แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 589

เตาหลอมยาเผาไหม้ตลอดทั้งคืน ผู้คนในพรรคเทียนหลงนั่งล้อมวงกัน เฝ้ารอยาวิเศษนั้นออกมาจากเตา

ต้วนเจิ้งเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ในใจรู้สึกเย้ยหยัน

วันพรุ่งนี้จะเข้าโจมตีเมืองหลวงแล้ว และยังเป็นวันที่เขานัดหมายกับเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้

วันนี้เขาจะต้องลงจากเขา

ทว่าตรงทางแยกของตีนเขา หญิงสาวที่สวมผ้าคลุมหน้าผู้นั้นขวางทางเขาอยู่

“ต้วนเจิ้ง เจ้าจะไปที่ใด พวกเราตกลงกันแล้วมิใช่หรือว่า จะให้เจ้าแอบช่วยพี่ไหวซวี่?”

ต้วนเจิ้งมีท่าทางที่ดูเย็นชา

“หร่านชิว ตัวคน ข้าจักต้องช่วยแน่นอน นั่นเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของข้า ข้ายิ่งห่วงใยเขามากกว่าเจ้า”

หร่านชิวเอ่ยด้วยเสียงต่ำ

“เจ้ารู้ก็ดีแล้ว ครั้งนี้พวกเราไม่มีทางถอย”

คืนพรุ่งนี้ทุกคนจะเข้าไปโจมตีเมืองหลวง ก็เป็นโอกาสดีสำหรับพวกเขาในการลงมือ

พี่ไหวซวี่ของนาง ในที่สุดก็จะได้เห็นแสงอาทิตย์อีกครั้ง

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ในดวงตาของหร่านชิวก็มีน้ำตาอุ่น ๆ ที่แฝงไว้ด้วยความตื่นเต้นดีใจ

......

เพื่อช่วยเหลือต้วนไหวซวี่ เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงเตรียมการอย่างเต็มที่

ลำพังอาวุธลับที่ซ่อนอยู่บนตัวก็มิใช่มีแค่หนึ่งหรือสองชิ้น

ก๊อกก๊อก!

ด้านนอกมีคนเคาะประตู

“ผู้ใด?”

จากนั้นประตูก็เปิดออก

คนที่เข้ามาคือเซียวอวี้

นางประหลาดใจกับการปรากฏตัวของเขา จึงถามเขาว่ามีธุระอันใด

เซียวอวี้เห็นเครื่องแต่งกายชุดนี้ของนาง ก็คาดเดาได้ว่านางจะไปทำสิ่งใด

ทว่าเขามิอาจเปิดเผยได้

เขาในท่าทางที่ดูเรียบเฉยเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ได้มอบปิ่นปักผมสำหรับบุรุษให้กับนาง

ปิ่นปักผมนี้มองดูธรรมดา ทว่าภายในซ่อนกลไกไว้

“ในฐานะสหาย เรายังมิเคยมอบสิ่งใดให้เจ้าเลย สิ่งนี้ทั้งใช้รวบผมและป้องกันตัวได้”

ทันทีที่แกะออก ปิ่นปักผมก็เปลี่ยนเป็นมีดบางที่มีความคม

เฟิ่งจิ่วเหยียนกำลังคิดจะปฏิเสธ ทว่าเซียวอวี้กลับเอ่ยว่า

“นักฆ่าของพรรคเทียนหลงโหดเหี้ยมเหิมเกริม หากเจ้าเกิดเรื่องขึ้นอีก อดีตฮองเฮาก็จักกังวลพระทัยอีก หากเจ้าไม่รับอาวุธชิ้นนี้ไว้ เช่นนั้นเราคงต้องเพิ่มกำลังคนตามคุ้มกันมากขึ้น”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงต้องรับไว้

นางมิคุ้นเคยกับการมีคนจำนวนมากติดตามอยู่ข้างกาย

“ขอบพระทัยฝ่าบาท”

นางประสานมือคำนับ เซียวอวี้ประคองแขนนางขึ้นมา ในดวงตาของเขาปกคลุมด้วยความมืดมัว “เราเคยบอกแล้วว่า ระหว่างเจ้ากับเรามิต้องมากพิธี”

เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังออกถึงความสิ้นหวังภายใต้ภาพลักษณ์อันน่าเกรงขามของเขา

บางทีหลายวันมานี้ยุ่งอยู่กับงานราชกิจ ทั้งยังได้ยินว่าชาวยุทธภพเหล่านั้นถูกช่วยออกไป คิดดูแล้วเขาคงกลุ้มใจกับเรื่องนี้

“ฝ่าบาท เรือเมื่อจอดถึงท่าเรือก็จะตรงของมันเอง ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออก”

เซียวอวี้มองนางอย่างลึกซึ้ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน