แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 621

“ซูฮ่วน? ! เจ้าออกมาได้อย่างไรกัน! ฝ่าบาทเล่า!” เฉินจี๋มองไปที่ด้านหลังของนางทันที กลับมองเห็นเพียงประตูที่ปิดอยู่ ไม่มีเงาร่างของฮ่องเต้

หนานซานอ๋องถามอย่างรีบร้อน

“คุณชายซู! ฝ่าบาทเล่า!”

ยามนี้เขากลับไม่เรียกว่าฮ่องเต้ทรราชแล้ว

เฟิ่งจิ่วเหยียนพลันกล่าว “ขอท่านอ๋องโปรดรีบออกคำสั่งให้ระเบิดทำลายเจดีย์เก้าชั้นเดี๋ยวนี้!”

สีหน้าของหนานซานอ๋องกลายเป็นสีเขียวทันที

“เจ้าว่าอะไรนะ”

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ตรงนี้คือตำแหน่งโลหิตหงส์ ฝ่าบาทเองก็ยังอยู่ข้างในนะ!

ซูฮ่วนผู้นี้คิดจะยืมมือเขาปลงพระชนม์รึ!

“ไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาด!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนอธิบายให้เขาฟัง “ฝ่าบาททรงอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย ประมุขพรรคเทียนหลงบุกโจมตีขึ้นไปได้ทุกเมื่อ ดังนั้นจึงต้องรีบทำลายมันทิ้ง เร็วเข้า!”

ถึงจะเป็นเช่นนี้ หนานซานอ๋องก็ยังคงส่ายหน้า

ท่าทางของเขาหนักแน่นมาก

“ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้! พอเจดีย์เก้าชั้นถูกทำลาย โลหิตหงส์ก็จะถูกตัดขาด ข้าไม่อาจทำลายโลหิตหงส์นี้ได้! นี่เกี่ยวพันถึงชะตาของแคว้นหนานฉี เรื่องนี้อย่าว่าแต่ข้ารับผิดชอบไม่ไหว ฝ่าบาทเองก็รับผิดชอบไม่ไหวเช่นกัน!”

เฉินจี๋โมโหขึ้นบ้างแล้ว

“หนานซานอ๋อง! หรือจะให้ฝ่าบาทถูกขังอยู่ด้านในรึ!”

เขารีบออกคำสั่งทันที “รีบถ่ายทอดคำสั่งไปที่กองทัพใหญ่ เตรียมระเบิดทำลายเจดีย์เก้าชั้น!!”

ตอนแรกเขาเองก็ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจนี้ของฝ่าบาทเช่นกัน ทว่ายามนี้ฝ่าบาทถูกขังอยู่ด้านใน เขาได้แต่ทำเช่นนี้แล้ว!

โชคดีที่เตรียมดินระเบิดและอัสนีบาตรฟ้าไว้เพียงพอแต่แรกแล้ว!

หนานซานอ๋องกำหมัดแน่น

“พวกเจ้าอย่าได้คิดสร้างความวุ่นวาย! ฮ่องเต้มีองค์ใหม่ได้ ทว่าชะตาแคว้นหนานฉีไม่อาจสร้างใหม่ได้...”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดอย่างตรงไปตรงมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “สิ่งที่พวกเจ้าคุ้มครองไม่ใช่โลหิตหงส์ แต่เป็นเงินทองเหล่านั้น! หรือทรัพย์สมบัติพวกนั้นมีค่ายิ่งกว่าชีวิตของฮ่องเต้รึ?”

หนานซานอ๋องตกตะลึงทันที

“เป็นไปไม่ได้!”

ปฐมจักรพรรดิไม่มีทางให้สายเลือดของหนานซานอ๋องเฝ้าคุ้มครองสมบัติ!

นี่มันเหลวไหลเกินไปแล้ว!

เห็นพวกเขาเป็นแค่ทาสเฝ้าสมบัติอย่างนั้นหรือ! !

สิ่งที่พวกเขาคอยปกป้องมาตลอดคือโลหิตหงส์ของแคว้นหนานฉีต่างหาก คือดวงชะตาของแคว้นหนานฉี!

เพื่อที่จะโน้มน้าวหนานซานอ๋อง เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงพูดเรื่องสมบัติในเมืองเซวียนออกมา

หลังจากหนานซานอ๋องฟังแล้วก็ยังคงส่ายหน้าไม่ยอมรับ

“เป็นไปไม่ได้!”

“เกรงว่าจะเป็นเช่นนี้จริง ๆ” เบื้องหลังพลันมีเสียงแก่ชราเสียงหนึ่งดังขึ้น

เมื่อทุกคนหันไปตามเสียง ก็เห็นว่าเป็นผู้เฒ่าผมขาวที่กุมไม้เท้าผู้หนึ่ง

คนผู้นั้นสวมชุดเรียบง่าย ทว่ากลับดูสูงศักดิ์ไปทั้งร่าง

หลังจากหนานซานอ๋องเห็นเขาก็ก้มคำนับทันที “ท่านพ่อ”

ทุกคนจึงรู้ได้ว่าผู้เฒ่าคนนี้คือท่านอ๋องคนก่อนที่สละตำแหน่งนั่นเอง

อ๋องผู้เฒ่าเงยหน้ามองภูเขาอวี้หลิง ท่าทางดูอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว

“ที่คุณชายคนนั้นพูดเมื่อสักครู่นี้ ข้าได้ยินหมดแล้ว

“เป็นไปได้ว่าสมบัติของปฐมจักรพรรดิอยู่ในเจดีย์เก้าชั้นแห่งนี้”

หนานซานอ๋องไม่เชื่อ

“ปฐมจักรพรรดิจะทรงให้บรรพบุรุษของพวกเราเฝ้าสมบัติได้อย่างไรกัน!”

อ๋องผู้เฒ่าส่ายศีรษะ

“ไม่ได้มีเพียงสมบัติเท่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือศิลาหยกชิ้นนั้น”

หนานซานอ๋องพลันเบิกตากว้าง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน