แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 536

เฟิ่งจิ่วเหยียนกับองครักษ์ใบผู้นั้น ทั้งสองคนกำลังสกัดกั้นกองทัพกบฏจำนวนนับไม่ถ้วน

ทว่ากองทัพกบฏทุกคนที่พุ่งเข้ามาด้านหน้า จะถูกเตะลอยคว้างและล้มลงด้วยความเร็วที่รุนแรงฉับพลัน

ส่วนทั้งสองคนนั้นดูเหมือนไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลย

หวังโซ่วเหรินนั่งอยู่บนหลังม้า และมองดูจากตำแหน่งที่ไม่ไกลนัก ในใจยิ่งรู้สึกหวาดหวั่น

มิได้การ!

จะเสียเวลาเช่นนี้ต่อไปอีกมิได้แล้ว!

เขาต้องทำตามคำสั่งของนายท่านให้สำเร็จโดยเร็ว สังหารฮ่องเต้ผู้นั้นเสีย!

หวังโซ่วเหรินหยิบคันธนูและลูกธนูออกมา และยิงออกไปทางฮ่องเต้ผู้นั้น

ทว่า ลูกธนูดอกนั้นเห็นชัดว่ายิงออกไปอย่างแม่นยำ และขณะที่ลูกธนูอยู่ห่างจากตัวฮ่องเต้เป็นระยะห่างสามฉื่อ มันกลับหยุดลงอย่างน่าประหลาด!

หวังโซ่วเหรินมิอยากเชื่อภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ จึงรีบขยี้ตาในทันที

ตงฟางซื่อมีประสาทการรับรู้ต่อภัยอันตรายที่ฉับไวมาโดยตลอด

เขาใช้มือข้างหนึ่งทำให้ลูกธนูดอกนั้นลอยอยู่กับที่ เพียงโบกมือเบา ๆ ลูกธนูก็ร่วงลงพื้นแล้ว

ทว่าดูเหมือนเขาจะมิได้รับผลกระทบใด ๆ แม้แต่น้อย ยังคงจดจ่ออยู่กับการแก้กลไกลของค่ายกลประตูนั้น

หวังโซ่วเหรินมิอยากเชื่อ ลูกธนูที่ยิงออกไปติดต่อกันหลายดอก ทั้งหมดกลับถูกสกัดให้หยุดโดยไม่มีการยกเว้น

พลังภายในของฮ่องเต้ล้ำลึกถึงเพียงนี้เชียวหรือ!!

หวังโซ่วเหรินยิ่งกระวนกระวายใจยิ่งขึ้น

ในเวลานี้ท้องฟ้าเริ่มสว่างแล้ว

หวังโซ่วเหรินชักดาบออกมาพร้อมกับแผดเสียงก้อง: “ทุกคน บุกพร้อมกัน! สังหารพวกมัน!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหยิบดาบบนพื้นขึ้นมา พร้อมยืนขวางอยู่ด้านหน้า และเอ่ยเตือนทหารเหล่านั้น

“พวกเจ้าล้วนเป็นทหารของหนานฉี ทหารของราชสำนัก ทหารของฝ่าบาท จะสังหารฮ่องเต้ กล้าบังอาจรึ?

เหล่าทหารกลุ่มนั้นต่างมองหน้ากัน

ก่อนหน้านี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนต่อสู้กับพวกเขาด้วยมือเปล่า อย่างมากก็ทำให้พวกเขาบาดเจ็บหนัก ทำให้พวกเขาลุกขึ้นไม่ได้ ทว่ากลับไม่ได้ทำร้ายจุดสำคัญจนถึงแก่ชีวิตของพวกเขา

ตอนนี้นางหยิบอาวุธขึ้นมา นั่นก็หมายความว่า หากพวกเขาก้าวมาข้างหน้าอีก นางจะสังหารพวกเขา

แววตาของนางดูเคร่งขรึม ดาบในมือสะท้อนให้เห็นลูกนัยน์ตาที่ดูเยือกเย็นของนาง

องครักษ์ใบ้ที่อยู่ด้านข้างผู้นั้นก็มิด้อยไปกว่ากันเลย

รอบตัวเขามีศพอยู่นับไม่ถ้วน ความเคร่งขรึมดุดันในดวงตา ทำให้ผู้คนไม่กล้ามองมาตรง ๆ

หวังโซ่วเหรินเห็นทหารใต้บังคับบัญชารีรอไม่เคลื่อนไหว จึงตะคอกใส่

“สังหารฮ่องเต้แล้วจะอย่างไร! เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ราชสำนักยังจะปล่อยพวกเจ้าอีกรึ! มิสู้ก่อกบฏตามข้า!

“ฆ่าพวกเขาแล้ว ในภายภาคหน้าพวกเจ้าจะเป็นขุนนางที่มีความดีความชอบ! และจะได้รับการปูนบำเหน็จอย่างยิ่งใหญ่!”

“หยุดก่อน!” ในเวลานี้ แม่ทัพเซี่ยงเทียนก็มาพร้อมกับกองกำลัง

เมื่อได้ยินคำพูดนั้นของหวังโซ่วเหริน เซี่ยงเทียนถึงกับตื่นตระหนก

“หวังโซ่วเหริน เจ้ากล้าสังหารฮ่องเต้!? เจ้าลืมไปแล้วหรือ! พวกเรายึดกุมเมืองเซวียน เพียงเพื่อต้องการเงินเบี้ยหวัดทหารที่สมควรได้รับคืนมา!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน