แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 588

กลางดึก ณ ภูเขาหวู่หยาง

ตูม!

ตามเสียงที่ดังสนั่น เศษหินบนภูเขาแตกกระเด็น กำแพงหินที่เดิมทีมีสภาพสมบูรณ์ก็ปรากฏมีช่องว่าง

ท่ามกลางฝุ่นควันตลบอบอวล คนผู้หนึ่งก็เดินออกมาจากด้านใน

คนหลายคนที่อยู่ด้านนอกก็คุกเข่าลงทันที และเปล่งเสียงพร้อมกัน

“น้อมรับประมุขพรรคออกจากการบำเพ็ญตน!”

ท่ามกลางก้อนหินกระจัดกระจาย ประมุขพรรคเทียนหลงผู้นั้นสวมชุดคลุมสีม่วง ใบหน้าที่มีอายุราวสี่สิบปีนั้น ก็มีริ้วรอยตามวัย ดวงตาเผยให้เห็นความเมตตา ทว่าก็ดูน่าเกรงขามเช่นกัน

ในผมสีดำก็มีผมสีเงินปะปนอยู่หลายเส้น โหนกแก้มยกสูง ริมฝีปากซีดเซียว

เมื่อเห็นผู้คนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น เขาก็ยกแขนขึ้น

“ทุกคนลุกขึ้นเถิด”

ท่ามกลางฝูงชน แม่นางหร่านที่สวมผ้าคลุมหน้าก็แอบเงยหน้าขึ้น และมองเข้าไปด้านในกำแพงหินนั้น

พี่ไหวซวี่จะต้องอยู่ข้างในเป็นแน่

ในเวลานี้ ผู้พิทักษ์ก้าวมาข้างหน้า

“ท่านประมุขพรรค กองทัพหวงปั้วยอมสวามิภักดิ์แล้ว ขอเพียงท่านออกคำสั่ง ก็สามารถบุกไปโจมตีเมืองหลวงได้ทันที”

ประมุขพรรคมองไปทางหญิงสาวที่สวมผ้าคลุมหน้าผู้นั้น

“อาหร่าน เจ้าคำนวณวันเวลาไว้แล้วใช่หรือไม่”

แม่นางหร่านตอบอย่างนอบน้อม

“ศิษย์คำนวณไว้แล้ว อีกสามวัน พลังฟ้าดินน้ำมาบรรจบกัน ขุนนางสวรรค์จะเสด็จมาประทานพร ทุกสิ่งทุกอย่างจะราบรื่น”

ประมุขพรรคแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

“เจตจำนงสวรรค์มิอาจฝ่าฝืนได้”

หลังจากเอ่ยจบ เขาโบกมือเพียงครั้งเดียว ต้นไม้หลายต้นที่อยู่ด้านข้างก็โค่นลงมาทันทีด้วยพลังภายในอันล้ำลึกของเขา

เมื่อผู้คนเห็นเช่นนี้ ก็เปล่งเสียงพร้อมกัน: “พลังเทพของท่านประมุขพรรคไร้เทียมทาน!”

ต้วนเจิ้งซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่ง แววตาฉายประกายความเยือกเย็น

การโจมตีเมืองหลวงใกล้เข้ามา ทุกคนในพรรคเทียนหลงต่างมีหน้าที่ของแต่ละคน ทั้งหมดจึงแยกย้ายกันไป

แม่นางหร่านขวางทางต้วนเจิ้งเอาไว้ พร้อมถามด้วยความกังวล

“ตอนนี้เรื่องการโจมตีเมืองหลวงสำคัญที่สุด ซูฮ่วนกับตงฟางซื่อทางนั้น เจ้ามิต้องวุ่นวายอีกแล้ว”

ต้วนเจิ้งมีท่าทีเฉยชา มิเอ่ยสิ่งใด จากนั้นก็เดินผ่านนางไป

นางจ้องมองเงาร่างของเขา ในแววตาแฝงไว้ด้วยความจนใจ

......

ณ พระราชวัง

เซียวอวี้กระวนกระวายใจ และนอนพลิกไปพลิกมา

หลังจากรู้ว่าต้วนไหวซวี่ยังมีชีวิตอยู่ อีกทั้งเฟิ่งจิ่วเหยียนก็ยังต้องการไปช่วยเขา ทั้งเนื้อทั้งตัวจึงร้อนรนกระสับกระส่าย

ต้วนไหวซวี่ผู้นั้นเป็นคนของพรรคเทียนหลง และมีเจตนาจะเข้าใกล้นาง

ทว่าถึงแม้ความจริงจะเป็นเช่นนั้น นางก็ยังเลือกที่จะให้อภัย และยังคงเชื่อใจต้วนไหวซวี่

นางช่างเมตตาต่อต้วนไหวซวี่เสียจริง!

กลัวว่าเมื่อคนถูกช่วยออกมาแล้ว พวกเขาคงรอไม่ไหวที่จะได้อยู่ด้วยกัน สมรสกัน และท่องยุทธภพไปด้วยกัน

เซียวอวี้ยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนใจ

ความคิดที่จะสังหารคนขึ้นไปถึงจุดสูงสุด

วันรุ่งขึ้น

หลังจากว่าราชกิจเช้า

เฉินจี๋มารายงาน

“ฝ่าบาท ชาวยุทธภพเหล่านั้นหนีไปมากกว่าครึ่งพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวอวี้นั่งอยู่หลังโต๊ะทรงงาน มือข้างหนึ่งค้ำหน้าผาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

“หนีไปแล้วก็ไปตามจับมา”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

......

พรรคเทียนหลงก่อความวุ่นวาย และช่วยพาชาวยุทธภพส่วนมากหนีออกไป

พวกเขามารวมตัวกัน และเชื่อฟังคำสั่งของพรรคเทียนหลงเท่านั้น

อาหารมื้อแรกของพวกเขาหลังจากได้รับอิสรภาพคืนมาอีกครั้งนั้น พรรคเทียนหลงเป็นผู้จัดเตรียม มีสุราชั้นดีและอาหารรสเลิศ เป็นบรรยากาศการกินเลี้ยงที่สร้างขวัญกำลังใจ

ประมุขพรรคผู้นั้นสวมชุดคลุมสีม่วง นั่งอยู่บนที่นั่งสูงราวกับจักรพรรดิ

เขาเอ่ยกับทุกคน

“ราชสำนักปิดล้อมและปราบปรามสำนักใหญ่ต่าง ๆ พวกเรายิ่งต้องสามัคคีกัน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน