แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 594

ความรู้สึกที่ถูกบีบคออยู่นั้น น่าอึดอัดยิ่งนัก

ความรู้สึกที่หายใจไม่ออก จนทำให้ผู้คนต้องดิ้นรนตามสัญชาตญาณเอาชีวิตรอดของตัวเอง

ทว่า เฟิงจิ่วเหยียนหาได้เป็นเช่นนั้นไม่

นางชักลูกธนูออกมาจากแขนเสื้อของตนเอง

หากว่ากันตามจริงแล้ว ระยะห่างเพียงเท่านี้ ประมุขพรรคย่อมต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

จู่ ๆ ……

ปั้ง!

กำลังภายในของบุรุษตรงหน้าที่สะท้อนออกมา ทำเอาร่างของเฟิ่งจิ่วเหยียนและลูกธนูที่อยู่ในมือนั้นกระเด็นออกจากรถม้าไปในทันที

ผลัก!

หลังของเฟิ่งจิ่วเหยียนล้มกระแทกลงบนพื้น

เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองนั้น ก็พบว่าผนังรถม้ากลายเป็นรูขนาดใหญ่ พร้อมทั้งด้านในที่มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวออกมาให้ทุกคนได้เห็น

คนผู้นั้นก็คือประมุขพรรคเทียนหลง ผู้ที่อยู่เบื้องหลังการทำความผิดในครานี้

เขาจ้องมองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยความเย็นชา

“ผู้ที่คิดต่อต้านข้า จักต้องตาย!”

พูดจบ เขาพลันยื่นมือออกมา ก่อนที่กำลังภายในมากมายจะพุ่งเข้าหาเฟิ่งจิ่วเหยียนในทันที

เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนจะใช้ลูกเตะปรายมารเตะศพร่างหนึ่งออกไปเพื่อขวางกั้นแรงลมของกำลังภายในที่กำลังดูดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะก้มลงไปหยิบดาบที่ตกอยู่บนพื้นภายในเสี้ยววินาที พลางใช้กำลังภายในเป็นแรงถีบ ส่งผลให้ดาบแทงทะลุฝ่ามือของประมุขพรรคเทียนหลงไปด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้า...

“ท่านประมุข!” เหล่าผู้คนภายในพรรคเทียนหลงต่างก็ร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

เลือดที่ไหลซึมออกมานั้น ทำให้ฝ่ามือของบุรุษตรงหน้าแดงฉานไปทั่วทั้งฝ่ามือของประมุขพรรค ก่อนที่เขาจะรวบรวมกำลังภายในขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อสลัดเฟิ่งจิ่วเหยียนและดาบของนางให้หลุดออกมา

ในขณะเดียวกัน ต้วนเจิ้งก็หยิบคันธนูที่อยู่บนหลังของตัวเองออกมา ก่อนจะใส่ลูกธนูเข้าไปโดยไว

น่าเสียดายที่ลูกธนูของต้วนเจิ้งถูกประมุขพรรคเทียนหลงหยุดเอาไว้ตรงกลางอากาศ

เพียงแค่เขาสะบัดมือไปนั้น ลูกธนูพลันหันทิศทางกลับไปที่ต้วนเจิ้งในทันที พลางแทงไปไหล่ขวาของต้วนเจิ้ง ก่อนจะทะลุไปแทงที่ต้นไม้ด้านหลัง ทำให้ร่างของต้วนเจิ้งถูกตรึงเอาไว้กับต้นไม้ในทันที

ความเจ็บปวดที่เนื้อหนังของตนเองถูกฉีกขาดออกมานั้น ทำเอาต้วนเจิ้งถึงกับกัดฟันแยกเขี้ยวออกมา

ทว่า เขายังคงเอ่ยเตือนเฟิ่งจิ่วเหยียน

“ระวังข้างหลัง!”

ทันใดนั้น ด้านหลังของเฟิ่งจิ่วเหยียนพลันปรากฏบุรุษชุดคลุมสีเขียวขึ้นมา

ชายผู้นั้นถือมีดหนามคู่เอาไว้ในมือ ก่อนจะลงมือโจมตีด้วยความเร็วไว

เป็นเพราะคำเตือนของต้วนเจิ้งนั้น ทำให้เฟิ่งจิ่วเหยียนเอี้ยวตัวหลบได้ทัน

พร้อมทั้งมีดหนามคู่ที่ผ่านสายตาของนางไป ก่อนจะส่องแสงออกมาด้วยความเย็นยะเยือก

ประมุขพรรคเทียนหลงนั้น พลันฉีกเสื้อของตนเองออกมาก่อนจะนำมาพันแผลที่ฝ่ามือของตนเองเอาไว้ พลางเอ่ยสั่งการกับบุรุษชุดคลุมเขียวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า

“สังหารเขาเสีย”

แววตาภายใต้หน้ากากของบุรุษเสื้อคลุมสีเขียวนั้นเต็มไปด้วยความอาฆาตมากมาย

“ซูฮ่วน เจ้าทำลายพรรคเทียนหลงของข้าในปีนั้นเสียจนย่อยยับ วันนี้เจ้ายังกล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าอีก จงตายซะเถอะ!”

พูดจบ เขาก็ลงมือในทันที

ประมุขพรรคเทียนหลงมิได้สนใจจักต่อสู้กับเฟิ่งจิ่วเหยียนอีกต่อไป เขาพลางหันไปมองสัตว์อสูรที่อยู่ไกล ๆ แทน

พูดให้ถูกก็คือเขามองฮ่องเต้ที่อยู่บนหลังสัตว์อสูรตัวนั้น

ซูฮ่วนกับคนอื่น ๆ พวกเขาสามารถจัดการในภายหลังได้

ทว่า จุดประสงค์หลักของพรรคเทียนหลงในคืนนี้ ก็คือการโจมตีเมืองและสังหารฮ่องเต้เสีย

ท่านประมุขพรรคพลันเคลื่อนกายพุ่งไปหาเซียวอวี้ด้วยความรวดเร็ว

เฟิ่งจิ่วเหยียนที่เห็นเช่นนั้น ก็รีบสลัดบุรุษเสื้อคลุมสีเขียวออกและรีบไล่ตามไปในทันที

อีกฝั่งหนึ่ง ตงฟางซื่อพลันร่ายเพลงดาบ “กวาดล้างกองทัพนับพัน”ออกมา จนล้มผู้คนจำนวนมากลงได้

ฝุ่นฟุ้งกระจาย เสื้อผ้าของเขาพลันสะบัดไปตามลม พร้อมด้วยรอยยิ้มที่อาบไปด้วยมีด

“พวกเจ้ารนหาที่ตายจริง ๆ ”

คนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากัน มิมีผู้ใดกล้าก้าวขึ้นไปต่อกรด้วย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน