แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 587

“พี่ชายเจ้า เดิมก็เป็นคนของพรรคเทียนหลง...”

ในความทรงจำของเฟิ่งจิ่วเหยียน ต้วนไหวซวี่เป็นคนจิตใจดีและอ่อนโยนเสมอมา ไม่ว่ากับผู้ใดเขาก็จะปฏิบัติเช่นเดียวกันนี้

นางยังรู้ด้วยว่า หลายปีก่อนเนื่องจากตระกูลต้วนคิดก่อกบฏจึงถูกฆ่าล้างตระกูล

ทว่านางเข้าใจมาตลอดว่า คนคิดก่อกบฏคือคนรุ่นปู่ของต้วนไหวซวี่ ในเวลานั้นต้วนไหวซวี่ยังเด็ก เขาไม่มีความผิด

ดังนั้นในใจของนาง ต้วนไหวซวี่ผู้นี้จึงดีอย่างไร้ที่ติเสมอมา

เมื่อชอบผู้ใดสักคน ก็จะมองไม่เห็นข้อบกพร่องของอีกฝ่าย

ยิ่งไปกว่านั้น ต้วนไหวซวี่ก็ยัง “ตาย” ในขณะที่นางรักเขามากที่สุด

นางมิเคยคิดด้วยซ้ำว่า “การตาย” ของเขา หรือกระทั่งการปรากฏตัวของเขา ทั้งหมดล้วนเป็นแผนชั่วร้าย...

เมื่อต้วนไหวซวี่เป็นคนของพรรคเทียนหลง ทุกอย่างล้วนสมเหตุสมผล

ในตอนนั้นนางสังหารบุตรชายของประมุขพรรคเทียนหลง

พรรคเทียนหลงเพื่อแก้แค้น จึงสืบหาจนพบนาง

ต้วนไหวซวี่ก็คือคนที่ถูกมอบหมายให้เข้ามาใกล้ชิดนางในเวลานั้น

ต้วนเจิ้งมองเห็นความรู้สึกในดวงตาของนางชัดเจน ก็ปากไวรีบอธิบายแทนพี่ชายของตน

“เจ้ากำลังสงสัยสิ่งใด?

“ข้าจะบอกเจ้าว่า ถึงแม้พี่ชายข้าจะเป็นคนของพรรคเทียนหลง แต่เขาก็จริงใจกับเจ้า!

“ในตอนนั้นก่อนที่ราชามังกรดำจะวางยาพิษ เขาตัดเส้นเอ็นมือของพี่ชายข้าก่อน

“ก็คิดว่าพวกเขาน่าจะรู้ว่า พี่ชายข้าจะต้องช่วยเจ้า

“แม้แต่พวกเขาก็ยังรู้ความรู้สึกของพี่ชายข้าที่มีต่อเจ้า เจ้ายังมีความสงสัยใดอีก!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกขมขื่นในใจ

นางเชื่อใจต้วนไหวซวี่

ตอนนี้นึกย้อนกลับไป ก็เข้าใจความระแวดระวังของเขาในตอนนั้น

มิน่าเล่าในตอนนั้นเขาถึงวางแผนจะพานางไปอยู่ในที่ห่างไกล

เขากลัวว่าคนของพรรคเทียนหลงจะตามมาพบ

มิน่าเล่าเขามักจะพูดว่าตนเองมิคู่ควรกับนาง

ต้วนเจิ้งดูเหมือนกลัวว่านางจะมิเชื่อ

เขาตะคอกว่า

“เฟิ่งจิ่วเหยียน เจ้าจะสงสัยพี่ชายข้ามิได้!

“สิ่งที่เขากลัวที่สุด ก็คือการที่เจ้ารู้เรื่องนี้

“เดิมทีเจ้ามิรู้เลยว่า เขาละทิ้งอะไรบ้างเพื่อเจ้า!

“ราชสำนักฆ่าล้างตระกูลต้วน และเป็นประมุขพรรคที่รับเลี้ยงพวกเราสองคนพี่น้อง พี่ชายข้ายิ่งได้รับความสำคัญจากประมุขพรรค ยังถูกรับเป็นบุตรบุญธรรม และเกือบจะได้เป็นผู้พิทักษ์ เขาละทิ้งทุกอย่างเพื่อเจ้า ต้องการไปอยู่กับเจ้าในที่ไกลสุดขอบฟ้า...”

แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็น

“ดังนั้น เจ้าก็เป็นคนของพรรคเทียนหลงเช่นกัน ตอนนั้นเจ้าเต็มใจติดตามพวกเขาไปใช่หรือไม่”

หลังจากต้วนเจิ้งเงียบไปไม่กี่อึดใจ เขามิได้มองตรงมาที่นาง แต่พยักหน้ารับอย่างสำนึก

“ใช่”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหัวเราะเยาะตนเอง

“ข้ากลับคิดว่าเจ้าถูกพวกเขาบังคับ”

ต้วนเจิ้งเงยหน้าขึ้นทันที พร้อมโต้แย้งคำพูดของนาง

“เจ้าจะตำหนิพวกเรามิได้!

“พวกเราสองคนพี่น้องได้รับการช่วยเหลือจากประมุขพรรค ยังมีเด็กกำพร้าอีกมากมาย หากมิใช่พรรคเทียนหลง พวกเราคงตายไปนานแล้ว!

“ราชวงศ์โง่เขลา ฆ่าล้างตระกูลต้วนของข้า เหตุใดพวกเราจะทำเพื่อให้ตนเองมีชีวิตรอดมิได้!

“เจ้าบอกว่าพรรคเทียนหลงเป็นพรรคมาร ทว่าสำนักคุณธรรมพวกเจ้าดีเพียงใดกัน!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน