แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 561

“ถวายบังคมฝ่าบาท” สีหน้าตงฟางซื่อสงบอย่างผิดปกติ ปกติแววตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยามนี้เป็นเหมือนดั่งน้ำตาย

เซียวอวี้ถามด้วยเสียงเย็นชา

“ผู้นำพันธมิตรตงฟาง นี่คือไม่สามารถจัดการปัญหาเหล่านั้นหรือ”

ตงฟางซื่ออมยิ้ม พูดขึ้นมาอย่างเยาะเย้ยตนเอง

“มิใช่เช่นนั้น ข้าไม่ได้เป็นผู้นำพันธมิตรอะไรแล้ว”

เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้ว่าในใจเขารู้สึกไม่ดี จึงให้เขาไปพักในห้องก่อน

จากนั้นนางก็ถามเซียวอวี้

“ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมท่านมาอยู่ที่นี่?”

เซียวอวี้จ้องมองดูเงาหลังของตงฟางซื่อ พร้อมถามขึ้นมาด้วยเสียงเคร่งขรึม

“คืนนี้เขานอนที่นี่หรือ?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพาตงฟางซื่อกลับมา ให้เขาอาศัยอยู่ในจวนที่ตนเองเช่าไว้ชั่วคราว ไม่มีอะไรไม่เหมาะสม

ทว่า เซียวอวี้ไม่เห็นด้วย

ยังไงชายหญิงมีความแตกต่างกัน

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้ปฏิเสธ เพียงพูดขึ้นมา “ดึกมากแล้ว ฝ่าบาท”

นี่ไม่แตกต่างอะไรกับการไล่แขก

เซียวอวี้คว้าจับแขนของนางไว้อย่างกะทันหัน พร้อมพูดขึ้นมาด้วยเสียงเคร่งขรึม

“ให้เขาไปพักที่อื่น”

เฟิ่งจิ่วเหยียนคิดเพียงว่าเขาไม่มีเหตุผล

เซียวอวี้พูดขึ้นมาอีก “เราจะช่วยเช่าเรือนพักให้กับเขา ยังไงเขาก็เคยช่วยเรา เราจะละเลยเขาได้อย่างไร”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขึ้นมาตามตรง

“เรือนนี้เพียงพอแล้ว”

เซียวอวี้อัดอั้นใจมาก

“ซูฮ่วน เจ้าช่างใจดำจริง ๆ หรือว่า เจ้าคิดอะไรกับตงฟางซื่อ?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วแน่น

เขากำลังพูดเพ้อเจ้ออะไร?

จากนั้น เซียวอวี้ก็พูดขึ้นมา “ตงฟางซื่อเคยพูดว่า เจ้าชอบผู้ชาย พอเกิดเรื่องกับเขา เจ้าก็ไปช่วยเขาอย่างร้อนใจขนาดนี้ ยากนักที่จะไม่ให้เราสงสัยว่า เจ้ามีความคิดกับเขาเป็นอื่น”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหนื่อยล้าทั้งใจและกาย

“ท่านคิดมากไปแล้ว ต่อให้ข้าชอบผู้ชาย ก็ไม่ชอบเหมือนอย่างเขา”

พูดเสร็จ นางแกะนิ้วมือของเขาออก แล้วทำความเคารพเขา

“ขออภัยที่ข้าไม่ส่ง”

เซียวอวี้เห็นว่านางไม่ให้ความสำคัญ ก็หงุดหงิดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

มีฝานจิ้นคนหนึ่งก็ช่างเถอะ ยามนี้กลับมีตงฟางซื่อมาเพิ่มอีก

นางเป็นสตรี จะใกล้ชิดกับบุรุษเช่นนี้ได้อย่างไร

ชายหญิงในยุทธภพ ล้วนไม่ยับยั้งชั่งใจกันเช่นนี้หรือ

ในใจเซียวอวี้ขุ่นเคือง ทว่าจะแสดงออกมาอย่างชัดเจนก็ไม่ได้

เขาถามขึ้นมา

“เจ้าไม่ถือสา ที่มีคนพักอยู่ที่นี่ใช่หรือไม่?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบอย่างเมินเฉย

“ใช่เพคะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน