แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 63

เมื่อเหล่านางสนมวิ่งออกไป ก็พบว่าฝ่าบาทเสด็จกลับไปตั้งนานแล้ว

พวกนางรู้สึกเสียดาย

ไม่น่าแอบอู้เลย ไม่อย่างนั้นก็คงได้เจอฝ่าบาทแล้ว

โอกาสที่พวกนางจะได้เจอฝ่าบาทมีอยู่น้อยยิ่งนัก

หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกลับแล้ว มีเพียงกุ้ยเฟยที่ยังอยู่ที่เดิม

นางย่อมไม่จำเป็นต้องกระเหี้ยนกระหือรือเหมือนคนอื่น

ตราบใดที่นางอยากเจอฝ่าบาท นางก็สามารถเจอได้ทุกเมื่อ

นางสนมเจียเก็บงำเอาไว้ไม่ได้ จึงนำเรื่องนี้ไปบอกกล่าวกับทุกคนอย่างอดรนทนรอไม่ไหว

จากนั้นก็ถูกส่งต่อไปเรื่อย ๆ ทั้งยังใส่สีตีไข่ พูดเสียจนฟังดูสวยหรู

สำหรับนางสนมที่มีโอกาสน้อยนักในการได้เข้าเฝ้าฝ่าบาท ต่างชวนให้รู้สึกอิจฉา

แทนที่จะทนเปล่าเปลี่ยวอยู่ในตำหนัก สู้ออกมาเสี่ยงดวงที่สนามม้าหลวงยังจะดีกว่า

วันต่อมา ยังไม่ถึงเวลาฝึก เหล่านางสนมก็มาที่สนามม้าหลวงกันแล้ว

ทว่า หลังจากนั้นอีกหลายวัน ฝ่าบาทก็ไม่ได้เสด็จมาที่สนามม้าหลวงอีกเลย

ทุกคนต่างทอดถอนใจกันอีก

“นางสนมเจียแค่โชคดี ผู้ใดสามารถรับรองได้ว่าพวกเราจะโชคดีได้เจอฝ่าบาทเช่นนั้น?”

“นั่นสิ ใช่ว่าฝ่าบาทจะเสด็จมาที่สนามม้าหลวงทุกวันเสียหน่อย ข้าว่าพวกเรากลับไปเล่นไพ่นกกระจอกเหมือนเดิมดีกว่า”

พลันมีเสียงแผ่วเบาดังขึ้นมาท่ามกลางผู้คน

“แต่โอกาสที่ฝ่าบาทจะเสด็จมาสนามม้าหลวง ต้องมากกว่าจำนวนครั้งที่มาตำหนักของพวกเราเป็นแน่”

เมื่อถ้อยคำนี้หลุดออกมา ทุกคนต่างเงียบไปครู่หนึ่ง

“เจ้าพูดก็ถูก ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทเสด็จไปแต่ละตำหนัก ก็เพราะฮองเฮาบังคับให้เขากระจายความเมตตาอย่างเท่าเทียม ตั้งแต่นั้นก็ไม่เคย…เฮ้อ ข้าว่า เราตั้งใจฝึกดีกว่า ไม่ช้าก็เร็วฝ่าบาทคงเสด็จมาอีก”

ทันใดนั้น พลันมีเสียงเสียดสีดังมาจากข้างหลังทุกคน

“ทำไมกัน ตอนนี้ทุกคนคิดว่าขี่ม้าเป็นเรื่องง่ายหรืออย่างไร?”

เมื่อหันไปมอง ก็พบว่าเป็นหนิงเฟยที่ก่อนหน้านี้ไปเข้าเฝ้าไทเฮาตลอด

แล้วทำไมนางถึงมา?

หนิงเฟยมองสำรวจพวกนาง แล้วเอ่ยขึ้นต่อ

“อย่างแรกชุดขี่ม้านี้ก็ไม่ใช่ว่าใครใส่แล้วจะเคยชิน

“อย่างเช่นนางสนมจวง พอสวมชุดขี่ม้า ก็ยิ่งทำให้เห็นชัดเจนว่าหน้าอกของเจ้าแบนราบเหมือนแผ่นหลัง ฝ่าบาทมาเห็นคงหมดอารมณ์”

นางสนมจวงที่ถูกหัวเราะเยาะก้มหน้าลงอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ จากนั้นก็ก้าวถอยไปอยู่หลังฝูงชน

หนิงเฟยเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

“อีกอย่าง พวกเจ้าเตรียมใจมาตกจากหลังม้าแล้วหรือไม่? ยิ่งกว่านั้น ทุกครั้งหลังขี่ม้าเสร็จ ระหว่างขาทั้งสองข้างก็จะถูกเสียดสีจนบวมแดง หนักเข้าหน่อย วันรุ่งขึ้นคงเดินไม่ได้

“คนที่ขี่ม้าเก่ง ถึงได้น่ามอง สามารถเข้าตาฝ่าบาทได้

“หากขี่ม้าแบบเงอะงะ ใครจะไปอยากมอง? มีแต่จะทำให้ฝ่าบาทรำคาญพวกเจ้ามากกว่าเดิม”

แม้นคำพูดของหนิงเฟยจะไม่น่าฟัง แต่ก็สมเหตุสมผล

แต่กระนั้นก็มีคนถามว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หนิงเฟยมาทำไมล่ะ?”

หนิงเฟยเบ้ปาก

“ข้าก็แค่ผ่านมาเท่านั้น”

หลังอาหารมื้อเย็น

ภายในตำหนักหย่งเหอ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน