แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 593

ภายในรถม้านั้น ประมุขพรรคเทียนหลงหาได้มีท่าทีตื่นกลัวใด ๆ ไม่ กลับกันเขากับหันมามองเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยใบหน้าที่เปี่ยมล้นไปด้วยความใจดี

“คุณชายซู ไม่เจอกันนานเลย สบายดีหรือไม่เล่า?”

ยามที่กำลังพูดคุยกันอยู่นั้น มือสังหารสองคนพลันมาปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหลังของเฟิ่งจิ่วเหยียนในทันที

พวกเขาเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน อีกคนฝ่ายรับอีกคนฝ่ายรุก ผลัดกันโจมตีเข้ามาด้วยความดุเดือด

ไม่นานนัก พวกเขาก็สามารถทำให้เฟิ่งจิ่วเหยียนล่าถอยออกไปได้ ทั้งยังกลับมาปกป้องรถม้าได้อีกครั้ง

ประมุขพรรคที่นั่งอยู่ในรถม้านั้น หาได้เห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนอยู่ในสายตาไม่ เขากลับเป็นกังวลเรื่องการโจมตีประตูเมืองหลวงเสียมากกว่า

ถึงแม้ว่าการที่กองทัพหวงปั้วจักหันมาเปลี่ยนข้างไปนั้น จะไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาก็ตาม

ทว่า พวกเขาหาได้มิมีการเตรียมตัวรับมือในเรื่องนี้ไม่

ท่านประมุขพรรคจึงยกมือขึ้นมา ผู้ที่อยู่ข้างกายจึงเข้าใจได้ในทันที

พร้อมทั้งมีเสียงนกหวีดดังตามมา ก่อนจะพบว่าบนฟากฟ้ามีนกตัวใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏตัวขึ้น ก่อนจะโบยบินพุ่งมาที่กำแพงเมือง

กรงเล็บที่แหลมคมของพวกมันดุร้ายยิ่งนัก ปีกของพวกมันก็มีพละกำลังมากเช่นกัน

บนกำแพงเมืองนั้น มีเหล่าทหารจำนวนไม่น้อยเลยที่ถูกพวกมันทำให้ได้รับบาดเจ็บ

หากแต่นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น

เสียงนกหวีดพลันดังขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะได้ยินเสียงสั่นสะเทือนของพื้นดิน

ก่อนจะเห็นสัตว์อสูรได้จากในระยะไกล

อสูรร้ายรูปร่างใหญ่โตมีเขา ผิวหนังรอบตัวที่คล้ายกับเสื้อเกราะ สายตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย พร้อมพละกำลังแขนขาที่มีมากมหาศาลกำลังวิ่งพุ่งตรงมา

ฉวยโอกาสในยามที่เหล่าทหารบนกำแพงเมืองกำลังพัวพันกับการจัดการนกเหล่านั้น สัตว์อสูรก็วิ่งชนไปที่ประตูเมืองในทันที

ทุกครั้งที่มันวิ่งชนนั้น ประตูเมืองพลันสั่นเทาไปด้วยแรงสะเทือนเล็กน้อย

สัตว์อสูรที่รูปร่างใหญ่โตขนาดนี้ หาได้มีผู้ใดพบเห็นหรือเคยได้ยินมาก่อนไม่

รูปร่างมันสูงใหญ่เท่าครึ่งหนึ่งของประตูเมืองได้ แม้แต่ดาบของเหล่าทหารกล้าก็มิอาจทำให้มันเกิดรอยขีดข่วนได้เลยแม้แต่น้อย

ปืนหอกไฟพอจะทำให้มันได้รับบาดเจ็บได้เล็กน้อย ทว่า ก็มิอาจทำร้ายมันได้ถึงตาย กลับกันยิ่งทำให้สัตว์อสูรมีอารมณ์คลั่งมากกว่าเดิมเสียอีก ทั้งยังเพิ่มแรงพุ่งชนไปที่ประตูมากกว่าเดิม

บนกำแพงเมือง

รุ่ยอ๋องขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนจะเสนอแนะออกมาว่า

“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ พระองค์รีบอพยพไปก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

ดวงตาของเซียวอวี้พลันเจือไปด้วยความเย็นชา

“ส่งดาบมาให้เรา”

ยังมิทันที่รุ่ยอ๋องจะได้สติกลับมา เซียวอวี้พลันดึงดาบที่อยู่ข้างเอวของรุ่ยอ๋องออกมา ก่อนจะกระโดดลงจากกำแพงเมืองและวิ่งตรงไปยังสัตว์อสูรร้ายในทันที

“ฝ่าบาท!” รุ่ยอ๋องตกตะลึงไปในทันที ใบหน้าที่เคยสงบเงียบนั้น กับเต็มไปด้วยความตกใจและวิตกกังวลออกมาแทน

เฉินจี๋รีบเอ่ยสั่งการขึ้นมาในทันที “พวกเจ้าตามข้าไปคุ้มครองฝ่าบาท!”

ในขณะเดียวกัน ประมุขพรรคที่นั่งอยู่รถม้าที่เห็นสถานการณ์บริเวณหน้าประตูเมืองแล้วนั้น จึงออกคำสั่งออกมา

“หากฝ่าบาทออกมาจากประตูเมืองเมื่อใด รีบทำการสังหารในทันที”

“ขอรับ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน