แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 629

ตงฟางซื่อตอบกลับยิ้ม ๆ

“ได้สิ ลำบากนิดหน่อยก็ไม่เป็นไร กลัวแต่หยางเหลียนซั่วจะหนีไปได้จริง ๆ”

หนึ่งชั่วยามต่อมา

เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมาถึงจวนหนานซานอ๋อง

ได้ยินว่าอาการของต้วนไหวซวีแย่ลง นางจึงรีบเข้าไปในห้องของเขา

ข้างเตียง สีหน้าของต้วนเจิ้งค่อนข้างย่ำแย่

“วันนี้ฮ่องเต้มาหาพี่ชายของข้า ทำให้พี่ชายของข้าอาเจียนเลือดออกมา”

เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

ต้วนไหวซวี่อธิบายด้วยสีหน้าอ่อนแรง

“อย่าไปฟังที่อาเจิ้งพูด ไม่เกี่ยวอะไรกับฮ่องเต้ ร่างกายของข้าไม่ดีเอง อาเหยียน พวกเจ้าเจอศพประมุขพรรคหรือไม่?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดอย่างใจเย็น

“เพื่อป้องกันไม่ให้คนหนีออกไปได้ ตอนนี้เหล่าทหารทำได้เพียงเฝ้าไว้ยังไม่ขุด จึงยังไม่เจอศพ ไหวซวี่ เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลมาก มีคนอยู่มากมาย ไม่มีทางปล่อยให้เขาหนีไปได้หรอก”

หัวคิ้วของต้วนไหวซวี่ขมวดเข้าหากัน

“ข้ากลัวว่า ประมุขพรรคจะไม่ตายง่าย ๆ …อาเหยียน เจ้าต้องระวัง และป้องกันมากหลายเท่านะ

“หากเขาหนีไปได้จริง ๆ เจ้าจงจำไว้ว่า…วิชาดาราโรยหมื่นวิถีควบคุมได้ยาก สิ่งที่กลัวที่สุดคือจิตใจว้าวุ่น ไม่เช่นนั้นอาจหมกมุ่นเหมือนถูกมนต์ดำ…แค่ก ๆ !”

ต้วนไหวซวี่ร่างกายอ่อนแรง ไม่สามารถพูดได้มาก ไอออกมาหลายครั้ง จนรู้สึกแสบคอ

ตระหนักได้ว่าจะอาเจียนเลือดออกมาอีก เขาจึงรีบหันหน้าไปอีกทาง ไม่อยากให้เฟิ่งจิ่วเหยียนเห็น “อาเหยียน ข้าเหนื่อยแล้ว เจ้ากลับไปเถอะ”

ช่วยไม่ได้ที่ร่างกายทนไม่ไหว จนเลือดพุ่งทะลักออกมาจากลำคอของเขา ราวกระแสน้ำไหล เขาจึงรีบใช้มือข้างหนึ่งปิดริมฝีปาก แต่เลือดคั่งก็ยังไหลซึมออกมาตามหว่างนิ้ว…

“ไหวซวี่!” ตอนที่เฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นเตรียมเดินออกไป ก็เห็นภาพเบื้องหน้า ดวงตาจึงเบิกกว้าง

“ท่านพี่!” ต้วนเจิ้งเองก็ได้สติ รีบหยิบกะละมังใต้เตียงออกมาอย่างเคยชิน และเข้าไปประคองต้วนไหวซวี่ เพื่อให้เขาอาเจียนเลือดออกมา

เฟิ่งจิ้วเหยียนเองก็จะหยิบผ้า เพื่อช่วยต้วนไหวซวี่เช็ดเลือดที่ออก

ต้วนไหวซวี่ไม่อยากให้นางแปดเปื้อนเลือดของตัวเอง จึงเอียงหน้าหลบ แล้วคว้าผ้าไปด้วยมือสั่นเทา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน