แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 514

“เมิ่งสิงโจว? แม่ทัพน้อยเมิ่งของค่ายเป่ยต้าคนนั้นหรือ?” ฝ่ายชายขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

เขาเคยได้ยินมาก่อน แม่ทัพน้อยเมิ่งคนนั้นมีวรยุทธสูงมาก

สายตาหญิงสาวสวมม่านคลุมหน้าฉายแววไอสังหาร พร้อมพูดกับฝ่ายชายอีกครั้ง

“หากเจ้าสามารถฆ่าเมิ่งสิงโจว ประมุขพรรคจะต้องแต่งตั้งให้เจ้าเป็นราชาอย่างแน่นอน”

“เพราะเหตุใด?” ถึงแม้ฝ่ายชายจะอยากได้คุณความดี แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้

บนมือหญิงสาวสวมสร้อยข้อมือมุก ในระหว่างที่เคลื่อนไหวเล็กน้อย ส่งเสียงกระดิ่งกระทบกันดังชัดไพเราะน่าฟัง

หญิงสาวพูดขึ้นมาอย่างเชื่องช้า

“เพราะ...คุณชายใหญ่”

ฝ่ายชายเข้าใจขึ้นมาทันที

“หรืออาการบาดเจ็บของคุณชาย เป็นเพราะเมิ่งสิงโจว?”

เขารู้เพียงว่า เมื่อประมาณห้าหกปีก่อน ลูกชายเพียงคนเดียวของประมุขพรรค จู่ ๆ ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนหมดสติ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีวิธีทำให้ฟื้นขึ้นมาได้

คนร้ายก็ไม่อาจสืบรู้ชัดเจนมาตลอด

หญิงสาวพยักศีรษะ น้ำเสียงอ่อนหวานมีเสน่ห์

“ใช่ คือเมิ่งสิงโจว

“นี่เป็นความลับระหว่างเจ้ากับข้า

“หากเจ้าสามารถฆ่าเมิ่งสิงโจวได้ก่อนที่ประมุขพรรคจะออกมา ถึงตอนนั้นก็จะไม่มีผู้ใดสามารถแย่งตำแหน่งราชามังกรดำกับเจ้า”

ฝ่ายชายรู้สึกปลาบปลื้มใจจากการได้รับหน้าที่สำคัญอย่างไม่คาดฝัน

พรรคเทียนหลงมีจำนวนคนมากมาย แต่คนที่ประมุขพรรคไว้ใจที่สุด มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น และเขาคิดไม่ถึง เรื่องใหญ่ถึงขนาดนี้ ประมุขพรรคยังปิดบังผู้ใต้บังคับบัญชา

เขาซาบซึ้งจนน้ำตาไหล พร้อมทำความเคารพหญิงสาวในทันที

“ขอบคุณแม่นางหร่านที่ให้โอกาส! ทว่า...ข้าก็ยังไม่เข้าใจ เรื่องแบบนี้ ขอเพียงมีคำสั่งของประมุขพรรค ข้ากับพวกพี่น้องล้วนลงมือแก้แค้นให้กับคุณชายใหญ่ ทำไมประมุขพรรคถึง...”

หญิงสาวเปลี่ยนจากท่าทีเมื่อครู่ พูดขึ้นมาด้วยเสียงเย็นชา

“ประมุขพรรค ย่อมมีเหตุผลของเขาเอง!”

ฝ่ายชายรีบก้มศีรษะขออภัย ทันใดนั้นก็ครุ่นคิดถึงผลงานใหญ่ ทักทายพวกพี่น้องที่อยู่ข้างนอกประตูอย่างทนรอไม่ไหว

“ไป ตามข้าไปสร้างผลงานใหญ่!”

ภายในห้อง หญิงสาวยังนั่งอยู่ที่เดิม ดื่มน้ำชาอย่างเชื่องช้า

เวลานี้ ลูกน้องคนหนึ่งเดินออกมาจากข้างหลังม่านบัง พูดเตือนขึ้นมาอย่างเป็นห่วง

“ประมุขพรรคกับต้วนไหวซวี่ เคยตกลงกันไว้เมื่อห้าปีก่อน ท่านโน้มน้าวหลิ่วเฉวียนไปกระทำเรื่องนี้ ค่อนข้างไม่เหมาะสม”

ในพรรคเทียนหลง คนที่รู้เรื่องบาดหมางระหว่างประมุขพรรคกับเมิ่งสิงโจว ตลอดจนข้อตกลงเมื่อห้าปีก่อน มีน้อยมาก

หลิ่วเฉวียนเป็นคนคิดอะไรง่าย ๆ ทำไมไม่คิดดี ๆ หากมีเรื่องที่ดีเช่นนี้จริง ๆ จะตกมาถึงเขาได้หรือ?

แต่ก็เพราะคิดอะไรง่าย ๆ จึงคิดไม่ถึงว่าแม่ทัพน้อยเมิ่งคนนั้นมีวรยุทธสูงมาก ยากที่จะต่อสู้ คนปกติได้ยินว่าจะต้องไปฆ่าเมิ่งสิงโจว คงจะโบกมือลาตั้งแต่แรก ผลงานใหญ่อะไร? ยังไงชีวิตก็สำคัญกว่า

หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ อย่างไพเราะ จากนั้นแววตาก็เยือกเย็น

“ข้าต้องการเพียงให้ผู้หญิงคนนั้นตาย! หากไม่ใช่เพราะนาง พี่ไหวซวี่ก็จะไม่...”

พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของนางสะอึกสะอื้นเล็กน้อย

จากนั้นนางก็หันหน้าไป ใช้หลังมือเช็ดหยดน้ำตา

“เจ้าส่งคนไปบอกหลิ่วเฉวียน เมิ่งสิงโจวก็คืออดีตฮองเฮาแคว้นหนานฉี หลังจากนางหย่าร้างออกจากวัง ก็ไม่ได้กลับตระกูลเฟิ่ง จะต้องกลับไปยังชายแดนเหนือแน่นอน”

“ขอรับ” ลูกน้องเหลือบมองดูนาง แววตาค่อนข้างเศร้า

……

กลางเดือนสาม เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมาถึงชายแดนเหนือ

นางแต่งกายเป็นบุรุษธรรมดาทั่วไป ไม่ได้แต่งตัวเหมือนแม่ทัพน้อยเมิ่ง

เมื่อเข้ามายังจวนแม่ทัพ คนอื่นเพียงคิดว่านางคือญาติห่าง ๆ ของตระกูลเมิ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน