แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 496

ไทฮองไทเฮาพลางมองดูบุคคลตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ

“ฮองเฮา เจ้า เมื่อครู่เจ้าเอ่ยอันใดออกมากัน!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพลางเอ่ยออกมาด้วยท่าทีแน่วแน่ว่า

“หม่อมฉันต้องการละทิ้งตำแหน่งฮองเฮาเพคะ”

ผู้คนภายในตำหนักต่างก็มีท่าทีตกตะลึงไปในทันที

เกิดอันใดขึ้นกับฮองเฮาเช่นนั้นหรือ?

“บังอาจ! เรื่องเช่นนี้ เราหาเคยได้ยินมาก่อนไม่! ฝ่าบาทเล่า? ฝ่าบาทรู้หรือไม่ว่าเจ้า…”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหาได้มีท่าทีสะทกสะท้านอันใดไม่

“ฝ่าบาทมิยินยอมเพคะ หม่อมฉันจึงได้มาขอร้องให้พระองค์ช่วยออกพระราชโองการให้กับหม่อมฉัน”

ถึงแม้ว่าไทฮองไทเฮาจักมิชื่นชอบหลานสะใภ้คนนี้

ทว่า เรื่องนี้กลับตึงมือพระนางอยู่เล็กน้อย

“เจ้าต้องการออกจากวังหลวงจริง ๆ หรือ” ไทฮองไทเฮาเอ่ยถามนาง

เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้าลง

“เพคะ”

“ได้ เช่นนั้นข้า...”

ยังมิทันที่ไทฮองไทเฮาจะพูดจบ ด้านนอกพลันมีน้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาในทันที

“เรื่องนี้หาใช่เรื่องที่เสด็จย่าจักต้องมาเป็นกังวลไม่”

ไทฮองไทเฮาพลันเงยหน้าขึ้น กลับเห็นใบหน้าที่มืดดำของฝ่าบาทเดินเข้ามา ทั้งยังเต็มไปด้วยท่าทีเป็นปรปักษ์กับเสด็จย่าเช่นนางอีกด้วย

“ฝ่าบาท เจ้า...”

เซียวอวี้เอามือโอบเอวของเฟิ่งจิ่วเหยียนเอาไว้ ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นเยือก

“ฮองเฮามีความขัดแย้งกับเราเล็กน้อย นางถึงได้เอ่ยวาจาโง่เง่าเช่นนั้นออกไป ทำให้เสด็จย่าต้องเป็นกังวลแล้ว”

ไทฮองไทเฮาที่มองเห็นทุกอย่างนั้น พระนางหาได้เอ่ยอันใดออกไปไม่ ก่อนจะอนุญาตให้เซียวอวี้พาคนของตนเองออกไป

หลังจากออกมาจากตำหนักวั่นโซ่วแล้วนั้น เซียวอวี้หาได้เอ่ยวาจาตำหนิเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ ตลอดทางเงียบงันไร้คำพูด เขาเพียงแค่จับมือนางเอาไว้แน่นเท่านั้น

เมื่อกลับไปที่ตำหนักหย่งเหอนั้น เซียวอวี้พลางเอ่ยถามออกมาด้วยความเย็นชาว่า

“เสด็จย่าต่างก็มีใจคิดที่จะปลดฮองเฮาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นับตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ พระนางหาได้ทำได้ไม่?”

สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนยังคงแสดงออกมาเช่นเดิม

เซียวอวี้พลางเชยคางนางขึ้นมา ให้เฟิ่งจิ่วเหยียนมองเขาให้เต็มตา “ฉะนั้น จงอย่าได้คิดทำเรื่องที่ไร้ความหมายเช่นนี้อีก”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพลันยกยิ้มขึ้นมาด้วยความเย็นชา

“เช่นนั้น หม่อมฉันก็จะมอบมันให้แก่ท่านเช่นเดียวกัน”

เซียวอวี้ขมวดคิ้วเป็นปมไปในทันที

เขาชอบที่จะเห็นรอยยิ้มของนาง ทว่า รอยยิ้มของนางในยามนี้กลับทำให้เขานึกอึดอัดยิ่งนัก

คล้ายกับว่า มิว่าจักเป็นเช่นไรนางก็จะทิ้งเขาไป ทั้งยังสามารถหลบหนีจากการควบคุมเขาไปได้อีกด้วย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน