แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 626

เฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นยืน โค้งคำนับท่านอ๋องทั้งสองคน

สองคนนั้นกลับหันไปคารวะเซียวอวี้

ใบหน้าของอ๋องผู้เฒ่าออบโอ้มอารี เอ่ยอย่างหยอกล้อ

“แม่นางเฟิ่ง โลหิตหงส์ขาดแล้ว ช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียใจ หากเจ้าอภิเษกกับฝ่าบาทอีกครั้งได้…”

หัวคิ้วของเฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดเล็กน้อย

เซียวอวี้รู้ดี ในตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่มีความคิดพิจารณาเรื่องเหล่านี้

อยู่ดี ๆ ก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ก็มีแต่จะทำให้นางหงุดหงิด

เขาเป็นฝ่ายตัดบทของอ๋องผู้เฒ่า

“พูดเรื่องสำคัญได้แล้ว”

เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้ตัวว่าสถานะของตัวเองไม่เหมาะสม จึงจะขอตัวออกมา

เซียวอวี้กลับคว้าแขนของนางไว้ “เจ้าไม่ต้องไป”

“เพคะ”

หนานซานอ๋องกล่าวอย่างนอบน้อม

“ฝ่าบาท ที่กระหม่อมกับท่านพ่อมา เพราะอยากขอคำชี้แนะเรื่องขุมทรัพย์กับศิลาหยก เจดีย์เก้าชั้นถูกทำลายแล้ว ต่างถูกฝังไว้ใต้ดินทั้งหมด จำเป็นต้องขุดมาหรือไม่”

เซียวอวี้ถามอย่างเรียบนิ่ง

“เรื่องศิลาหยก พวกเจ้ารู้มากแค่ไหน?”

หนานซานอ๋องหันไปมองอ๋องผู้เฒ่า

เขาสงสัยมาตลอด ของศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ เหตุใดปฐมจักรพรรดิต้องครอบงำมันไว้ในเจดีย์เก้าชั้น?

คำบอกเล่าของตงฟางซื่อก่อนหน้านี้ ทำให้เขาพะว้าพะวงในใจอยู่ตลอดเวลา

วัตถุที่ตระกูลตงฟางใช้เจดีย์เก้าชั้นครอบงำเอาไว้ ต้องเป็นสิ่งของที่ไม่อยากให้มันได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเป็นแน่

ซึ่งเท่าที่เขาจำได้ ศิลาหยกนี้ไม่ใช่ของมงคล

บางทีท่านพ่ออาจจะรู้อะไรมากกว่าเขาก็เป็นได้

เฟิ่งจิ่วเหยียนเองก็สงสัยเช่นนี้เหมือนกัน

จากนั้นก็ได้ยินอ๋องผู้เฒ่าพูดต่อ

“ข้ารู้เพียงว่า ศิลาหยกนั้น นับได้ว่ามีคุณงามความดีในการสร้างแคว้น

“ในตอนนั้นปฐมจักรพรรดิพกมันไปที่สนามรบด้วย ทุกอย่างล้วนราบรื่นไปหมด

“และที่เป็นตำนานที่สุด เห็นจะเป็นช่วงสงครามหยางสุ่ย กองทัพของปฐมจักรพรรดิถูกล้อมรอบ ต้องเป็นฝ่ายแพ้สงครามแน่ ๆ แต่ผลกลับกลายเป็นว่า หนึ่งคืนผ่านไป กองทัพศัตรูกลับล่าถอยไปเสียอย่างนั้น

“ว่ากันว่าวิญญาณของเทพสงครามประจำศิลาหยกนั่นแสดงอิทธิฤทธิ์

“ของมีค่านี้ ตามที่ได้ยินมาหลังจากที่แคว้นหนานฉีก่อร่างสร้างแคว้น วิญญาณที่สถิตอยู่บนนั้นก็สลายหายไป ศิลาหยกจึงแตกออกเพราะไม่มีพลังงานคอยประคอง ส่วนเรื่องอื่นนอกเหนือจากนี้ ข้าก็ไม่รู้แล้ว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน