แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 634

เพื่อรับมือกับหยางเหลียนซั่ว เซียวอวี้ได้เตรียมการป้องกันไว้แล้ว

เหล่าองครักษ์จึงตั้งค่ายกล พร้อมปล่อยตาข่ายลงมา เหมือนกับดักจับปลา ทำให้หยางเหลียนซั่วติดอยู่ในตาข่าย

จากนั้นคนจำนวนหนึ่งก็รีบล้อมวงเข้ามา และย้ายตำแหน่งกัน ปากตาข่ายจึงรัดแน่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ตามการเคลื่อนไหวของพวกเขา

หยางเหลียนซั่วเหวี่ยงมือทั้งสองข้าง และดิ้นรน

ทว่า การพังทลายของเจดีย์เก้าชั้น เดิมก็ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากนั้นยังต่อสู้กับคนจำนวนมาก โดยเฉพาะการโจมตีของซูฮ่วน บวกกับในเวลานี้เขาธาตุไฟเข้าแทรก พลังเจินชี่กลับรั่วไหลออกมา ตาข่ายนี้ ในยามปกติเขาสามารถทำลายได้อย่างง่ายดาย ทว่าตอนนี้กลับมีกำลังไม่เพียงพอ

พลังเจินชี่รั่วไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ร่างกายของเขาก็ได้รับความทรมานเช่นกัน

“ยิงธนู!!” หนานซานอ๋องออกคำสั่งตามมา

ในขณะที่กำลังจะยิงสังหารราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่นี้ได้ แต่จู่ ๆ หมอกควันสีขาวก็กระจายฟุ้งขึ้นมาโดยรอบ

ตรงกลางหมอกควันนั้น ก็คือหยางเหลียนซั่ว

เฟิ่งจิ่วเหยียนหัวใจบีบแรง

แย่แล้ว!

มีคนช่วยหยางเหลียนซั่ว!

หมอกควันหนาทึบ ทุกคนมองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ชัด ทั้งยังสำลักควัน

หนานซานอ๋องทรงลนลาน “ยิงธนู! ยิงธนู!”

ทว่า หยางเหลียนซั่วมิได้อยู่ในตำแหน่งเดิมนานแล้ว

ราวหนึ่งถ้วยชาต่อมา หมอกควันก็สลายไปโดยสิ้นเชิง

วินาทีแรกเฟิ่งจิ่วเหยียนมองหาเงาร่างของหยางเหลียนซั่ว แต่กลับพบว่า ตำแหน่งที่เขาอยู่แต่เดิมนั้น ในเวลานี้ว่างเปล่าแล้ว

ตาข่ายที่ดักเขาไว้ก่อนหน้านี้ก็ฉีกขาดเช่นกัน

นางคิดจะเดินไปข้างหน้าเพื่อตรวจดู ทว่าร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรง แม้ก้าวเดียวก็ยังก้าวไม่ออก ร่างกายเกือบครึ่งหนึ่งต้องพิงไหล่ของเซียวอวี้

เซียวอวี้อุ้มนางขึ้นมาทันที และสั่งหนานซานอ๋องด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

“จงค้นหาหยางเหลียนซั่วให้ทั่วทั้งเมือง ตายก็ต้องพบศพ!”

ตงฟางซื่อมองไปที่ตาข่ายนั้น และวิเคราะห์จากรอยฉีกขาด “เป็นการทำลายด้วยปราณกระบี่!”

......

ณ จวนหนานซานอ๋อง

เมื่อมองเห็นคนที่กลับมาเหล่านั้น ต้วนเจิ้งก็ถามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“หยางเหลียนซั่วตายแล้วหรือไม่!”

เมื่อเห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนหมดสติอยู่ในอ้อมอกของเซียวอวี้ สีหน้าเขาก็ดูวิตกกังวล “นางเกิดสิ่งใดขึ้น! ถูกหยางเหลียนซั่วทำร้ายใช่หรือไม่! พวกเจ้ามีกันหลายคน เหตุใดกลับเป็นนาง...”

“ไสหัวไป” แววตาของเซียวอวี้มืดมน

เขาอุ้มเฟิ่งจิ่วเหยียนกลับไปที่ห้องโดยทันที และเตรียมขับเคลื่อนลมปราณเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บให้กับนางด้วยตนเอง

ต้วนเจิ้งในใจเป็นกังวล ตงฟางซื่อจึงบอกเขาว่า “วางใจเถอะ ซูฮ่วนดวงแข็ง ไม่มีวันตาย แต่น่าเสียดายที่ปล่อยให้หยางเหลียนซั่วหนีไปได้”

“มีคนช่วยพาเขาหนีไป!” หร่านชิวเอ่ยเสริม นางก็ได้รับบาดเจ็บภายใน มุมปากยังมีคราบเลือด “เกือบแล้ว ข้าเกือบจะสังหารเขาได้แล้ว!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน