แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 499

ด้านนอกประตูวังนั้นพลันรายล้อมไปด้วยราษฎรมากมาย

“เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“ไม่รู้สิ ข้าก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน”

“ข้าได้ยินมาว่าฮองเฮาต้องการหย่าร้าง...”

“อะไรนะ? ! หย่าร้าง? ฮองเฮา? มัน มิน่าจะเป็นไปได้กระมัง!”

สตรีธรรมดาที่อยากจะหย่าร้างนั้น ล้วนแต่ถูกบ้านสามีของตนเองถลกหนังทั้งหมด หากว่าในตระกูลที่สูงส่งขึ้นมาหน่อย ก็จักกล่าวว่า “ไร้การหย่าร้าง มีเพียงแค่ปลดภรรยา” แล้วสถานการณ์ของฮองเฮาเล่า?

เกรงว่าฮองเฮาจักกลายเป็นบ้าไปแล้วกระมัง...

ภายใต้เสียงกลองที่ดังกึ่งก้อง เฟิ่งจิ่วเหยียนเผชิญหน้ากับฝูงชนด้วยสายตาที่แน่วแน่ พลางกล่าวออกมาด้วยความหนักแน่นชัดถ้อยชัดคำว่า

“สวรรค์เบื้องบน!

“ฟ้องร้องเรื่องแรก มีงานแต่ไม่แต่ง งานมงคลสมรสของฮ่องเต้นั้น มีการส่งคนมาแทนที่ตนเองยามที่กล่าวคำนับฟ้าดิน

“ฟ้องร้องเรื่องที่สอง แต่งไร้ความเชื่อ ยามที่เข้าหอนั้น ฮ่องเต้สงสัยในความบริสุทธ์ของข้า กระทำการหยามหน้าผู้คนในตระกูลเฟิ่ง

“ฟ้องร้องเรื่องที่สาม หลงใหลสนมละเลยภรรยา คืนวันงานมงคลสมรส ฝ่าบาทกระทำการละทิ้งภรรยาเอกเพื่อไปอยู่กับสนม ทั้งยังส่งป้ายทองฮองเฮามอบให้กับพระสนมคนโปรดอีก

“ฟ้องร้องเรื่องที่สี่ ทำร้ายภรรยาไม่เลิก ฮ่องเต้ลงโทษข้าในวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อวังหลวงใช้เงินทองมากเกินไปนั้น กลับมาริบสินเดิมของข้ากลับคืนไปทั้งหมด

“ฟ้องร้องเรื่องที่ห้า ลงโทษภรรยาอย่างร้ายแรง นับตั้งแต่แต่งเข้ามาในวังได้หนึ่งปีนั้น ไม่ว่าเช่นไรก็จักถูกลงโทษโดยการคัดอักษรของกฎเกณฑ์ในวังหลวงเสมอ ทั้งยังเคยถูกหักแขน และเคยถูกแทงด้วยเข็มเงินอีกด้วย”

“เรื่องสุดท้าย เลี้ยงดูพยัคฆ์เพื่อข่มขู่ ด้วยความใจอ่อนของฝ่าบาททำให้หลิงเยี่ยนเอ๋อร์กระทำตัวกำเริบเสิบสาน ก่อนงานวันมงคลสมรสนั้นข้าถูกคนลักพาตัวไป จนทำให้ชื่อเสียงของข้าได้รับความเสื่อมเสีย จนทำให้เกิดข่าวลือ…”

“พอแล้ว! พอแล้ว!!” นายท่านเฟิ่งพยายามเป็นอย่างมากที่จะตะเกียกตะกายออกมาจากฝูงชน แม้แต่หมวกขุนนางที่อยู่หัวก็ยังบิดเบี้ยว ทว่า เขาหาได้สนใจขยับให้มันตรงไม่

ยามที่ใต้เท้าเฟิ่งกำลังจะถลาวิ่งไปข้างหน้านั้น เขากลับถูกองครักษ์ห้ามปรามเอาไว้

“พวกเจ้าห้ามข้าทำไมกัน ไปห้ามฮองเฮาเสีย!” ใบหน้าของใต้เท้าเฟิ่งพลันเต็มไปด้วยความซีดเผือด

คนพวกนี้ไม่มีตามองหรืออย่างไรกัน! เหตุใดถึงปล่อยฮองเฮาให้ขึ้นไปเอ่ยเรื่องไร้สาระเช่นนั้นได้!

เหล่าองครักษ์เองก็ตกอยู่ในความยากลำบากเช่นกัน

พวกเขามีหน้าที่เฝ้าดูแลกลองร้องทุกข์เท่านั้น

กฎของการตีกลองร้องทุกข์ก็คือ หากมีผู้ใดตีกลองขึ้นมาละก็ คนผู้นั้นจักต้องกล่าวความคับข้องใจของตนเองออกมา ถึงแม้ว่าฝ่าบาทจักเสด็จมาก็ตาม ก็มิอาจเข้ามาขัดขวางอันใดได้

ใต้เท้าเฟิ่งที่ถูกเหล่าองครักษ์จับตัวเอาไว้นั้น พลางยื่นมือออกไปข้างหน้าเพื่อที่จะพุ่งทะยานไปหาเฟิงจิ่วเหยียน

“ฮองเฮา เจ้าเป็นถึงฮองเฮานะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน