แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 566

รอเมื่อเซียวอวี้ไล่ตามออกไป ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเฟิ่งจิ่วเหยียน

ในใจเขาขุ่นเคือง รีบสั่งเฉินจี๋

“ไปตามซูฮ่วน ! ปกป้องนางให้ดี ต่อให้มัดก็ต้องมัดนางกลับมา ! ”

“พ่ะย่ะค่ะ ! ”

หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนออกมาจากจวน ก็เดินอยู่บนท้องถนน

นางไม่คิดที่จะซ่อนตัวใด ๆ กลับกลัวว่าคนอื่นจะจำนางไม่ได้

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด มีคนเข้ามาหานาง

“รองผู้นำพันธมิตรซู ! ในที่สุดข้าก็ตามหาท่านจนเจอ ! ข้าคือหลูสวี้ ศิษย์ของสำนักจื่อหยาง เจ้าสำนักเราได้สืบความกระจ่างแล้ว ท่านกับผู้นำพันธมิตรตงฟางถูกใส่ร้าย เจ้าสำนักถูกจับ...อู้ ! ”

เขายังพูดไม่จบ เฟิ่งจิ่วเหยียนก็คว้าบีบคอของเขา ตรึงเขาไว้กับผนังด้านหลัง

หลูสวี้เบิกตาโต

ซูฮ่วนคนนี้...ทำไมถึงโหดร้ายขนาดนี้ !

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น แฝงไปด้วยไอสังหาร

“นายล่อลวงตงฟางซื่อไปด้วยวิธีนี้ใช่หรือไม่?”

หลูสวี้รู้สึกหายใจลำบาก “ข้าไม่...รองผู้นำพันธมิตร พวกเรา...สืบรู้ความจริง...ข้า...”

ในระหว่างที่พูด เขาก็จะยิงเกาทัณฑ์แขนเสื้อออกไป

ทว่าเขายังไม่ทันลงมือ เสียง “คลั่ก” ดังขึ้นมา

“อ้าก ! ”

กระดูกข้อมือของเขา กระดูกข้อมือของเขาถูกหักลงเสียแบบนี้แล้ว

ทันใดนั้นก็มีคนมาปรากฏอีกหลายคน พวกเขาโอบล้อมเฟิ่งจิ่วเหยียน

“ซูฮ่วน เจ้าจอมมาร รีบปล่อยคน ! ”

ดวงตาเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็น ราวกับบ่อน้ำเย็น ทั้งลึกทั้งอันตราย

“มีคนไม่น้อยจริง ๆ ”

ทันใดนั้น มีเด็กคนหนึ่งบุกเข้ามาโดยบังเอิญ เขาดูเหมือนตกใจกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า หันตัวจะวิ่งไป

ทันทีนั้นก็มีดาบฟันมาหาเขา

เฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นแล้วก็รีบลงมือ

ทว่าไม่ได้ลงมือช่วยเด็กคนนั้น กระโดดลอยขึ้นมากลางอากาศ เตะไปยังคนถือดาบคนนั้น

คนนั้นมีวรยุทธไม่เลว รีบยกแขนอีกข้างหนึ่งขึ้นมา รับเท้านี้ไว้ด้วยแขนเดียว

หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนเหยียบบนพื้น เด็กคนนั้นวิ่งมาหาเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างตกใจ เหมือนต้องการหาที่คุ้มกัน

ทว่าไม่รอให้เขาได้เข้ามาใกล้ เฟิ่งจิ่วเหยียนก็กระโดดขาลอยขึ้นมา เตะเด็กคนนั้นออกไป

ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ

“ซูฮ่วน แม้แต่เด็กคนหนึ่งเจ้าก็ลงมือโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ ! เจ้ามันไม่ใช่คน ! ”

ริมฝีปากเฟิ่งจิ่วเหยียนภายใต้หน้ากาก กระตุกอย่างเยือกเย็นชา

“ในเมื่อพูดว่าข้าคือจอมมาร ก็ต้องแน่นอนว่าต่อให้ฆ่าผิดคน ก็จะไม่ยอมปล่อยไป”

ความจริงนางรู้ตัวตั้งแต่แรกแล้ว สามารถมาปรากฏตัวพร้อมกับพวกเขา จะเป็นเด็กปกติไปได้อย่างไร

แผนการลูกเล่นแบบนี้ นางเคยเจอในสนามรบ

ใช้สตรีและเด็กที่ดูเหมือนไร้พิษภัยมาเป็นเหยื่อล่อ เพื่อฉวยโอกาสจู่โจมในยามที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ทันระวังตัว

ตงฟางซื่อก็คงหลงกลนี้เข้าแล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง นางทำร้ายแต่ละคนบาดเจ็บสาหัส

หลูสวี้ล้มกองบนพื้น ร้องโอดครวญไม่หยุด

ยังไงเขาเป็นถึงหัวหน้าศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักจื่อหยาง กลับถูกซูฮ่วนทำร้ายอย่างไร้กำลังปัดป้อง

เฟิ่งจิ่วเหยียนยืนอยู่ข้างหลังเขา ไต่ถามอย่างอยู่ที่สูง

“ตงฟางซื่ออยู่ที่ไหน”

หลูสวี้กัดฟันแน่น

“ข้าไม่มีทางบอกเจ้า ! เจ้าจอมมาร ใคร ๆ ก็อยากจะฆ่า ! ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน