แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 576

เรื่องที่ฮ่องเต้เสี่ยงชีวิตช่วยคน ตงฟางซื่อไม่ได้คิดไปในแง่ที่ลึกกว่านั้น เขาเพียงถอนหายใจออกมาแล้วกล่าวว่า

“ฝ่าบาทช่างเห็นค่าบุญคุณยิ่งนัก ข้าไม่นึกเสียใจเลย ที่ได้ยื่นมือเข้าไปช่วยตอนสงครามเมืองเซวียน”

ต่อมาก็เอ่ยเตือนเฟิ่งจิ่วเหยียน

“วิหารลัทธิเต๋าไฟไหม้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน เมื่อคืนมีคนจ้องจะเล่นงานเราถึงตาย”

เฟิ่งจิ่วเหยียนคิดเช่นนั้นเหมือนกัน จึงเล่าให้ตงฟางซื่อฟังว่า นางพลัดตกกับดักกลไกและเซียวอวี้ช่วยนางอย่างไร

สุดท้าย นางก็คาดการณ์ว่า

“นักฆ่าที่โผล่มาในตอนหลัง ต้องเป็นคนจากสำนักอื่นแน่ ๆ”

“ถ้าพวกเขาไม่ได้ร่วมมือกับสำนักจื่อหยาง ก็ต้องแอบวางแผนอะไรลับ ๆ อยู่เป็นแน่ ถ้าเป็นอย่างแรก ก็คงเป็นสำนักทั่วไป หากเป็นอย่างหลัง…”

ต่อมา ตงฟางซื่อก็พูดเป็นเสียงเดียวกันกับนางอย่างรู้ใจ “ก็แสดงว่าเป็นพรรคเทียนหลง”

หลังจากเอ่ยถ้อยคำนี้ ตงฟางซื่อก็ทำการตัดสิน

“กลไกที่ห้องโถงหลักในวิหารลัทธิเต๋า ต้องไม่ได้อยู่ในแผนการของสำนักจื่อหยางแน่ ๆ”

“มิเช่นนั้น พวกเขาคงสามารถล่อพวกเราไปที่ห้องโถงหลักตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว

“ด้วยเหตุนี้ข้าจึงเอนเอียงไปทาง ความเป็นไปได้ที่ว่าพรรคเทียนหลงกำลังวางแผนลับ ๆ ส่วนสำนักจื่อหยางเป็นเพียงมีดในมือที่พวกเขาเอาไว้ใช้งานเท่านั้น”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า

“ตอนนี้ยังมีอีกหนึ่งคน เจ้าไปสืบเรื่องเกี่ยวกับจางเสวี่ยจากสำนักหลิงซานมาก่อน ทางที่ดีควรมีภาพวาดของบุคคลนี้ด้วย”

ตงฟางซื่อตอบรับทันที “ได้”

พันธมิตรอู่หลินสลายตัว แต่เหล่าสหายที่ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกันยังอยู่

……

ณ วังหลวง

หลังจากที่เซียวอวี้กลับมา ก็จัดการราชสารในห้องทรงพระอักษรตลอดเวลา

รุ่ยอ๋องรับรู้ได้ว่าหลายวันมานี้เขาเปลี่ยนไป

“ฝ่าบาท วันนี้ท่านไม่ว่าราชกิจเช้า เพราะประชวรจริงหรือ”

เขาเหลือบมองฮ่องเต้หลังโต๊ะทรงงาน ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลใจอย่างปิดไม่มิด

ตั้งแต่อดีตฮองเฮาไม่อยู่ นับวันฝ่าบาทก็ยิ่งอารมณ์รุนแรงขึ้น

แต่หลังจากความวุ่นวายทางเมืองเซวียนผ่านพ้นไป เหมือนบ่ออารมณ์ของฝ่าบาทถูกขุดลอก จนอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง

ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่ดี

แต่เขาก็อดที่จะกังวลใจอย่างเลี่ยงไม่ได้

ความเปลี่ยนแปลงของฝ่าบาท เกิดมาจากอะไรกันนะ

เซียวอวี้กล่าวเสียงทุ้มต่ำ

“แค่เป็นหวัด ไม่เป็นอะไรมากหรอก”

เขาไม่ได้บอกรุ่ยอ๋อง ว่าเมื่อคืนเขาไปทำอะไรมา

เพราะไม่ว่าในมุมมองของใคร การที่ฝ่าบาทเช่นเขา ทำเรื่องเสี่ยงอันตรายแบบนั้น มันเป็นอะไรที่โง่เขลาจริง ๆ

ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นรุ่ยอ๋องที่สนิทสนมกับเขาอีก

รุ่ยอ๋องเดินออกมาจากห้องทรงพระอักษร เตรียมออกจากวัง แต่กลับเจอเข้ากับหรงเฟยระหว่างทาง

หรงเฟยไล่คนรับใช้กลับไป แล้วหันมามองเขาด้วยดวงตาเจือแววโศกเศร้า

“เมื่อคืนฝ่าบาทไม่กลับมาทั้งคืน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน