เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่สนใจเรื่องของคนอื่น ทานข้าวเสร็จแล้ว นางก็เดินทางต่อ มุ่งหน้าไปทางเหนือ
หลายวันผ่านไป นางกับอู๋ไป๋เดินทางผ่านใกล้ที่ว่าการปกครอง เพราะมีคนมากมาย จึงต้องลงจากม้าแล้วจูงเดินเอา
หลังจากเดินเข้าไปใกล้แล้วค่อยรู้ว่า เป็นพวกคนที่มาหย่าร้าง เบียดแน่นอยู่บนถนนหน้าที่ว่าการปกครอง
รอบด้านยังมีพ่อค้าขายของริมถนนมามุงดู ต่อว่าตำหนิ วิพากษ์วิจารณ์เหล่าสตรีที่มารอหย่าร้าง
“เพ้ย! ช่างหน้าไม่อาย! กล้าก่อเรื่องหย่าร้างที่ว่าการปกครอง!”
“ใช่ ๆ ! น่าอับอายขายหน้า! ข้าเป็นผู้หญิงยังอับอายแทนพวกนาง ผู้ชายเลี้ยงดูครอบครัวก็ลำบากมากพอแล้ว ยังจะมาก่อเรื่องพวกนี้!”
“ไม่รู้ว่าฝ่าบาทเป็นอะไร ที่มีพระราชโองการประกาศออกมาเช่นนี้ สตรีผู้ใดที่ไปทำการหย่าร้างในที่ว่าการปกครอง ทางการล้วนต้องรับเรื่อง”
“ยิ่งกว่านั้น พวกเจ้าหน้าที่แต่ละแห่ง เพื่อเสร็จสิ้นการสอบสวน ล้วนทำงานอย่างหนัก! ที่ว่าการอำเภอตรงข้าม แค่เมื่อวานก็หย่าร้างไปแล้วแปดคน!”
ชายขายผักคนหนึ่งพูดขึ้นมา
“ล้วนเป็นเพราะฮองเฮา นำมาซึ่งการปฏิบัติตนที่ไม่ดี! สตรีขอหย่าร้าง อำนาจสามีอยู่ที่ใด!”
สตรีที่อยู่ด้านข้างผงกศีรษะอย่างต่อเนื่อง
“สตรีธรรดา ใครจะก่อเรื่องจะหย่าร้าง ยังไงข้าก็ไม่มีทางหย่าร้างเด็ดขาด!”
มีคนหนึ่งเดินผ่านด้านข้าง “ได้ยินมาว่า ผู้ใดที่หย่าร้าง หากสืบรู้ว่าเป็นความผิดของฝ่ายชาย ฝ่ายหญิงไม่เพียงสามารถนำสินสอดทั้งหมดไปจากครอบครัวสามี ยังสามารถได้รับเงินชดเชยจากราชสำนักสามสิบตำลึง”
สตรีผู้นั้นเบือนหน้าเมิน
“ผลประโยชน์เล็กน้อยแค่นี้ ก็คู่ควรแก่การทำถึงขนาดนี้หรือ? เหลวไหลอย่างที่สุด!”
คนนั้นแลดูน้ำนิ่งไหลลึก พูดขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค
“ผู้ที่มีตำแหน่งสูงส่งกระทำอะไร ยังไงก็เพื่อคำนึงถึงส่วนรวม”
อู๋ไป๋ได้ยินเช่นนี้ ก็หันไปถามเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างแปลกใจ
“นายท่าน ฝ่าบาทกระทำเช่นนี้เพื่ออันใดหรือ?”
แววตาเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็นชา
“ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าและข้า”
ทันใดนั้น ข้างหน้ามีสามีภรรยาคู่หนึ่งขวางทางไว้
ชายผู้นั้นคว้าจับแขนของภรรยา พร้อมพูดจาข่มขู่ด้วยสายตาดุร้าย
“ข้าไม่ให้เจ้าไป! หากเจ้ากล้าไปยื่นเรื่องหย่าร้าง ข้าก็จะไปกระโดดตกน้ำ ข้าจะไปฆ่าตัวตาย!”
สตรีผู้นั้นพูดขึ้นมาอย่างใจแข็ง “งั้นเจ้าก็ไปตายเถอะ!”
ทหารทางการเหมือนมองเห็นเงินตำลึงแพรวพราว รีบมาช่วยสตรีให้พ้นจากชายดันทุรังไม่เลิกคนนั้น ยื่นแขนออกมาอย่างยิ้มแย้ม
“ฮูหยินท่านนี้ เชิญข้างใน!”
ใต้เท้าบอกแล้ว หากวันนี้หย่าร้างอีกหนึ่งคู่ ก็จะล้ำหน้าอำเภอตรงข้ามแล้ว
หลังจากสตรีผู้นั้นเข้าไป ฝ่ายชายก็ร้องห่มร้องไห้อยู่ข้างนอก ไม่สนใจว่าลูกผู้ชาย ไม่หลั่งน้ำตาง่าย ๆ อะไรนั่นแล้ว
“ไม่! แม่หญิง แม่หญิงอย่า!”
มองดูเงาหลังภรรยาหายลับไป เขาตะโกนพูดขึ้นมา
“โอ้สวรรค์...
“ฝ่าบาท ทำไมท่านถึงทำกับพวกเราเช่นนี้!”
แล้วก็ในเวลานี้ มีชายคนหนึ่งถูกพวกทหารทางการ หิ้วตัวออกมาจากที่ว่าการปกครอง
สีหน้าของเขาโกรธจนแดง พร้อมก่นด่าขึ้นมา


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
ในกระเป๋ายังมีเหรียญเหลิออยู่ 220 เหรียญแต่ทำไมปลดล็อกไม่ได้คะ แก้ไขให้หน่อยค่ะ...
ในกระเป๋ายังมีเหรียญเหลืออยู่ 220 เหรียญแต่ปลดล็อกไม่ได้ แก้ไขให้หน่อยค่ะ...
เติมเหรียญไปแล้ว แต่ปลดล็อกไม่ได้ มีข้อความว่าเกิดข้อผิดพลาด กรุณาลองใหม่อีกครั้ง...
เติมเหรีญญไป 500 เหรียญ เริ่มกดซื่อตอน จาก 223 มาถึงตอน 227 = 5 ตอน 40 เหรัยญ แต่ตอนนี้มีเหรียญคงเหลือ 444 เหรียญ และเปิดอ่านย้อนหลังไม่ได้ ช่วยแก้ไขด้วยค่ะ...
สนุกดี แต่ใช้บัตร์เติมเงินเอไอเอสไม่ได้ ขอบคุที่ให้อ่าน...