แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 518

จวนแม่ทัพ

ฮูหยินเมิ่งจัดการทำแผลให้เฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยตนเอง โดยเฉพาะดวงตา

โชคดีที่ได้รับการรักษาทันเวลา ไม่ก่อให้เกิดอันตรายอะไรมาก

นางพันผ้าพันแผลรอบดวงตาเฟิ่งจิ่วเหยียน ภายในช่วงเวลาอันสั้น ห้ามโดนแดดแรง ห้ามโดนน้ำ

ไม่นาน แม่ทัพเมิ่งก็มาเคาะประตูอยู่ข้างนอก

“เข้ามา” น้ำเสียงฮูหยินเมิ่งเย็นชา

หลังจากแม่ทัพเมิ่งเข้ามาแล้ว มองดูเฟิ่งจิ่วเหยียนที่นั่งอยู่แวบหนึ่ง แล้วก็รีบถามภรรยา

“ดวงตาเป็นอะไรหรือไม่?”

ในใจฮูหยินเมิ่งยังคงหวาดผวาอยู่

“เจ้ายังมีหน้าถาม?”

“เตรียมการไว้พร้อมตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงยังทำให้จิ่วเหยียนได้รับบาดเจ็บ ครั้งนี้เป็นเพราะว่าโชคดี หากเป็นยาพิษชนิดรุนแรง มองไม่เห็นไปชั่วชีวิต จะทำยังไง!”

แม่ทัพเมิ่งไม่โต้เถียงใด ๆ

ก่อนหน้านี้ที่เห็นดวงตาเฟิ่งจิ่วเหยียนได้รับบาดเจ็บ เขาก็เป็นกังวลอย่างมาก

เฟิ่งจิ่วเหยียนอธิบายขึ้นมาอย่างสงบ

“อาจารย์หญิงอย่าโกรธเลย

“อาจารย์ทำไปก็เพื่อจับตัวไส้ศึกภายในจวน

“ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายให้ข้าไปคนเดียว...”

ฮูหยินเมิ่งรีบพูดขึ้นมา

“ไส้ศึกคนนั้น จับตัวได้แล้วหรือยัง?”

แม่ทัพเมิ่งผงกศีรษะต่อเนื่อง พร้อมพูดขึ้นมาอย่างยิ้มแย้ม

“ฮูหยินวางใจ นัดเดียวเข้าเป้า!”

ฮูหยินเมิ่งจับมือเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้ พร้อมพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ไม่คาดคิดเลยจริง ๆ พรรคเทียนหลงยื่นมือมาถึงจวนแม่ทัพแล้วตั้งแต่แรก โชคดีที่จิ่วเหยียนเฉลียวฉลาด รู้ว่าเกิดปัญหาตรงไหน”

นับตั้งแต่ที่คนชุดคลุมดำจำนางได้ เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ครุ่นคิด พรรคเทียนหลงรู้โฉมหน้าที่แท้จริงของนาง ภายใต้หน้ากากแม่ทัพน้อยเมิ่งได้อย่างไร

นางถามตนเอง หลายปีที่อยู่ในค่ายทหารนั้นระมัดระวังอยู่ตลอด ไม่เคยถอดหน้ากากออกเลย

ฉะนั้นจึงเป็นไปได้อย่างมาก ที่ปัญหาจะอยู่ในจวนแม่ทัพ

แม่ทัพเมิ่งพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าลำบากใจ

“ฮูหยิน ข้าก็ออกแรงเหมือนกัน

“ข้าเป็นคนคิดขึ้นมา ให้อู๋ไป๋แปลงโฉมกลายเป็นเจ้า แล้วก็หลอกล่อคนพวกนั้นออกมา และฝีมือการแสดงของข้าก็ไม่เลว”

ฮูหยินเมิ่งยิ้มให้กับเขาหนึ่งที

“ใช่ เจ้าก็มีความดี คืนนี้ข้าเข้าครัวด้วยตนเอง ต้มน้ำแกงบำรุงพวกเจ้า”

“ลำบากอาจารย์หญิงแล้ว” เฟิ่งจิ่วเหยียนจะลุกขึ้นมาทำความเคารพ

ฮูหยินเมิ่งกดห้ามนางไว้

“กลับมาถึงบ้านแล้ว ไม่ต้องมากพิธีเหมือนที่อยู่ในวังขนาดนั้น รอแปบหนึ่ง เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”

หลังจากฮูหยินเมิ่งเดินออกไป เฟิ่งจิ่วเหยียนก็หันไปถามอาจารย์

“คนที่หนีไปนั้น ท่านมีเบาะแสบ้างไหม?”

สีหน้าแม่ทัพเมิ่งค่อนข้างเคร่งเครียด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน