แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 603

ขณะที่นางกำลังตกอยู่ในความฉงน เซียวอวี้มิอาจจะอดกลั้นไหว พลันเชยคางของนางขึ้น และจูบริมฝีปากของนาง

เฟิ่งจิ่วเหยียนผลักเขาออกไปทันที เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “นี่ท่านจะทำอันใดเพคะ”

เซียวอวี้แย้มยิ้ม

“ความรักระหว่างชายหญิง ถึงคราวสุกงอม ก็ยากจะหักห้ามใจ”

เหล่านี้ ล้วนเป็นคำพูดที่นางเคยกล่าวทั้งหมด

เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าค่อนข้างลำบากใจ

ก่อนหน้านี้ นางคิดว่าตนเองมิอาจรอดชีวิตกลับไป และไม่ได้พบกันอีก จึงได้ทำตามหัวใจตนเองและจูบเขาก่อน

ตอนนี้มันช่างพูดไม่ออกจริง ๆ ...

นางผุดลุกขึ้นยืน “นี่ก็ดึกมากแล้ว ท่านกลับไปพักผ่อนที่ห้องของท่านได้แล้วเพคะ”

เซียวอวี้มองออกไปนอกประตู

“เฉินจี๋ มีห้องว่างหรือไม่”

คนข้างนอกเอ่ยตอบ

“นายท่าน พวกเรามีคนมากเกินไป จึงไม่เหลือห้องว่างแล้วขอรับ”

เซียวอวี้หันกลับมามองเฟิ่งจิ่วเหยียนพลางเอ่ย

“เกรงว่า เราจักทำได้เพียงนอนเบียดกับรองผู้นำพันธมิตรซูแล้วกระมัง”

เฟิ่งจิ่วเหยียนย่อมรู้ดีว่าเขาตั้งใจให้เป็นเช่นนี้ “ท่านอาจจะเข้าใจหม่อมฉันผิดไป เรื่องในคืนนั้น...”

ทันใดนั้นเซียวอวี้เคร่งขรึมขึ้นมา และเอ่ยด้วยเสียงทุ้มลึก

“เรารู้ เจ้าเป็นสตรีที่ไร้หัวใจนั่นแหละ ทว่าเราไม่ถือสา และจักดีต่อเจ้า...ตราบจนวันตาย”

เฟิ่งจิ่วเหยียนสับสนยิ่งนัก

“ท่านไม่รู้อะไรเลย หม่อมฉันไม่คิดจะนอนกับท่านอีกแล้ว!”

สีหน้าของเซียวอวี้พลันแข็งทื่อเล็กน้อย

ช่างติดนิสัยในค่ายทหารมาเสียจริง

มุมปากของเขายกโค้งเป็นรอยยิ้มทันที

“ไม่เป็นไร ในตอนแรกเราก็คิดเช่นเดียวกัน”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหลบเลี่ยงเขาไม่สำเร็จ

ในขณะนี้ เสียงตะโกนของต้วนเจิ้งดังมาจากข้างนอก

“มีห้องไม่พอ ก็มานอนเบียดกับข้าได้นะ เตียงของข้าใหญ่มากพอ!”

เซียวอวี้ : …

ไอ้สารเลวนี่โผล่มาจากที่ใด

คืนนั้น เซียวอวี้มิได้ฝืนนอนกับเฟิ่งจิ่วเหยียนเช่นกัน

เนื่องจากศัตรูร้ายอยู่ใกล้แค่เอื้อม การลุ่มหลงสตรีจะส่งผลเสียต่อตนเอง

อีกอย่าง เขาก็ตระหนักได้ว่า ในยามนี้จิตใจของนางไม่ได้จดจ่ออยู่ที่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ

“การรุก” ต้องใส่ใจเรื่องจังหวะเวลา

รอจนคลี่คลายเรื่องเจดีย์เก้าชั้นจบแล้ว ค่อยหารือเรื่องต่าง ๆ ระหว่างพวกเขา ก็ยังไม่สาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน