แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 502

หลังตื่นจากฝันร้ายนั้น เซียวอวี้ก็ไม่รู้สึกง่วงนอนอีกเลย

เขาก้าวลงจากเตียง คว้าเสื้อคลุมที่แขวนอยู่บนฉากบังตาแล้วเดินออกไป มุ่งหน้าไปยังตำหนักหย่งเหอ

ครั้นมาถึงตำหนักหย่งเหอ

เซียวอวี้ไม่ได้เข้าไปในตำหนักบรรทม เพียงแต่ยืนอยู่ข้างนอกเท่านั้น

ในชั่วยามนี้ ฮองเฮาคงจะเข้านอนไปแล้ว

เขายืนนิ่งอยู่สักพัก และในยามที่ชั่งใจว่าจะเข้าไปดีหรือไม่ ซุนหมัวมัวพลันเดินมาหาแล้ว

ซุนหมัวมัวต้องการให้ฝ่าบาทและฮองเฮากลับมาคืนดีกันอีกครั้ง จึงเอ่ยหยั่งเชิง ด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ

“ฝ่าบาท ได้โปรดอย่าใส่พระทัยคำพูดที่รุนแรงของฮองเฮาเลยเพคะ แท้จริงแล้วพระนางก็แค่กำลังแง่งอน และขออภัยที่บ่าวพูดมากเกินไป ฮองเฮาจิตใจสูงส่ง จนไม่อยากจะมองเห็นท่านกับหรงเฟยเพคะ...”

เซียวอวี้ขมวดคิ้ว เพียงเหลือบมองจากหางตา “นางเป็นเช่นนี้เพราะหรงเฟยรึ?”

ซุนหมัวมัวพยักหน้างึก ๆ

“ถูกต้องเพคะ! ฮองเฮามีความรักลึกซึ้งต่อพระองค์ มิฉะนั้นจะเสี่ยงชีวิตเพื่อไปส่งเสบียงอาหารให้ท่านได้อย่างไร? ในช่วงเวลาที่ฝ่าบาทกรีธาทัพออกรบนั้น ฮองเฮาคิดถึงท่านอยู่เสมอเพคะ ทว่าเมื่อหรงเฟยกลับมาแล้ว ฮองเฮาก็เปลี่ยนไปทันที และยังเอ่ยเรื่องการหย่าร้างอย่างกะทันหันด้วย

“หากฮองเฮาถือสาเรื่องในอดีตเหล่านั้นจริง ๆ คงไม่รอจนถึงตอนนี้แล้วค่อยเอ่ยเรื่องหย่าร้างหรอกเพคะ

“ฝ่าบาทเพคะ บ่าวเห็นว่าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ในราตรีวันนั้น ที่พระองค์เสด็จไปยังตำหนักบรรทมของหรงเฟย ฮองเฮาก็ไปตามหาพระองค์ด้วย หลังกลับมาแล้ว ใบหน้าของฮองเฮาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชามากเพคะ”

หว่างคิ้วของเซียวอวี้ขมวดเป็นปม

คืนนั้นที่เขาอยู่ในตำหนักฉางเล่อ เป็นคืนเดียวกับที่คนชุดคลุมดำแหกคุก

ฮองเฮาไปตามหาเขา เป็นเพราะเรื่องของคนชุดคลุมดำ ณ จุดนี้ เขาประเมินตนเองได้ถูกต้อง

ทว่าคำพูดของซุนหมัวมัวเมื่อครู่นี้ ค่อนข้างสมเหตุสมผล และทำให้เขาได้ตระหนักชัดเจนขึ้น

ขณะที่อยู่ ณ ชายแดนใต้ และก่อนกลับสู่พระราชวัง เห็นได้ชัดว่าฮองเฮายังดี ๆ อยู่

หลังกลับถึงวังหลวงแล้ว หลังจากทราบว่าหรงเฟยเคยตั้งครรภ์ นางก็พลันเปลี่ยนไปทันที

ในวันนั้นที่ห้องทรงพระอักษร เขาเคยให้หรงเฟยอธิบายว่า——เขาไม่เคยแตะต้องหรงเฟยเลย

ยามนี้ได้คิดดูอีกที คำอธิบายนี้เป็นเพียงการทำแบบส่ง ๆ

บางทีในมุมมองของฮองเฮาคือ หรงเฟยกับเขาเติบโตมาด้วยกัน ย่อมจักต้องช่วยเขาโกหกนาง

คนฉลาดเช่นนาง ไม่มีทางหลงเชื่อง่าย ๆ

เขาช่างโง่จริง!

เขาเพิ่งจะตระหนักถึงปัญหาที่มีอยู่!

เป็นผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ย่อมมองไม่เห็นความจริง

ทันใดนั้นเซียวอวี้ก็ได้เข้าใจ และความหดหู่บนใบหน้าพลันจางหายไป ก่อนจะเดินออกจากตำหนักหย่งเหอ

“เฉินจี๋! เรื่องของหรงเฟยสืบไปถึงไหนแล้ว!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน