางนั้น ซุนหมัวมัวเป็นคนที่กังวลใจที่สุด

นางเข้าใจลึกซึ้งถึงหลักการที่ว่า หากคนผู้หนึ่งรุ่งเรือง ทุกคนก็รุ่งเรืองกันหมด หากคนผู้หนึ่งตกต่ำ ทุกคนก็ตกต่ำกันหมด

ตอนนี้หรงเฟยกลับมาแล้ว นางจะต้องช่วยฮองเฮาให้ได้รับความโปรดปรานดังเดิม

อีกด้านหนึ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน