แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 531

เฟิ่งจิ่วเหยียนกับองค์หญิงน้อยนั่งอยู่ภายในรถม้าด้วยกัน

องครักษ์ใบ้ผู้นั้นก็ก้มตัวจะเข้าไปในห้องโดยสารโดยมิรู้ตัว แต่ถูกองค์หญิงน้อยทำท่าทางดุดันใส่

“เจ้าเข้ามา แล้วผู้ใดจะขับรถม้า!”

องครักษ์ใบ้ตัวเกร็งไปชั่วขณะ จากนั้นจึงออกไปทันที

เฟิ่งจิ่วเหยียนก็รู้สึกอึดอัดใจเช่นกัน

“องค์หญิง ข้าน้อยออกไปด้านนอกจะดีกว่า...”

องค์หญิงน้อยกอดแขนของนางเอาไว้แน่น พร้อมกับส่ายหัวให้นาง

“ไม่ได้ พี่ชายใหญ่ ท่านต้องคุ้มกันข้าอย่างใกล้ชิด”

เฟิ่งจิ่วเหยียนดึงแขนของตนออกมา พร้อมเอ่ยอย่างจริงจัง

“องค์หญิง ชายหญิงมิควรแตะเนื้อต้องตัวกัน”

ถึงแม้องค์หญิงจะยังทรงพระเยาว์ ก็ควรระวังตัวเช่นกัน

องค์หญิงน้อยกลับจ้องมองนาง พร้อมเอ่ยด้วยท่าทีซ่อนเร้น

“ข้ารู้แล้ว”

รถม้าโคลงเคลง องค์หญิงน้อยทรงง่วงเพลียอย่างมาก จึงเอนตัวลงและบรรทมหลับอยู่ด้านใน

ยามที่ตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว

นางหิวแล้ว จึงทำได้เพียงกินอาหารแห้งไปก่อน

เฟิ่งจิ่วเหยียนเปิดม่านขึ้น และเอ่ยกับองครักษ์ใบ้ผู้นั้น

“หยุดพักก่อนเถอะ ข้าจะขับให้”

องครักษ์ใบ้ทำเหมือนไม่ได้ยิน บางทีเสียงลมที่พัดผ่านหูอาจจะดังเกินไป จนกลบเสียงของนาง

เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงทำได้เพียงตบไหล่เขา

นัยน์ตาของบุรุษฉายแววความขุ่นมัว จากนั้นพลันหยุดรถม้าอย่างช้า ๆ

เขาหันศีรษะกลับมา พร้อมกับมองนางอย่างเย็นชา ราวกับจะถามนางว่าเหตุใดเมื่อครู่ถึงแตะต้องเขา

เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงเอ่ยซ้ำอีกครั้ง: “ข้าจะขับแทนเจ้า”

บุรุษส่ายหัวเพื่อบอกให้รู้ว่ามิจำเป็น

ทว่าเขาขับรถม้ามาแล้วตลอดช่วงเช้า นางกังวลว่าเขาจะหมดแรง และมิอาจคุ้มกันองค์หญิงน้อยได้

ดังนั้นนางจึงต้องใช้กำลังลากตัวคนเข้ามาในห้องโดยสาร

การลากนั้นมีแรงมหาศาล องครักษ์ใบ้มิทันตั้งตัว ก็ได้ล้มลงมานั่งอยู่ด้านหลัง

สายตาของเขาเยือกเย็นขึ้นมาในทันที นัยน์ตาเหมือนมีไอสังหาร

เฟิ่งจิ่วเหยียนมิได้มองเขา แต่เดินตรงไปขับรถม้าในทันที

องค์หญิงน้อยมององครักษ์ใบ้ผู้นั้น พร้อมกับส่ายหัว ราวกับดูหมิ่นเขาก็มิปาน

คนหลังกลับนั่งตัวตรง บนตัวเผยให้เห็นท่าทางองอาจ และจับจ้องอยู่ที่ม่านรถม้าคันนั้นด้วยสายตาเยือกเย็น

ไอ้บ้าซูฮ่วน แรงเยอะเหลือเกิน!

องค์หญิงน้อยกัดขนมเปี๊ยะแผ่นใหญ่กว่าใบหน้าของนางไปพลาง พร้อมกับมององครักษ์ใบ้อย่างพินิจพิเคราะห์ไปพลาง ลูกนัยน์ตาพลันกลอกไปมา

บุรุษช่างบังอาจนัก อยู่ ๆ ก็เอื้อมมือมาหยิบขนมเปี๊ยะที่อยู่ใกล้กับนาง ราวกับไม่เห็นว่านางเป็นเจ้านาย

องค์หญิงน้อย: สิ่งที่เขาหยิบไปคือขนมเปี๊ยะของข้านะ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน