แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 627

เฟิ่งจิ่วเหยียนคาดเดา

“หนานซานอ๋องคิดว่า คนร้ายถูกส่งเข้ามาในเจดีย์เก้าชั้น เพื่อนำมาหล่อเลี้ยงโลหิตหงส์ ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่ใช่อย่างนั้น

“ตอนนั้นปฐมจักรพรรดิต้องใช้คนมีชีวิตมาบูชายัญ เพื่อสยบความดุร้ายของศิลาหยก

“ด้วยเหตุนี้ จึงนำอาภรณ์ของเชื้อพระวงศ์มาใส่ให้คนร้ายเหล่านี้ แลกกับความสงบสุขของราชวงศ์”

ส่วนเหตุใดต้องเลือกคนร้ายเหล่านั้น ประการแรก ปฐมจักรพรรดิยังพอมีจิตสำนึก คิดว่าคนเหล่านี้กระทำผิดอย่างไร้ขอบเขต ไม่ว่าตายแบบไหนยังนับว่าเบาเกินไปสำหรับพวกเขา

ประการที่สอง เจดีย์เก้าชั้นจองจำผู้กระทำผิดชั่วร้ายไว้ ตัดความคิดของคนที่ต้องการตามหาสมบัติ ทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนหลีกห่าง

เซียวอวี้พยักหน้า เห็นด้วยกับการคาดเดาของนาง

“ปฐมจักรพรรดิไม่ได้บอกความจริงกับหนานซานอ๋อง จนหนานซานอ๋องสืบสายเลือดมาถึงปัจจุบัน ก็ยังคิดว่าสิ่งที่พวกเขาเฝ้าปกปักษ์คือโลหิตหงส์”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“นี่เป็นเรื่องปกติของมนุษย์

“มีฐานะเป็นถึงฮ่องเต้ คงไม่อยากให้มนุษย์โลกคิดว่า เขาจะกลัวศิลาหยก”

พูดมาถึงตรงนี้ นางก็ต้องเอ่ยถึงอีกเรื่อง

“ไหวซวี่บอกว่า หยางเหลียนซั่วผู้นั้นคือคนรุ่นหลังของแคว้นเฉิน ทุกอย่างที่ทำ ล้วนเพื่อฟื้นฟูแคว้น คาดว่าที่เขาต้องการแย่งชิงศิลาหยก ก็คงเพื่อใช้ประโยชน์ในสงคราม”

คิ้วของเซียวอวี้คมกริบ

ไหวซวี่?

นางเรียกเสียสนิทเลยนะ

ความไม่พอใจของเซียวอวี้ก่อตัวเป็นความขุ่นเคือง

ทว่า ตอนนี้สิ่งที่เขาใคร่ครวญมากกว่า ยังเป็นเรื่องประเด็นหลัก

แคว้นเฉิน

ผืนแผ่นดินที่เขายืนอยู่นี้ ก่อนจะเป็นแคว้นหนานฉี เคยเป็นแคว้นเฉินมาก่อน

แต่แคว้นเฉินล่มสลายไปแล้วกว่าสองร้อยปี ไม่คิดเลยว่ายังจะมีคนไม่ยอมถอดใจ พยายามกอบกู้กลับมา

เดิมคิดว่าพรรคเทียนหลงเป็นเพียงพรรคมารในยุทธภพ อย่างมากก็แค่แอบร่วมมือกับพรรคพวก ไล่ต้อนวังหลวงเพื่อชิงบัลลังก์

ตอนนี้พอเรื่องมันเกี่ยวข้องกับแคว้นเฉิน เช่นนั้นก็นับว่าเป็นเรื่องใหญ่

“เรื่องลับเช่นนี้ ต้วนไหวซวี่รู้ได้อย่างไร?”

คำพูดของเซียวอวี้เจือไปด้วยความเคลือบแคลง

เขาเป็นคนขี้สงสัยแต่โดยกำเนิด จึงไม่แปลกที่เป็นเช่นนี้

ต่อมา เขาก็ถามอีกว่า

“ที่น้องชายของเขาแฝงตัวอยู่ในพรรคเทียนหลงเพื่อช่วยพี่ชาย เรื่องนี้เรารู้แล้ว

“แล้วต้วนไหวซวี่ล่ะรู้ได้อย่างไร?

“เขากับพรรคเทียนหลง ไม่มีความเกี่ยวข้องกันสักนิดจริงหรือ?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่เคยเล่าเรื่องของต้วนไหวซวี่ให้เซียวอวี้ฟังอย่างละเอียด

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว นางจึงไม่มีอะไรต้องปิดบัง

“เขาก็เคยเป็นคนของพรรคเทียนหลง”

เซียวอวี้ขมวดคิ้ว

“หากเป็นเช่นนี้ ที่เขาเข้าใกล้เจ้าในตอนนั้น ก็แสดงว่าจงใจงั้นหรือ?”

เขาเดาได้ทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้ปฏิเสธ

เซียวอวี้พลันหัวเราะออกมาอย่างโมโห

“เจ้ารู้ตั้งแต่แรก?

“เฟิ่งจิ่วเหยียน เจ้ายอมเสี่ยงอันตรายเพื่อผู้ชายแบบนี้หรือ?

“เขาหลอกลวงเจ้า เจ้ากลับหลงรักเขาหัวปักหัวปำ เจ้า…”

เปรียบเทียบกันแล้ว ช่างน่าโมโหนัก

ตอนนี้เขาพูดอะไรไม่ออกสักคำ มีเพียงเพลิงโกรธที่ลุกโชนไม่หยุด

“เวลาของเขาเหลือไม่มากแล้ว” เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบไม่ตรงคำถาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน