แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 628

ดูเหมือนการมาเยือนของเซียวอวี้ จะอยู่ในความคาดหมายของต้วนไหวซวี่

เขานั่งพิงหัวเตียง สีหน้าซีดขาวตามประสาคนป่วย จากนั้นก็ดุต้วนเจิ้งว่า “อาเจิ้ง อย่าเสียมารยาท เจ้าออกไปก่อน”

ต้วนเจิ้งไม่กล้าปล่อยพี่ชายไว้กับฮ่องเต้ทรราช

คนหลังอารมณ์ดุร้ายแค่ไหน เขาเคยได้ยินมา

เซียวอวี้เดินตรงไปนั่งข้างโต๊ะ พูดอย่างเปิดเผยว่า

“ให้เขาอยู่ด้วยก็ได้

“สิ่งที่เรากำลังจะพูดกับเจ้าต่อจากนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ให้คนฟังไม่ได้”

ต้วนไหวซวี่พยักหน้าอย่างยากลำบาก

“พ่ะย่ะค่ะ”

เซียวอวี้นั่งอยู่ตรงนั้น ท่าทางน่าเกรงขาม

“เรารู้ เจ้าเป็นคนรุ่นหลังของตระกูลต้วน

“ตระกูลต้วนก่อกบฏจนถูกสังหารชั่วโคตร ที่พวกเจ้าสองพี่น้องโชคดีรอดมาได้ ก็นับว่าเป็นบุญคุณจากสวรรค์แล้ว

“เฟิ่งจิ่วเหยียนเป็นฮองเฮาของเรา…”

ต้วนเจิ้งรีบแก้คำพูดให้เขา “อดีตฮองเฮาต่างหาก พวกท่านหย่าร้างกันแล้ว ทั่วใต้หล้าต่างรู้กันหมด”

เซียวอวี้ปรายตามองเขาอย่างเย็นชา คร้านจะโต้แย้งอะไรกลับไป

“เห็นแก่ความรู้สึกของนาง เราจะละเว้นโทษให้พวกเจ้าสองพี่น้อง ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปพวกเจ้าหลุดพ้นจากการเป็นผู้กระทำต่ำช้า กลับมาเป็นผู้บริสุทธิ์อีกครั้ง”

ต้วนเจิ้งค่อนข้างประหลาดใจ

ฮ่องเต้ทรราชใจดีขนาดนี้เลยหรือ?

ช้าก่อน?

คงไม่ใช่ว่าจะให้พี่ชายของนางตัดใจจากเฟิ่งจิ่วเหยียนหรอกนะ!

แม้นต้วนไหวซวี่จะป่วยหนัก แต่ยังคงความสุขรุมเอาไว้ ด้วยการโค้งขอบคุณเซียวอวี้

“ขอบพระทัยฝ่าบาท ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ ยังมีเรื่องก่อนหน้านี้ด้วย ที่ท่านช่วยกระหม่อมในเจดีย์เก้าชั้น…”

เซียวอวี้ตัดบทเขา

“เราไม่ได้รู้จักกับเจ้าเป็นการส่วนตัว ที่ช่วย ก็เพราะว่าจิ่วเหยียน

“สัญญาห้าปีนั้น เราก็ได้ยินเหมือนกัน

“เจ้าเสียสละเพื่อนางขนาดนั้นคงลำบากมามาก แต่ความรู้สึกที่เรามีให้นาง ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเจ้า

“ตอนนี้ เราเองก็หวังว่าเจ้าจะรักษาตัวให้หายด้วยใจจริง อย่าเอาแต่ทำตัวหมดอาลัยตายอยากทั้งวัน จนนางเสียใจและรู้สึกผิด”

ต้วนไหวซวี่พยักหน้า เมื่อหลุบตาลง นัยน์ตาพลันหม่นแสงแตกสลาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน